พายุ กะ อารมณ์

วันนี้ Tuesday, April 3, 2012 at 2:02 PM 

อยู่ๆ ทั้งฟ้าทั้งฝน ก็ครวญครางครืนๆ... อย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เดิมทีเดียวมีฟ้าแจ้งแสงแดดแจ่ม จนต้องปิดบานเกร็ดเพื่อลดแสงจ้าเวลาเขียนหนังสือ

ดูสิ... บรรยากาศมืดตื้อในฉับพลัน ฝนเทลงมาราวกับฟ้ารั่ว

รูปร่างเขาล่ะ ทอร์ราโด

ฟ้าคำรามกึกก้อง แถมด้วยสายฟ้าฟาดเปรี๊ยะเปรี้ยง ไม่ขาดระยะ

ลำแสงที่ฟาดลงอย่างรวดเร็วทางโน้นที ทางนี้ที
แปล๊บปล๊าบ เข้าตา จนแทบไม่อยากลืมตาขึ้นมอง

เจ้าตัวเล็ก โทรเข้ามือถือ ส่งเสียงละร่ำละลัก ระรัวเร็ว 

ว่ากำลังเกิดทอร์นาโดลูกเบ้อเริ่ม ที่หลังบ้านนี่เอง 

ห้ามออกไปไหนโดยเด็ดขาด...

พอวางสายจากลูก เสียงหวูดหวอๆ ดังขึ้น 

ฟังดูโหยหวน กรีดความรู้สึกจริงๆ

แล้วนี่มันแปลว่าอะไร?... เป็นสัณญานให้หลบภัยอย่างไร?... 

ต้องหนีไปที่ไหน?...

โอ้ย... ตอนนั้น สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย... น่ากลัวที่สุด!

ฉันรีบเก็บของ ไม่มีกะจิตกะใจจะเขียนหนังสือต่อแระ ยอมรับว่ากลัวจนตัวสั่นไปหมด

จะปิด Net ก็ไม่สำเร็จแน่นิ่งไปซะหมดทุกอย่าง

นี่ก็ไม่ทำงาน

นี่ก็ใช้การไม่ได้

นี่ก็มีปัญหา ต้องรออีกสักพัก...

ฉันกลัวมากๆ เลย... ทำไงดีๆ... มองไปข้างนอก มืดราวกับตอนกลางคืน ฝนเทลงมาอย่างหนัก ไม่ขาดสาย... ในใจคิดถึงแต่สิ่งสำคัญ จริงสิเจ้าตัวเล็กจะเป็นยังงัย?... โอ๊ย... จะบ้าตาย...

สายฟ้าแป๊บปล๊าบอย่างต่อเนื่องดุจโกรธแค้นอะไรอย่างหนัก สิ้นเสียงเปรี้ยงอีกหน ฉันโดดขึ้นเตียงคลุมโปงทันที... บอกตัวเองให้รีบนับแกะกระโดดข้ามรั้วให้ได้เก้าร้อยตัว... ใจเต้นรัวระทึกอยู่คนเดียวจริงๆ น้ำตาเจ้ากรรมไหลพรากยิ่งกว่าครั้งไหนๆ... กลัวสุดขีดจนอยากกรีดร้องเสียงลั่นหรือไม่ก็กลั้นใจตายไปซะให้รู้แล้วรู้รอด แต่ที่ทำได้ก็คือคลำทางออกมาหยิบยานอนหลับ 4 เม็ด กลืนลงท้องตามด้วยน้ำแก้วใหญ่ก่อนจะคลานขึ้นเตียงและหลับไปด้วยฤทธิ์ของยานั่น...
 

ลองดูผลลัพธ์ของมัน จะ จะ กะตาของคุณเองซีเล่า ว่ามันเขย่าขวัญซะขนาดไหน กรี๊ดดดดส์!!

 

http://bcove.me/0oqfkm0a

มันผ่านไปแล้ว... สดๆ ร้อนๆ...เละตุ้มเป๊ะ... ใกล้ๆ หลังบ้านฉันนี่เอง!

ทรัพย์สินเสียหาย ผู้คนล้มตาย

มากกว่าที่ออกข่าวยิ่งนัก

จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด