คุณเห็นอะไรจากข้าวผัด

ข้าวผัด  เมนูเด็ดที่ผู้คนทั่วไปมักชอบสั่งกินเป็นประจำ ทั้งที่บางคนไม่ได้ชื่นชอบในรสชาดของมันสักเท่าใดนัก ที่สั่งส่งเดชไปอย่างนั้น ก็เพราะไม่รู้จะกินอะไรดี เลือกไม่ถูก ต้องการแค่อาหารที่ทำได้ง่ายและเร็วที่สุด ให้นำมาเสิร์ฟด่วนจี๋ ด้วยว่าหิวจนตาลายแล้ว... ฮ่าๆๆๆ... โดนใครเข้าไปบ้างหรือเปล่าล่ะ?

คลุกเคล้าอะไรหลายอย่างเชียวนะนั่น 

กุ้งตัวโตๆ คงจะหวาน หอม นุ่มลิ้น

ผักกรอบๆ หมูชิ้นใหญ่ น่ากิ๊น-น่ากิน

เสร็จแระ ร้อนๆ พร้อมตักใส่จานสวยๆ

จานนี้... เบ้อเร่อ จะกินหมดเลยหรือ?

พอดีว่าวันนี้ ฉันได้ทราบข่าวจากทางบ้าน เรื่องน้องสาวของเพื่อน
ป่วยด้วยโรคมะเร็งลำไส้ ต้องผ่าตัดใหญ่ 

ทำรูก้นถาวรไว้ที่หน้าท้อง ต้องให้ยาเคมีร่วมกับการฉายแสง... 

สาธุ ขออำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายช่วยให้เธอรอดปลอดภัยด้วยเถิด... 

ด้วยความที่เคยทำงานเกี่ยวกับการส่งเสริมสุขภาพ 
ซึ่งหวังให้ผู้คนใส่ใจกับการดูแลตัวเองในเบื้องต้น 

ทำอย่างไรจะไม่ป่วยหรือถ้าป่วยแล้วควรดูแลตัวเองอย่างไร
เพื่อให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีได้ต่อไป

ฉะนั้น จึงวางมือจากเรื่องอีแก่กินน้ำ มาคุยเรื่องนี้กันก่อนดีกว่า...

เพราะรู้สึกเป็นห่วงหลายๆ คน 
ไม่อยากให้อะไรๆ มันสายเกินกว่าจะกลับมาแก้ไขได้

นั่นก็คือ เรื่องอาหารการกิน 
ซึ่งวันนี้ ฉันขอยกประเด็นเมนูเด็ดมาคุย... เรื่อง "ข้าวผัด"

ไม่ว่าคุณจะเคยกินมาก่อนหน้านี้หรือไม่ 
กินบ่อยแค่ไหน ทำกินเองหรือมีคนทำให้อย่างเอาใจ 

ก็ลองอ่านบทความของฉันสักหน่อยเถิด

มิได้มีเจตนาอื่นใดเลยนอกจากความเป็นห่วงเท่านั้น เชื่อใจกันบ้างซี

ที่จริงแล้ว ฉันทำกับข้าวไม่เก่งนักหรอก ขอสารภาพตามตรง

อาศัยว่าคนกินเขาคงทั้งเหนื่อยและหิวมากขณะที่รอกับข้าวฝีมือฉันน่ะ

พอทำเสร็จปุ๊บ ก็ให้ชิม... เห็นพยักหน้าทุกที แล้วก็อ้าปากกิน คำแล้ว-คำเล่า

รู้ไหมว่า "ข้าวผัด" ของฉันไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน... รับรองได้ ชัวร์!

เพราะฉันทำมันด้วยใจ...

ทำอย่างสุดฝีมือ ไม่คิดว่ามันจะต้องมีรสชาดที่แสนอร่อย 
อย่างเช่นที่ร้านดังๆ เขาทำขายกัน

วัตถุดิบของฉัน คัดสรรแต่สิ่งดีๆ ทำความสะอาดด้วยตัวเอง มั่นใจได้ 100%

ปรุงรสแค่พอดีๆ ไม่ต้องเข้มข้น เพื่อจำกัดเกลือ ผงชูรส น้ำตาล

และน้ำมัน ตัวอันตรายที่ใครหลายคนมองข้าม 

คุณเชื่อไหมว่า... 
ถ้าเรามีเวลามากพอที่จะไปนั่งสังเกตการณ์ในครัวของร้านอาหารสักแห่ง

จะเห็นอะไรหลายอย่าง ที่มันส่งผลต่อภาวะสุขภาพได้จริงๆ

หากยังมองไม่ค่อยออก ก็ดูจากภาพที่จัดเรียงไว้ให้ตั้งแต่ต้นก่อนเถิด

นั่นหละ ที่หลายๆ คนกินๆ เข้าไป... ทุกจาน... ทุกวัน... มานานแค่ไหนแล้ว...

สูตรเด็ดเคล็ดลับที่ฉันล้วงลึกมาได้ จากกุ๊กฝีมือเป็นเลิศ รายหนึ่ง

เขาบอกฉันว่าทำข้าวผัดให้อร่อย ต้อง... ดังนี้หนา... 

 ไฟแรงๆ ใช้กะทะเหล็กร้อนๆ ใส่น้ำมันหมูลงไปเยอะๆ ...

(ว้าว... แค่นี้ ฉันก็ไม่เล่นด้วยแล้ว... ฉันคิดในใจ)

 โปรตีนทุกชนิดตามใจชอบ โปะลงไปพร้อมๆ กัน คนๆ ฉ่าๆ
ตามด้วยข้าวสวย และผักชนิดต่างๆ ที่ได้จัดเตรียมไว้ก่อนหน้านี้แล้ว

เครื่องปรุงทั้งหลาย ตักใส่จวัก มีทั้งซ้อส ซีอิ้ว น้ำตาล น้ำมันหอย ชูรส ผงปรุงรส

พริกไทยป่น และอื่นๆ อีกมากมาย สไตล์ใครสไตล์มัน (ความลับลึก!)

ใช้จวักนั้นแหละคนๆ กวนๆ หลายๆ ตลบ จนวัตถุดิบทั้งหลายเข้ากันได้ดี

ไฟต้องเร่งให้แรงได้ใจ... มิฉะนั้น ข้าวผัดจะแฉะๆ ดูไม่น่ากิน 

แล้วก็ตักชิมรสตามชอบใจ ขาดอะไรก็เติมได้เต็มที่

ยิ่งหนักมือยิ่งได้รสชาติที่เข้มข้นถึงใจ

ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ 

บรรดากุ๊ก แม่ครัว พ่อครัว ตลอดจนแม่บ้านทั้งหลาย

ไม่มีใครคิดอยากเปลี่ยนแปลงวิธีการ เพื่อให้ตัวเองมีสุขภาพดีบ้างหรือไร

มันของแน่อยู่แล้วว่าสิ่งที่ทำขายนั้น ตัวเองก็ต้องกินมันทุกวันเช่นกัน 

น่าเศร้าใจนัก ที่คนมีความรู้กันเยอะแยะ

แต่ไม่ได้นำความรู้นั้นมาสู่การปฎิบัติสักเท่าไหร่

มีแต่ใช้ความรู้สึกซะเป็นส่วนใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง รู้สึกว่า...

จืดไปหน่อย ต้องเติมน้ำปลามะนาว... โรคความดันสูงอ่ะ กลัวเป็นบ้างมะ?

แฉะไปหน่อย ต้องใส่น้ำมันให้เยอะกว่านี้... อ้วนตายหล่ะ ลดได้ง่ายๆ ที่ไหน?

ซื้อเขากินดีกว่า สะดวก อร่อยด้วย... สะอาดแค่ไหน วัตถุดิบค้างนานเท่าไหร่?

ในครัวเขามีแมลงสาบยั้วเยี้ยหรือไม่... บรื๋อออออออออออออออส์ 

ฯลฯ

ขอโทษ ขอโทษเป็นล้านๆ ครั้ง สำหรับคนที่กำลังเอร็ดอร่อยกะข้าวผัดอยู่

แค่ความคิดเห็นของผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่ออกจะเป็นห่วงคุณๆ

คงไม่ทำให้สำลักหรอก ใช่มะ?

ต่อไป ถ้าคุณจะสั่งข้าวผัดหรือเมนูอะไรอื่น มากินล่ะก้อ... คิดถึงฉันบ้างนะ

บอกแม่ค้าด้วยว่า อย่าให้รสชาดหวาน มัน เค็ม นักเลย... เชื่อดิ

บางที คุณอาจปลอดภัยขึ้นมาหน่อย หุ่นบางอีกนิด และชีวิตยืนยาวกว่าเดิม

หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น