วันจันทร์ที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2555

ไปไกลเกินขอบฟ้า

ว่างจังแฮะ วันนี้โล่งใจ ไม่เศร้าซึมแระ ทำใจให้แช่มชื่น จะดีกว่า
ไม่อยากนอนกลัวฝันร้าย... รื้อกระเป๋าจัดใหม่ เตรียมตัวกลับบ้านเดือนหน้า...
พอดีเจอเศษกระดาษ ที่บันทึกการเดินทางระหว่างที่บินจากไทยมาถึง 'เมกา
ก็เลยเอามาเรียบเรียงใหม่ และพร้อมจะเล่าสู่ฟัง ณ บัดนี้...
ตอนที่ฉันมาถึง 'เมกา กลางเดือนมกราคม ช่วงนั้นอากาศหนาวมากๆ แต่ไม่ถึงกับมีหิมะตก
ผิดกับปีที่แล้ว ที่ฉันได้มาในช่วงวันเวลาเดียวกัน
ตอนนั้น มีหิมะโปรยปรายเป็นปุยขาวๆ ตกอยู่นานเป็นสัปดาห์ สวยดี

พอหิมะหยุดตกแล้ว น้ำแข็งก็ควบแน่น จนดูใสและลื่นมาก
เวลาเดินต้องระวัง อย่าเหยียบลงบนส่วนที่ใสๆ เป็นอันขาด
รถราบนท้องถนนก็ต้องวิ่งอย่างระมัดระวังเช่นกัน รถแต่ละคันเขรอะน่าดู 
มีคราบหิมะสีโคลนเกาะเต็มไปหมด โดยเฉพาะที่ขอบด้านล่าง ไม่น่ามองเลยสักนิด...

ปีนี้หนาวน้อยกว่า อุณหภูมิต่ำสุดที่วัดได้อยู่ที่ -2 ํc 
มีเกร็ดน้ำแข็งตกลงมาในช่วงค่ำของวันหนึ่งเท่านั้น 
และตกอยู่แค่คืนเดียวจริงๆ

ช่วงแรกๆ ที่เพิ่งมาถึง ต้องปรับตัวกับเวลาที่ต่างกันถึง 13 ชั่วโมงเต็มๆ 
คงต้องใช้เวลาอีกสักพัก กว่าจะรู้สึกชินกับเวลาใหม่ของที่นี่... ตอนนี้ มึนลูกเดียว

บรรยากาศรอบๆ บ้าน ดูทึมๆ ขมุกขมัว 
ต้นไม้เกือบทุกต้น ทุกๆ ที่ที่ผ่านตา ดูแห้งโกร๋น เหลือแต่กิ่งก้านสีดำๆ 
คล้ายยืนต้นตาย น่าสลดใจยิ่งนัก... จะฟื้นหรือเปล่าน้อ?

ฉันเหนื่อย และเพลียกับการเดินทางอันยาวนานราวๆ 23 ชม. (เฉพาะเวลาที่บิน รวมเวลาแวะพัก)
แต่จริงๆ แล้วใช้เวลาทั้งสิ้นร่วม 29 ชม. (จากบ้านหลังหนึ่ง ถึงอีกหลังหนึ่ง ฮ่าๆๆๆ...)
จำได้ว่าออกจากบ้าน วันที่ 16 มกราคม 55 เวลา 17.20 น. 
ที่ต้องรีบออกเร็วหน่อยเพราะมีนัดกะเพื่อนๆ ที่สุวรรณภูมิ เราไม่พบกันนานกว่า 20 ปี อยากเจอ...
ขึ้นเครื่องราว 4 ทุ่มเศษๆ... บินไปแวะที่ Inchon เกาหลีใต้ ถึงที่นั่นเวลาท้องถิ่น 05.50 น. 
มีเวลาให้พักสบายๆ 5 ชม. มีห้องรับรอง มีอาหารไว้บริการ และมีห้องน้ำให้อาบ หรูหราดีจริงๆ... 
เกาหลีใต้พัฒนาไปได้แจ๋ว ขนาดพนักงานบริการผู้โดยสาร wheel chair ยังเท่ห์มาก... 
สวย เข้ม มาดเนี้ยบเฉียบขาด เหมือนนางเอกซีรี่ย์ city hunter ยังไงยังงั้น...
ตอนที่บินต่อจาก Inchon ขึ้นเครื่องวันที่ 17 มกราคา 55 เวลา 11.00 AM.
บินอยู่บนท้องฟ้าเป็นนานแสนนาน เมื่อยแล้วเมื่อยอีก ดูหนังจบหลายเรื่อง กินอาหารหลายมื้อ 
เข้าห้องน้ำหลายครั้ง ปวดเข่าแทบบ้า หลับๆ ตื่นๆ ที่สุดก็ถึงซะที Dallas fort 
ขณะนั้นเวลา 08.20 AM วันที่ 17 มกราคา 55 เหมือนเมื่อวานเลย... งง มะ?
รอรับกระเป๋าใบโตๆ 3 ใบ นานเกือบครึ่ง ชม. จากนั้น เรียกแท็กซี่ไปส่งบ้าน 
บ้านฉันอยู่ที่ Arlington, Texas ห่างจากสนามบินราว 1 ชม.
ค่าบริการรถแท็กซี่ $33 (x 32 บาท) ยังไม่รวมทิป... 
ถึงบ้านสิบโมงเช้าพอดี รีบโทรรายงานพี่ชายใจดี ด่วนจี๋...
จัดวางข้าวของเข้าที่เสร็จสรรพ อาบน้ำแปรงฟัน นอน... ยาวไปเลย... 
ฟื้นแล้วค่อยว่ากันใหม่อีกที...
อ้อ... เกือบลืม...
สวัสดีอีกครั้งนะ... อเมริกา! 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

เมื่ออ่านจบแล้ว เมนต์หน่อยดีมั้ย? อะไรก็ได้ที่อยากให้ฉันได้รับรู้... จากคุณ!