พี่สาวที่แสนดี

call from Thailand!

เมื่อเช้านี้ (Mon 8.30 AM) 

เวลาช้ากว่าเมืองไทย 12 ชม. พอดีเป๊ะ!

ฉันตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ข้างๆ หมอน ดังขึ้น...
หยิบมาดู... ลิงโลดใจ หมายเลขที่กำลังเรียกเช้า +66...
Code นี้มาจากเมืองไทย... รีบรับสาย...
พี่สาวของฉันนั่นเอง โทรจากโคราชแน่ะ...
อื้มห์... กำลังคิดถึงอยู่พอดี...
ฉันพร่ำคำว่าคิดถึง ซ้ำๆ หลายหน จนพี่สาวปล่อยโฮ...
จึงชะงัก... รู้สึกตัวว่า ทำไม่ค่อยเหมาะ... 
ต้องกลั้นสะอื้นให้ได้...
แล้วเราก็คุยกันตามประสาพี่น้อง... 
เล่าให้ฟังเรื่องหลานๆ ที่โตวันโตคืน ตั้งใจเรียนกันทุกคน
คุยอยู่นานพอควร... ยังไม่หายคิดถึง... 
สายหลุดไปซะก่อน... 
เด๋วหาวิธีอื่นคุยกัน ที่ไม่ต้องจ่ายแพงๆ ก็ได้... 
ฉันจะนัดแนะกับพี่ทีหลังทาง FB ผ่านหลานๆ นะจ๊ะ นะจ๊ะ...
พี่จ๋า... ไม่ต้องเป็นห่วงฉันดอก นะ
ฉันโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ยังรับมือได้น่า...
มีอะไรที่น้องคนนี้ของพี่ทนไม่ได้... 
ไม่มี๊ ไม่มี จริงๆ... เชื่อดิ
ถ้าทนไม่ไหว ป่านนี้ ตายไปนานแล้วววว...
ฉันจะไม่เป็นไรจ้ะ... พี่
ฉันคนนี้ จะเข้มแข็งให้มาก เพื่อกลับไปหาพี่อีกงัย...
คอยหน่อย นะ นะ
อีกไม่นาน...

เตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้เยอะๆ ก็จะดีไม่น้อย...
แล้วเรา... จะโผเข้าหากัน... 
และคราวนี้ จะกอดไม่ปล่อยเลยยยย...
ฉันรักพี่มาก จำไว้.
อาห์... พี่สาวที่แสนดีของฉัน รู้แล้วจ้ะ ว่าพี่รักและเป็นห่วงฉันมากขนาดไหน
มากกว่าคนบางคน มากๆ เลย...
ขอบคุณมากจ้ะ พี่สาว