ขอโทษนะ คนดี

เพลงนี้... "I Love You"

 ฉันเคยคิดว่า

รัก... ไม่จำเป็นต้องบอกด้วยคำพูดก็ได้...

ถ้าคนสองคนคิดตรงกัน รู้สึกเช่นเดียวกัน เข้าใจกันและกัน

การกระทำทุกอย่าง มันสื่อได้หมด ว่ารักซะมากมาย...

อยากรู้จัง... อะไร? ทำให้ความรักเปลี่ยนไปซะได้...

ฉันพอจะมีโอกาสกลับไปแก้ไขบ้างไหม? อย่างไร?

ผู้คน (รวมทั้งตัวฉันเอง) มักพูดเสมอว่าฉันโชคดีในเรื่องความรัก

ฉันมีครอบครัวที่น่ารัก อบอุ่น มีสายสัมพันธ์ที่น่าชื่นชม

ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี... ฉันมีแต่ความสุข

ที่ใครต่อใครต่างพากันอิจฉา

ฉันสมหวังใน "รักนิรันดร์" ที่ปรารถนามาตั้งแต่วัยเด็ก

จนวันหนึ่ง ได้มีโอกาสรับรู้

ว่าที่จริงแล้วฉันเป็นเหตุแห่งความอึดอัดลำบากใจของคนอื่นมานาน

เพราะธรรมชาติความบอบบางและอ่อนแอของฉันเอง

ที่ทำให้คนใกล้ตัวต่างรู้สึกเอือมระอา 

ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวตนแห่งรักของฉัน มันกลับกลายเป็นเรื่องงี่เง่าได้ขนาดนี้

 ฉันหลงเข้าใจผิดมาซะตั้งนาน

คิดว่าตัวเองอ่อนโยน สามารถดูแลครอบครัวได้เป็นอย่างดี

ช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอทั้งคนใกล้ตัวและญาติใกล้ชิด

ฉันนำพาความสุขสบายให้ทุกคนรายรอบตัว

อนิจจา... ฉันเข้าใจผิดมาตลอด

ใครๆ เขาเห็นฉันเป็นคนอ่อนแอ ชักช้า น่าเบื่อ น่ารำคาญ

แค่ดูแลตัวเองให้ดียังทำไม่ได้ ช่วยตัวเองก็ไม่เป็น ทำให้คนอื่นต้องทุกข์กังวลอยู่เสมอ

ไม่สามารถมีชวิตรอดได้ด้วยตัวเอง พึ่งพาคนอื่นตลอดเวลา

เพื่อนฝูงก็ไม่มี เกาะแจอยู่แต่กับบ้านและคนในบัาน

คิดว่าตัวเองทำอะไรดีแล้ว ทั้งๆ ที่ไม่มีใครเขาต้องการเช่นนั้น... ซักนิด

ฉันรับรู้ด้วยความเจ็บปวด... เดินออกไปนอกบ้านอย่างไร้จุดหมาย

ความรู้สึกเสียใจท่วมท้นจนแทบกระอักเป็นเลือด

ฉันคนนี้ ที่มีแต่ให้ด้วยความจริงใจ ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากใครๆ สักครั้ง

เป็นไปได้หรือนี่... ฉันสมควรรับโทษตาย จริงๆ

จะทำฉันใดกับชีวิตที่ต้องก้าวเดินต่อไป... ฉันจะทำอย่างไรดี?

ฉันถูกมองและตัดสินว่าเป็นเช่นนั้น จากหลายๆ คน

โดยไม่ระแคะระคายมาก่อนเลยสักนิด

สิ่งดีๆ มากมายที่ได้ตั้งใจทำ ที่ได้ทำให้ด้วยใจรัก ดูไม่มีความหมายเอาเสียเลย

ผู้คนมองฉันด้วยตา รู้สึกสมเพศ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา

อย่างนี้แล้ว ฉันจะกลับไปมองหน้าใครได้อีก

หากมองย้อนกลับไปดูตลอดเวลาที่ผ่านมา

ฉันมั่นใจว่าได้ทำดีกับทุกคนอย่างเต็มที่แล้ว อย่างเพียงพอแล้ว

ฉันไม่เคยถามหาสิ่งตอบแทนใดๆ จากใครๆ แม้แต่น้อย

ทำไมผลลัพธ์จึงออกมาในรูปนี้ไปได้

นี่เป็นบททดสอบชีวิตในหัวข้ออะไรอีกหรือ? ใครตอบฉันได้บ้าง

ฉันเหนื่อยเหลือเกิน ไม่มีพลังที่จะข้ามผ่านมันได้อีกต่อไป

ฉันยอมแพ้ทุกอย่างแล้ว... จริงๆ

พอแล้ว ฉันขอหยุดทุกอย่างแค่นี้เถิด อย่าทรมานอีกต่อไปเลย

แค่นี้ก็มั่นใจแล้วว่า ทุกคนจะมีความสุขมากขึ้น

ถ้าไม่มีฉันซะคน

ขอโทษนะ คนดี 

ลาก่อน