วันอาทิตย์ที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2555

ขาอ่อน ตอนที่ 1


อ๊ะแน่ะ! แน้... แน้... 
ถึงกับตาโตเป็นไข่นกพระจอกเทศกันเชียวหรือ?
สนใจล่ะซี?...
ยังไง?... จะเป็นยังไงบ้าง?...
ขาวๆ... ยาวๆ... เนียนๆ...
เอ๊ยยยย... เป็นบ้าไปแล้ว ฉัน!

คือว่า... เอ่อ... คือ... จะมีใครสนใจอ่านต่อมั้ยล่ะเนี่ยะ?
ละสายตาจากขาขาวๆ มาอ่านต่อทางนี้ได้แล้วจ้า...
ฉันกำลังจะเล่าเรื่องขาของฉัน ที่มันอ่อนแรงกว่าปกติ ต่ะหาก... 
เอ๊า... อย่าเพิ่งปิดหน้าเว็บหนีไปไหนซะล่ะ
ก็จะได้รู้จักฉันดีขึ้นไง... อีกนิดนึง
น่า... นะ อ่านต่อเหอะ...
ฉันเคยบอกแล้วใช่มั้ย ว่าอยากเป็นนักเขียน ต่อให้ไส้แห้งก็บ่ยั่น... ชอบ...พุงแฟ่บดี
เรื่องที่รู้จริง รู้ลึก รู้ดีที่สุด จะมีอะไรนอกจากเรื่องของตัวเอง ฮ่าๆๆๆๆ... หรือใครจะเถียง?
ฉันมีเรื่องราวส่วนตัวให้เขียนถึงเยอะแยะไปหมด... ไม่มีอะไรเป็นความลับดอก เชื่อสิ...
ขืนบังอาจไปเขียนเรื่องราวของชาวบ้าน... ก็ คุก คุก อ่ะดิ.
แต่ถ้าไม่สน... ไม่เล่าก็ได้...
งอนแระ
.
.
.
อยากอ่านต่อ ก็บอกนะ... จะกลับมาเขียนอีก... สัญญาจ้ะ
ถ้าไม่บอก... ก็... ก็...
ก็กลับมาเขียนให้อ่านอยู่ดีแหละ... เพราะฉันอยากเป็นนักเขียนงัย
ยิ่งรู้ว่าเธอชอบที่จะอ่านมัน... มากแค่ไหน?
ฉันก็ยิ่งสนุกที่จะเขียน... ให้มากกว่า... เขียนทั้งวันทั้งคืน ยังได้เลย...
เขียนให้ตายกันไปข้างหนึ่ง
เผื่อจะสมใจ... ใครบางคน!

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

เมื่ออ่านจบแล้ว เมนต์หน่อยดีมั้ย? อะไรก็ได้ที่อยากให้ฉันได้รับรู้... จากคุณ!