เมื่อครั้งที่เรายังเรียนหนังสือกันอยู่... ต่างก็เคยผ่านตาโคลงโลกนิติ... สุภาษิตเก่าแก่ มรดกจากบรรพบุรุษไทย บทนี้... มีใครพอจะจำได้บ้างไหมเอ่ย?
เจ็ดวันเว้นดีดซ้อม ดนตรี
อักขระห้าวันหนี เนิ่นช้า
สามวันจากนารี เป็นอื่น
วันเดียวเว้นล้างหน้า อับเศร้า หมองศรี
ที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา ก็เพราะคิดถึงแต่เรื่องของตัวเอง... (ไม่มีคนเขาคิดถึงเราอ่ะ)
ตอนนี้ ฉันจากบ้านมาซะไกลสุดขอบฟ้า... เป็นเวลานานกว่าสองเดือนแล้ว... และยังอีกหลายวันกว่าจะกลับ ป่านฉะนี้ จะมีอะไรที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมแล้วบ้าง? ผิดหูผิดตาสักกี่มากน้อย?
ฉันคงตอบตัวเองไม่ได้หรอก มันยังไมาถึงเวลา... ของการวัดผล อิ อิ
ตอนนี้ ฉันมีแฟนคลับตรึม ใกล้ครบ 1000 แระ
แล้วจะได้รู้... ว่าหนูเปลี๊ยนไป๋....
ถ้าหากเขารู้เข้า เค้าคงจะน๋าวมากเล้ยยยย...
ว่ามะ?
หนูเปลี๊ยนไป๋ มากแท่ะ มีแควนเป็นพัน โอ๊ะ แล้วเขาไม่รุข่าวคราวบ้างหรอ ซาแดงว่าเขาไม่เล่น G+ คริคริ ถ้าเขามาอ่านเรื่องที่เขียนเขาคงเป็นลม ล้มพับหล่ะ
ตอบลบpmp
ณ วันนี้ แฟนคลับของฉาน 13,097 แย้วววว.... ดีใจจังรุย
ลบ