เรตติ้งไต่ระดับกับใจที่คอยลุ้น

วันนี้  ท้องฟ้าปราศจากปุยเมฆขาวแผ่นมหึมาช่วยปกคลุมเหมือนเคย ทำให้แสงแดดแผดจ้าร้อนแรงยิ่งนัก ช่วงบ่ายอุณหภูมิสูงขึ้นมากกว่าทุกๆ วันที่ผ่านมา ตะกี้นี้วัดได้ 28 ํC แน่ะ ร้อนจนฉันต้องเปิดหน้าต่างทุกบาน และเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเพียงขาสั้นกะเสื้อกร้ามเท่านั้น... จากห้องพักที่ชั้นสองมองผ่านหน้าต่างลงไปข้างล่างเห็นสระว่ายน้ำซึ่งมีน้ำพุพุ่งซ่านซ่าอยู่ตลอดเวลา ไม้ยืนต้นที่รายรอบสระก็แปรสภาพจากกิ่งก้านแห้งๆ เป็นสดสะอื้นเขียวขจีไปทุกต้นแล้ว...

บ้านฉันเองอยู่ชั้นสอง จะเข้าไปดื่มน้ำแร่หน่อยมั้ย?

มองจากสระว่ายน้ำขึ้นมา สายตาลอดผ่านดอกไม้ขาวสะพรั่งเต็มต้นเชียว

ถอยหลังไปอีกหน่อย มองจากบ่อน้ำพุ หาบ้านเกือบไม่เจอแล้ว

มกราคมของปีที่แล้ว หิมะตกอยู่เป็นอาทิตย์ ปีนี้มีเป็นเกร็ดน้ำแข็งตกลงมาแป๊บเดียว

มกราคม ปีนี้ ที่ฉันมาถึงช่วงแรกๆ หนาวมาก 3 ํ ต้นไม้โกร๋นไปหมด หดหู่ใจยิ่งนัก

ต้น มี.ค. อุ่นขึ้น ดอกไม้ก็เริ่มผลิบาน ย่องไปนั่งใต้ต้นได้ไม่นาน... หนาว 8 ํ 

มองไปทางไหนๆ ก็เห็นดอกไม้โพลนเต็มต้น แลดูขาวสะอาดตา

แล้ววันนี้ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป มีเพียงแค่ใบเขียวชะอุ่ม ดูร่มครึ้ม หมายตาไว้ว่าจะลงไปเดี่ยวกีตาร์ที่นั่น...

No, no no. It's not me...

ที่จริง ช่วงบ่าย ฉันมีกำหนดเรียนกีตาร์ Online ทุกวันถ้าไม่ออกไปไหน หรือถ้าเจ้าตัวเล็กไม่ต้องการสมาธิในการใช้สมอง... แต่วันนี้ พยายามแล้วไม่สามารถจริงๆ เพราะจู่ๆ ก็เกิดปัญหานิ้วล็อก (Inch lock) ที่นิ้วกลางมือขวา ทำให้มีอาการนิ้วสะดุด ไม่สามารถเหยียดนิ้วออกเองได้ ต้องใช้นิ้วมืออีกข้างช่วยเหยียดออก-งอเข้า ฉันไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน จึงรีบหาข้อมูลเพื่อช่วยตัวเองในเบื้องต้นอย่างถูกวิธี โดยเข้าไปดูที่เว็บสมิติเวช  (http://www.samitivejhospitals.com/) เป็นกังวลพอสมควรกับการรักษาทั้งแบบต้องผ่าตัดและแบบไม่ผ่าตัด ไอ้แบบหลังนี่ ก็ตั้งแต่ให้พักสังเกตอาการ หลีกเลี่ยงการใช้นิ้วมือ, ให้กินยาแก้อักเสบ, ฉีดสเตียรอยด์ (อาจต้องฉีดหลายครั้ง) รวมถึงการใส่เฝือกหรืออุปกรณ์ประคองนิ้ว ประมาณ 3-9 สัปดาห์ ดูเอาเถิด ไม่ว่าวิธีไหนๆ ฉันก็ไม่ Happy ด้วยทั้งนั้นแหละ  อย่างเดียวที่ประสงค์คือให้สามารถเล่นกีตาร์ได้ดังเดิมเป็นพอ... 

มือคนแก่อ่ะ ข้อกลางของนิ้วกลางบวมหน่อยๆ ปวดหนึบๆ

กรณีใส่อุปกรณ์ประคองนิ้วมือ 3-9 Wks. มะเอามั้ย

กรณีฉีดยาสเตียรอยด์ซึ่งต้องทำซ้ำหลายๆ ครั้ง ก็ไม่เอาอ่ะ

ผ่าตัด... ปรื๋อ ไม่เด็ดขาด ฉันถูกผ่าและตัดมาเกือบทุกอย่างแล้ว เข็ดจริงๆ ให้ดิ้นตาย

ฉันรีบไปค้นตะกร้ายาที่จัดเตรียมมาจากไทย เจอยาแก้ปวดข้อ-กล้ามเนื้อ Celebrex 200 mg. ที่ไว้ใช้เวลาปวดเข่ามากๆ ต้องพึ่งมันพอสมควร ไม่อยากนั่งรถเข็นอีกน่ะซี ยาตัวนี้ คนอื่นกินไม่เห็นเป็นรัย แต่ฉันกินทีไรกระเพาะครากทุกที... แย่จัง ต้องอดทน ฉันบอกกับตัวเองต้องอดทนให้มากๆ จากนั้นก็ไปแช่มือในน้ำอุ่น 15 นาที ซับแห้งแล้วนวดต่อด้วย Analgesic cream อีก 15 นาที... เพี้ยง ขอให้ดีขึ้นไวๆ ด้วยเถิด... และเพื่อไม่ให้สูญเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ ฉันจึงหันไปปั่นผลงานเขียนบทความแทน ดูเหมือนว่ากระแสความคิดมันพร่างพรูออกมาจากหน้าผากของฉันอยู่ได้เรื่อยๆ ยิ่งเขียนฉันยิ่งรู้สึกสนุก ก็ที่คุณๆ กำลังอ่านอยู่นี่ไง... ในสายตาใครบางคนอาจไม่มีอะไรน่าครื้นเครง แต่ว่าคุณก็จะได้รู้จักฉันมากขึ้น... ทุกทีๆ รึไม่ดี?

เป็นเพราะ นิ้วพิมพ์ได้ไม่ค่อยถนัด มันช้าจนรำคาญตัวเอง ปุ่มภาษาไทยก็ไม่มี ยิ่งทำให้ช้าเข้าไปใหญ่ กว่าจะเลือกรูปมาแปะตกแต่งได้ก็ใช้เวลาพอสมควร แต่ก็ทำให้เพลินดีไม่มีเหงาเศร้าซึม ใครจะนำวิธีของฉันไปใช้บ้างก็มิห้ามหวงนะจ๊ะ... สำหรับคลื่นความคิดของฉันในวันนี้ ออกจะหนักวิชาการไปบ้างสำหรับคนหัวศิลป์ อย่าเพิ่งเบื่อเลย ตอนต่อไปเตรียมปรับอารมณ์ให้ดีๆ เถิด... เพราะว่าฉันซุกซนค้นคว้าไปเรื่อย จนได้รู้จักเข้ากับการใช้ประโยชน์บางอย่างของบล็อก นั่นคือ สถิติ เมื่อคลิกเข้าไปในหัวข้อนั้น พบว่าได้มีการจำแนกแจกแจงข้อมูลเชิงระบบ นำเสนอโดยกร๊าฟซะด้วย... หวานเลย ไม่ต้องสำรวจด้วยตัวเอง อิอิ ฉันค่อยๆ ศึกษาทำความเข้าใจมันไปเรื่อยๆ ก็ได้เห็นอะไรหลายๆ อย่าง เป็นต้นว่า ผู้เข้าชมบทความของฉันอยู่ที่ไหนกันบ้าง คำตอบคือ อเมริกา ไทย สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อินเดีย คอสตาริกา เยอรมนี กรีซ เคนยา มาเลเซีย และ นิวซีแลนด์... มีการเข้าดูหน้าเว็บโดยใช้ระบบ Chrome, Firefox, Mobile safari และ Internet Explorer  ช่องทางที่เข้าเยี่ยมชมก็มีทาง FB, google และ blogobo.com   บทความที่ฉันเผยแพร่ไปแล้วมีจำนวน 17 เรื่อง จากทั้งหมด 38 เรื่อง แถมยังจำแนกแยกย่อยได้อีกว่าเรื่องอะไรบ้างที่ได้รับความสนใจมากที่สุดประจำวัน ประจำสัปดาห์ ประจำเดือน และตลอดระยะเวลาที่ได้ลงโพลต์ หรือที่เรียกง่ายๆ ว่า เรตติ้ง นั่นเอง ซึ่งข้อมูลนี้จะมีการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วในทันทีที่มีการเข้าชมหน้าเว็บ อ๊ายหย๋า... ทำได้ไงเนี่ย?...ฉันรีบคลิกเข้าไปชมเป็นขวัญตาในทันที พบว่า เรตติ้ง 5 อันดับต้นๆ ประจำสัปดาห์ ได้แก่ ก่อนแต่งหลังแต่ง ออกจะแปล่งๆ แต่ก็โดน  จดหมายลูกโซ่  โอกาสดีๆ ที่พลาดไป  มุขตลกของคนเจ้าน้ำตา  และ  กระไรหนอแผลใจ หายยากจัง  เรตติ้ง 5 อันดับต้นๆ ประจำเดือน ได้แก่  โอกาสดีๆ ที่พลาดไป  รักตัวเองให้เป็น.......ไม่เห็นจะยากส์  ก่อนแต่งหลังแต่ง ออกจะแปล่งๆ แต่ก็โดน  ปลอบใจตัวเอง... ซะบ้าง  และ  คิดไม่ถึง  ส่วนเรตติ้ง 5 อันดับต้นๆ ตลอดระยะเวลาที่ได้ลงโพลต์ ได้แก่  โอกาสดีๆ ที่พลาดไป  รักตัวเองให้เป็น.......ไม่เห็นจะยากส์  ก่อนแต่งหลังแต่ง ออกจะแปล่งๆ แต่ก็โดน  ดนตรีในหัวใจ  และ  คิดไม่ถึง ...

อึ้งๆๆๆ... อึ้ง เป็นอาการที่ตรึงให้ฉันนิ่งงันค้างในท่าเดิมอยู่เป็นครู่ อย่างไม่รู้จะจัดการอะไรต่อไป ยังไงดี... ที่จริงแล้ว ฉันน่าจะภูมิใจกับระดับความสำเร็จของตัวเอง แม้จะเป็นเพียงสิ่งเล็กๆ ที่เริ่มต้นแบบไม่มีสาระอะไร ทั้งยังไม่เคยมีความรู้และเทคนิคในการเขียนมาก่อน ฉันควรรู้สึกปลาบปลื้มใจที่มีผู้คนสนใจความคิดของฉัน ชื่นชอบและตอบรับแนวคิดรวมถึงการถ่ายทอดความคิดในแบบฉบับของฉัน... ซึ่งนับวันก็เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ ... แต่อนิจจา ในใจของฉันกลับไม่ได้ลุ้นระทึกกับเรตติ้งใดๆ เลย นอกเสียจากเฝ้ามองหาสัณญานความสนใจของคนสำคัญที่สุดคนหนึ่ง ทั้งๆ ที่เขาไม่เคยให้ความสำคัญกับฉันแม้เพียงเศษเถ้าธุลี ตลอดมา...

ไม่เป็นไรดอก... ฉันจะไม่เป็นไร จริงๆ

ได้แต่ฝันไปว่า สักวันหนึ่งเขาจะช่วยซับน้ำตาให้ฉันบ้าง...