รักเอย... รักไม่จริง

รักเอย ... รักหนอรักไม่จริง

รัก... เอย จริงหรือที่ว่าหวาน

หรือทรมานใจคน

ความ รักร้อยเล่ห์ กล

รักเอยลวงล่อใจคน

หลอกจนตายใจ

รักนี่ มีสุขทุกข์เคล้าไป

ใครหยั่งถึงเจ้าได้ คงไม่ช้ำฤดี

รัก... เอย รักที่ปรารถนา

รักมาประดับชีวี

หวั่น ในฤทัยเหลือที่

เกรงรักลวงฤดี รักแล้ว ขยี้ใจ

ขืน ห้าม ความรักคงไม่ได้

กลัวหมองไหม้ ใจสิ้นสุขเอย

รัก... เอย รักที่ปรารถนา

รักมาประดับชีวี

หวั่นในฤทัยเหลือที่

เกรงรักลวงฤดี รักแล้ว ขยี้ใจ

ขืนห้าม ความรักคงไม่ได้

กลัวหมองไหม้ ใจสิ้นสุขเอย

.

.

.

.

.

.

รักหนอรักไม่จริง

รักหนอรักไม่จริง ถูกทอดทิ้งใจหาย 
รักหนอรักกลับกลาย สิ้นสลายกลายขม 
รักหนอรักต้องตรม สุดระทมขมขื่น 

รักหนอรักไม่รอ เฝ้างอนงอรอฝืน 
รักหนอรักไม่คืน ชื่นเป็นช้ำกำสรวณ 
เราหนอเราเฝ้าครวญ เมื่อรักรวนลับล่วง 

เธอหนอเธอขยี้รัก และภักดีของฉันหวัง 
กลายมลายเหมือนฝันๆ ลวง ใจหนอใจภักดีฉัน 
พลีให้เธอทั้งดวง โดนรักลวงทั้งทรวงแหลกแล้วเอย 

ลืมหนอลืมเท่าไร เจ็บเพียงไหนใจเอ๋ย 
ลืมไม่ลืมได้เลย โปรดอย่าเย้ยผู้แพ้ 
ใจหนอใจอ่อนแอ ไม่ผันแปร...รักเธอ 
ไม่ผันแปร...รักเธอ 
ไม่ผันแปร...รักเธอ