จะเอายังไงกันแน่?

เบื่อ.... คำนี้ สั้นๆ ได้ใจความ ใครได้ฟังแล้วเป็นต้องออกอาการยี้ทันที...

ส่วนมากมักหลุดออกมาจากปากคนใจร้อน ขี้หงุดหงิด ขี้รำคาญ ขี้วีน... ฯลฯ อ่ะ เอ้อ ชี้ไม่ออกด้วย เกือบลืมแน่ะ บ่อยครั้งที่คนเรามักจะถอนหายใจแรงๆ ก่อนเปล่งคำว่าเบื่อออกมา... หรือไม่งั้นก็อาจจะมีสร้อยดอกหมากตามติดมาด้วยช่วยให้ชัดเจนขึ้น เช่น คำว่า วะ เว้ย โว้ย ง่ะ ฟร่ะ...ฯลฯ แล้วแต่ชอบ...

อาการเบื่อ อาจเกิดขึ้นได้จากหลายสาเหตุ เป็นต้นว่า การสัมผัสรับรู้จากผู้คนรอบข้างที่มีลักษณะไม่พึงประสงค์ เช่น คนขี้ฟ้อง คนขี้ประจบ คนที่สนใจแต่เรื่องของตัวเอง คนเอาแต่ใจตัวเอง คนอวดดี คนอวดฉลาด คนชอบเถียง/ขัดคอ คนขี้โม้ คนปากว่าตาขยิบ คนเห็นแก่ตัว คนหยิ่งยะโส คนมีทิฐิสูง คนที่ไม่รู้จักกาละเทสะ คนชอบประชด คนที่ฟังความข้างเดียว คนไม่รักษาสัญญา คนเจ้าน้ำตา… ฯลฯ อาการเบื่อสุดๆ ก็อาจเกิดจากสภาพแวดล้อมก็เป็นได้ เช่น ร้อนตับแล่บ หิมะลงหนาเตอะไปไหนไม่ได้ น้ำป่าไหลหลาก น้ำท่วมกรุงเทพ (จำไม่มีวันลืม) แอร์เสีย น้ำประปาไม่ไหล ไฟฟ้าดับ ขับรถอยู่ดีๆ ฝนก็เทลงมาราวกับฟ้ารั่ว ฮ่าๆๆ ... ฯลฯ

วันนี้ ฉันนี่ก็นิ้วล็อก เล่นกีตาร์ไม่ได้... เซ็งเป็นบ้า วุ้ย

นอกจากนี้ ก็ยังมีเหตุปัจจัยอื่นอีกเยอะ แต่ฉันยังคิดไม่ออก... 

ง่วงนอนจะแย่แล้ว... ใครก็ได้ ช่วยเขียนต่อให้ทีสิ... นะ นะ

..

..

..

อ๊ะ ไม่มีใครช่วยแฮะ
งั้น... เขียนต่อเองก็ได้วะ...

ฉันสะดุ้งตื่น เพราะเจ้าตัวเล็กโถมเข้ากอดอย่างเต็มแรงทั้งที่มันยังหลับอยู่... เช้าแล้ว หกโมงเกือบครึ่งแล้ว ฟ้ายังมืดตื๋ออยู่เลย กว่าจะสว่างก็เกือบสองโมงแน่ะ อันที่จริง ฉันเพิ่งงีบหลับไปเมื่อตอนตีสองนี่เอง แต่ก็ไม่อยากอ้อยอิ่งอยู่บนเตียงหล่ะ อาจเพราะคุ้นชินที่จะต้องจัดเตรียมอาหารเช้าพร้อมๆ กับการแต่งตัวออกจากบ้านเพื่อไปทำงานประจำ... แปลกดี วันนี้ที่พ้นมาแล้วไม่ต้องรีบตื่นมาทำอะไรเหล่านั้นอีกต่อไปแล้ว กลับรู้สึกว่า ตื่นได้อย่างสบายอกสบายใจ ไม่ต้องบังคับฝืนใจตัวเองเหมือนเคย... การได้คิดและทำอะไรอย่างไม่ต้องรีบร้อน มันมีความสุขอย่างนี้ นี่เอง...

ที่ผ่านมา ฉันถูกหล่อหลอมให้ต้องทำอะไรด้วยความรวดเร็ว ถูกต้อง และมีประสิทธิภาพ อยู่เสมอ... ฉันก็ทำมันได้นี่นะ ไม่ว่าจะเป็นทำคลอด ส่งเครื่องมือผ่าตัด ช่วยฟื้นคืนชีพ... เหล่านี้ล้วนต้องเร่งรีบทำอย่างมีสติทั้งนั้น... ก็รับมือมาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นงานเวชปฏิบัติชุมชน ที่ได้วิ่งหนีทั้งสุนัขและแก็งค์เสพยาบ้า... งานวิจัย งานวิชาการฝึกอบรม งานคุ้มครองผู้บริโภค งานบริการให้คำปรึกษา งานระบาดวิทยา... ฯลฯ แต่ละอย่างที่กล่าวมา มันท้าทายและน่าสนุกสำหรับฉันไปซะทั้งนั้นแหละ ก็ตอนเรียนมันไม่เหมือนกับที่เจอของจริงนี่นา... ถ้าถามฉันว่ามีงานอะไรเป็นที่หนักอกหนักใจบ้างมั้ย? เออสิ... ใครบอกไม่มีล่ะ จะว่าไปแล้ว งานที่สร้างความลำบากใจให้ฉันค่อนข้างมาก ก็คือการดูแลนักศึกษาแพทย์และการร่วมทีมแพทย์ทางเลือกแผนจีน สองอย่างนี่ ทำเอาฉันนอนละเมอไปหลายคืน เพราะความกังวลใจน่ะซี โธ่เอ๊ย ฉันเป็นเพียง RN ธรรมดาๆ ทำไมมอบหมายให้ฉันเป็นพี่เลี้ยง Extern เวลาเชิญประชุมเรื่องนี้ทีไรตัวลีบทุกทีซีเล่า แถมถูกเรียกว่าอาจารย์... บรื๋ออออส์! นั่นไม่ใช่ฉ้านนน... ซะหน่อย มีคนอื่นๆ ที่เขามีวุฒิเหนือกว่าฉันตั้งหลายคน... ทำไมไม่เลือก? ฉันไม่ใช่ Dr. นะ อย่ามั่วดิ... และก็เรื่องแผนจีนนั่นอีก เรียกหาฉันทุกบ่อยๆ จนแทบไม่กล้าหายใจ เห็นฉันหน้าตาหมวยๆ ก็เหอะ ฉันพูดจีนได้กี่คำเอง ยังไม่ส่งฉันไปเรียนภาษา แต่มอบหมายให้ฉันประสานงานเรื่องนี้ แถมเอาเบอร์มือถือของฉันให้ผู้ใหญ่ในกระทรวงด้วย... ตายๆ แน่ๆ ฉัน!... เพราะความที่ไม่ดื้อกะใคร ฉันก็ก้มหน้าห้มตาทำในสิ่งที่ได้รับมอบหมายด้วยใจเกินร้อย หวังให้ผลงานออกมาดีไม่มีที่ติ แม้ไม่มีตัวอย่างจากใครอื่นให้เรียนลัด ก็สู้อุตส่าห์ตั้งใจทำอย่างสุดฝีมือ... ฉันทำดีที่สุดแล้ว และได้วางมือหมดทุกอย่างแล้วด้วย... ตอนนี้

วันสุดท้าย ที่ฉันไปทำงาน... มีหลายคนยังไม่ได้รับรู้ข้อมูล ผู้ใหญ่ใจดีมาเจรจาขอให้อยู่ช่วยงานต่ออีกซักหน่อยก่อนเพราะหาใครแทนไม่ได้จริงๆ... อ่ะเอ่อ... เห็นความสำคัญกันขนาดนั้นเชียว เวลาพิจารณาความดีความชอบทำไมนึกหน้าฉันไม่ออก คะ?...

เปล่าหรอก นั่นแค่คิดในใจและฉันตอบไปอย่างสุภาพว่า "จำเป็นต้องไปดูแลลูกจริงๆ ค่ะ"
เจ้านายขมวดคิ้วที่เจรจาไม่สำเร็จ "อายุเพียงเท่านี้เอง แล้วเวลาอยู่บ้านว่างๆ คุณจะทำอะไร?"
ฉันยิ้มแต้ รีบตอบชัดถ้อยชัดคำ "เรียนกีตาร์ค่ะ"
เจ้านายชักสีหน้ากระอัก (กระอ่วน) "อายุปูนนี้เนี่ยะนะ?"
อ่ะ อ้าวววว.... ตกลงจะเอายังไงกันแน่ล่ะท่าน...
ช่างเหอะ ชีวิตฉัน ฉันมีสิทธิ์เลือกเองมิใช่หรือ...
ในเมื่อย้อนกลับไปเริ่มในอดีตไม่ได้ ก็ทำมันตรงปัจจุบันให้ดีที่สุดได้นี่นา...
ฉันแค่อยากทำในสิ่งที่ตัวเองรักบ้าง ต่อให้สายไปกว่านี้ ฉันก็ยังอยากจะทำ... ขอแค่ได้ทำ ฉันก็สุขใจ...

เด็กเล็กๆ ในรุ่นปัจจุบัน เขาเก่งฉกาจจนน่าอิจฉา... ดูเอาเองละกัน...

ดูเต็มๆ ตา ที่นี่ : http://www.youtube.com/watch?v=YrugrIkfmO8&feature=related

ยังไงก็ตาม ฉันก็จะเดินหน้าไปตามฝันของฉันเรื่อยๆ ไม่เหนื่อย ไม่ท้อ...

ช่วยเป็นกำลังใจให้ฉันหน่อยซี... ได้มั้ย?

ขอแค่นี้... ทำเพื่อฉัน ได้หรือเปล่า?

http://video.postjung.com/14734.html