วันศุกร์ที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2555

คิดถึงกันบ้างไหม?... จ๊ะ

ฉันคิดถึงเธอเสมอแม้ในยามหลับฝัน
เช้าแล้ว... วันนี้อากาศดีทีเดียว หลังจากที่มีฝนพรำอยู่ 2-3 วันเต็มๆ  พระอาทิตย์มาเยี่ยมกันเร็วกว่าที่เคย พร้อมสาดแสงแดดอุ่นๆ แต่ไม่มากพอที่จะออกไปเดินเล่น จริงสิ ฉันควรต้องเดินให้เยอะๆ เพื่อให้ขาแข็งแรง จะได้ไม่ต้องปวดเรื้อรังอยู่อย่างงี้ แต่ว่าตอนนี้เข่าทั้งคู่ยังช้ำไม่จางเลย ก็ผลพวงจากการไปป้าบบนเขา ที่ Yosemite 4 วัน 4 คืน. เมื่อต้นเดือนนั่นแหละ แผลถลอกที่คางเรียบเนียนดีแล้ว ที่ฝ่ามือทั้งสองข้างก็ตกสะเก็ดแล้ว เล่นกีตาร์ได้แล้วด้วย...

เช้านี้ เจ้าตัวเล็กออกไปทำงานและเห็นว่ากลับดึก ฉันอยู่บ้านลำพังตามเคย เดี๋ยวพอทำอะไรง่ายๆ กินกันตายแล้ว กะว่าจะลุยงานเขียนต่อดีกว่า กำลังสนุก ฉันเขียนได้หลายเรื่องแล้วนา เรื่องไหนที่ทบทวนจนรื่นตาดีแล้วก็โพสต์ไป ไม่ได้หวังว่าจะมีใครสนใจสักเท่าไหร่นัก ขอแค่ติดต่อให้ส่งพิมพ์สักรายก็บุญโข ว่าไปนู่น.... ประเดี๋ยวตอนบ่ายๆ ค่อยเรียนกีตาร์ ช่วงนี้ทำเวลาได้ดีขึ้น ไม่ต้องงมอยู่เป็นนานสองนานเหมือนเคย... จริงอย่างที่ ดร.วิลเลียมพูด 30 times make habit  ตะก่อนฉันเอาแต่คิดอยากทำได้อยากทำเป็น โดยไม่ค่อยใส่ใจลงมือทำสักเท่าไรนัก มาตอนนี้ โชคเข้าข้างแล้ว กับการได้มีเวลาอย่างเหลือเฟือหลังเกษียน อ่ะฮ้า ฉันจะฝึกให้มากเท่าที่ใจพร้อมกายพร้อมเลยทีเดียว อา... ไม่อยากจะคุย นี่ก็เล่นได้หลายเพลงแล้ววววว... นับจากเพลงแรกที่พ่อชื่นชอบนักหนา Romance ซึ่งหัดเล่นมาซะหลายปี ขอย้ำ หลายปี ก็ครูไม่สอนเพลงนี้นี่นา... สอนแต่ทฤษฎีดนตรีกับเพลงคลาสสิกที่หูฉันไม่ค่อยถึงอ่ะ ก็เลยต้วมเตี้ยมอยู่ที่เก่าไม่ก้าวหน้าซะที หมดไปซะหลายปีกะอีกหลายตังค์ เพิ่งจะมาเจอครูดีๆ สอนให้ฟรีๆ แถมได้กีตาร์ตัวใหม่ด้วย (เจ้าตัวเล็กมันถอยให้โดยใช้เงินทุนก้อนแรกของมหา'ลัยเชียวแหละ ปลื้มซะ...) เอาน่า ตอนนี้ฉันก็เล่นได้จนเกือบคล่องแล้ว ท่อนที่สองนี่ทำเอาซอกนิ้วเกือบฉีกทีเดียว ปลายนิ้วที่เคยเนียนนุ่มไว้ใช้ไล้ครีมนวดให้พี่ชาย ตอนนี้แข็งสากไม่มีที่ติ... เพลงอื่นๆ ที่เล่นได้ผ่านแล้วก็คือ Que Sera Sera เก็บรัก แสนรัก และ Green sleeves  ส่วนเป้าหมายในระยะสั้นที่จะทำให้ได้ก่อนกลับไทยคือ บุพเพสันนิวาส  เขียนถึงคนบนฟ้า เพียงคำเดียว รักข้ามขอบฟ้า  มากกว่ารัก  รักไม่ต้องการเวลา  โอ๊ยๆ  และเพลงจากนี้ไปจนนิรันดร์  เยอะไปรึเปล่าหว่า... หวังว่าฉันจะทำมันได้สำเร็จด้วยดี... ถ้าเจ้าตัวเล็กไม่รมณ์เสียบ่อยนัก...และ ถ้าไม่ใช้เวลากับเพื่อนใน G มากจนเกินไป...
 
เฮ้อ... คิดถึงบ้านจัง คิดถึงพันกรัมเจ้าหัวใจตัวขาวปุย...
ที่สำคัญ คิดถึงพี่ชายใจดีคนที่บ้าน.....คิดถึงอย่างที่สุด เขาไม่คิดถึงฉันบ้างหรือไงน้า
เมื่อวาน ฉัน mail ไปหา รำพันความคิดถึงซะยาวเกือบหน้า.... อิ อิ อ่านแล้วไม่ซึ้งก็ให้มันรู้ป่ะ
ว่าแล้วไปเปิด mail ดูดีกว่า เขาจะตอบมาว่าอย่างไรบ้าง....
.
.
.
.
.
.

เธอจะลืม... รักเราหรือเปล่า วันที่เราไม่เจอไม่พบกัน
มีสิ่งใด... หายไปหรือเปล่า จากวันวานเธอคิดเปลี่ยนไปมั้ย
อยากบอกให้เธอพอรู้ใจ กับสิ่งที่ฉันมี แต่ไม่รู้ใจเธออย่างไร ไม่เจอกันอย่างนี้
ทุกอย่างเป็นไปกับเธออย่างไร
ตื่นตอนเช้า คิดถึงกันบ้างมั้ย? 
หลับตาฝัน เห็นสองเราบ้างมั้ย?
ส่วนตัวฉัน... ถึงแม้นานแค่ไหน 
ตื่นและฝันของฉันยังอ่อนไหว... คิ­ดถึงเธอ
เธอจะเป็น...เหมือนกันหรือเปล่า
คอยใส่ใจ... ห่วงใยไปทุกทาง
เธอเปลี่ยนไป... หรือยังเหมือนเก่า 
อยากจะฟัง... ความรู้สึกตอนนี้
ในทุกตอนชีวิตฉันมีเธอ เข้ามายืนอยู่กลางจิตใจฉัน..รู้­สึกบ้างมั้ย

ตื่นตอนเช้า คิดถึงกันบ้างมั้ย?
หลับตาฝัน เห็นสองเราบ้างมั้ย?
Darling, I love you! ..... hug/kiss 


4 ความคิดเห็น:

เมื่ออ่านจบแล้ว เมนต์หน่อยดีมั้ย? อะไรก็ได้ที่อยากให้ฉันได้รับรู้... จากคุณ!