ถ้าหากมีบ้านอยู่ริมแม่น้ำกะเค้าบ้าง คงได้ดื่มด่ำกับบรรยากาศธรรมชาติ
ให้มีอารมณ์สุนทรีย์มากพอที่จะสร้างสรรค์งานวรรณกรรมหรือจิตรกรรมได้ดี สินะ
โอ... เกิดกิเลสเข้าครอบงำจิตใจอีกแล้ว... ฉัน
เอาเหอะน่า... เขียนมันที่บ้านเรานี่แหละ
ครัยจาว่าน้ำเน่าไม่น่าอ่าน... ก็ช่างเค้าปะรัย... ชิ
ในบรรดาเรื่องเล่าที่น่าตื่นเต้น เห็นจะหนีไม่พ้นเรื่อง "ผี"
แต่อย่าให้ฉันเล่าเลย... ไม่ใช่แค่ขนลุกชันเพียงอย่างเดียว
แต่เป็นเพราะว่าฉันยังไม่มีประสบการณ์ตรงในการเจอผีจริงๆ มาก่อน
แค่เคยอาบน้ำแต่งตัวให้ผู้ที่เพิ่งเสียชีวิตใหม่ๆ มานับไม่ถ้วน... เท่านั้น
ฮื่อ... ใช่... ด้วยสองมืออันบอบบางของฉันนี่แหละ... เชื่อรึเปล่าล่ะ?
แต่เดี๋ยวนี้ ไม่ได้ทำเช่นนั้น... นานแล้ว จ้ะ
ฉะนั้น... เขียนเรื่องน่ารัก ๆ ดีกว่า... อืมห์... "รักแท้"... น่าสนใจ!!
พอเทศกาลเช็งเม้งมาถึง คุณยายต่ง ก็แบกกีตาร์คู่ใจเดินขึ้นเขาไปจนถึื่งหลุมฝังศพของสามี นางเล่นกีตาร์และครวญเพลงที่ประพันธ์เนื้อร้องและทำนองขึ้นเอง ชื่อเพลง "หลันเซ่อซือจิน" หมายถึง "ผ้าพันคอสีน้ำเงิน" บ่งบอกความคิดถึงสามีผู้ล่วงลับที่เคยมอบผ้าพันคอให้หลายผืน แน่นอนว่า ผืนที่ชอบที่สุดก็คือ สีน้ำเงิน... ท่าทีการร้องเพลงของนาง ดูมีความสุขยิ่งนัก หากผู้เป็นสามีทอดสายตาลงมามองเห็นเข้า เขาคงจะดีใจมาก...
เสียงเพลงแห่งความคิดถึงจบไปแล้ว แต่นางก็ยังโหยหาคนรักอยู่เสมอ
น้ำตาค่อยๆ รินเป็นสายอาบสองแก้มตอบ... เห็นแล้วน่าสงสารอย่างที่สุด
ขอขอบคุณแหล่งข้อมูล : กระปุกดอทคอม
เรื่องราวรักแท้อีกเรื่องหนึ่งที่ไม่พูดถึงไม่ได้เด็ดขาด... คือ "ปู่ชิว"
อย่าให้ฉันเล่าอะไรเลยนะ... แค่เกริ่นสองบรรทัด...น้ำตาฉันก็ไหลซะแล้ว
ชมจากคลิปเลยก็แล้วกันจ้ะ
รักแท้... หลายคนบอกว่าดูแลยาก
หากแต่ คุณยาย "ต่งหยุนหรง" และ "ปู่ชิว" กลับไม่เคยคิดเช่นนั้น
แม้ว่าคนรักของพวกเค้าจะจากโลกนี้ไปแล้ว
รักแท้ก็ยังสถิตย์มั่นคงในจิตใจ... ตลอดมา
เคยดูแล ใส่ใจ กระทำสิ่งดีๆ ให้คนรักเมื่อครั้งยังมีชีวิต... เช่นไร
ก็ยังปรารถนาจะทำให้อย่างดีที่สุด... ตลอดไป
ตราบจนลมหายใจสุดท้าย... แล้ว... คงได้ไปเจอกัน
<<< ณ แดนสุขาวดี >>>
ซึ้งใจจริงๆ..... พวกเขาคงได้เป็นคู่รักกันอีกในทุกๆ ชาติ นะคะ.... สาธุ
ตอบลบจ้ะ... ขอให้เป็นเช่นนั้นเถิด... เพี้ยงๆ!!
ลบอ่านเร่ือง ตงหยู่หรง และ. ปฺ่ชิว แล้วก็ซาบซึ้งไปความรักข่องเขาและเธอ ต้องบอกว่า ความรักไม่มีวันตาย ซ่ึงคนชอบพูดกันนัก แต่ความหมายเป็นอย่างไร ก็สุดจะเดา แต่ก็ช่างมันเถอะ ของใครก็ของมัน เพราะมันมีนิยาม หลากหลายแล้วแต่ใครจะคิด สำหรับเรา ก็ยังกำหนด นิยามความรัก ของตัวเองยังไม่ได้สักที. สาวผู้เป็นดวงใจ เลยยังไม่ปรากฏ....
ตอบลบเพราะเปิดตาปิดใจจึ่งไม่เห็น
ลบเพราะใจเย็นรออยู่มิรู้ได้
เพราะเจ็บจำย้ำจนล้นทรวงใน
เพราะลืมใครบางคนหรือทนรอ...???
คนเรามีจิตใจที่ต่างกัน บางคนอาจจะใช้เวลาเพียงน้อยนิดซักแค่นาทีเพื่อ^ชอบ^ใครซักคนได้ หรือใช้เวลาซักชั่วโมงที่จะ^นึกรัก^ใครซักคนได้ หรืออาจจะเพียงชั่ววันที่จะ^รัก^ใครซักคน..แต่มันจะใช้เวลาชั่วชีวิตของเราที่จะลืมคนคนนั้น...เฮ้อ..สร้างบุญ..สร้างกุศลกันไว้มากๆ เถอะนะ เผื่อจะได้สมปรารถนากะเค้าบ้าง..
ตอบลบขอบพระคุณในความใจดีของผู้เขียน ขอให้พบแต่ความสุข..ตลอดไป
ด้วยความเคารพรัก ^pmp^
เป็นบุพเพสันนิวาส... แท้เทียว... พบกันครั้งเดียวก็เซี้ยวไปใหญ่... เง้อๆ...
ลบขอให้สมปรารถนา แฮปๆ กะเค้า โดยเร็วพลัน นะจ๊ะ นะ... เพี้ยงๆ... สาธุ...