หวาน กับ ดล เป็นเพื่อนคู่ใจกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง ทั้งคู่เรียนคณะเดียวกัน... หวานไม่ใช่สาวสวย เธอเพียงแต่นิ่งๆ และจริงใจ ใครได้อยู่ด้วยใกล้ๆ มักมีแต่ความสบายใจ อบอุ่นใจ... ขณะที่หนุ่มดล เป็นคนท้วม เขาเสน่ห์แรงตรงที่เล่นกีตาร์ได้เพราะมาก... ข้อด้อยของดลคือความรู้สึกอ่อนไหวต่อถ้อยคำดูถูก เขามักเดือดดาลเป็นไฟฟืนหากมีใครจี้จุดว่าเขาไม่รับผิดชอบหรือไร้ความสามารถในเรื่องใดๆ ก็ตาม...
หวานเข้าใจดีว่า คนรักของเธอต้องอดทนกับคำแซวหมิ่นเชิงชายของเพื่อนๆ มาตลอด... เธอพยายามหาวิธีปลอบใจเขา ไม่ให้คิดมากในเรื่องไม่เป็นเรื่อง... แต่เธอก็พูดไม่เก่ง จึงเลือกสื่อสารด้วยท่าทาง... อะไรที่แสดงออกว่ารักแทนคำพูดได้ เธอทำให้เขาเห็นอย่างชัดเจน ตลอดมา... เพียงแค่มองสบตา ทั้งคู่ก็เข้าใจกันและกันเป็นอย่างดี...
และเมื่ออยู่กันตามลำพังสองต่อสอง... หวานมักหยอดคำพูดให้กำลังใจสามี...
“ฉันรู้ว่าคุณเก่งในเรื่องอย่างว่า และอีกหลายๆ เรื่อง... คุณทำได้ดีที่สุดแล้ว เพียงแต่พระเจ้าทรงเมตตาให้เราได้มีเวลาสวีทกันนานไปหน่อย” บางครั้งเธออาจก็พูดว่า
“ฉันรู้สึกว่าคุณเยี่ยมมาก ฉันไม่กล้าชมคุณให้ใครๆ ฟังหรอก ว่าคุณแน่แค่ไหน... แต่ก็อยากให้คุณจำใส่ใจไว้สักนิดว่า... ฉันเหนือกว่า”... อ้าว... ซะงั้น...
“ฉันทราบดีค่ะว่าคุณพยายามอย่างยิ่งที่จะควบคุมอารมณ์ให้เป็นปกติมั่นคง ทุกครั้งคุณทำได้ดีทีเดียว ยกเว้นก็แต่ตอนที่ไม่พูดไม่จากับฉัน”... นั่น... กำลังงอนอะไรกันอยู่หนอ?
“ฉันเข้าใจดีว่าคุณแคร์ความรู้สึก ความต้องการของฉันเสมอ ขอบคุณที่ใส่ใจกันเรื่อยมา… แต่ฉันสังเกตมาหลายคืนแล้ว ที่รัก... คุณไม่ได้หยอดตังค์ใส่กระปุกที่หัวเตียงอย่างเคยค่ะ”... เง้ยส์
ดลเป็นคนฉลาด ยิ่งเมื่ออยู่กินกับหวานไปนานวันเข้า เขาก็ยิ่งซึมซับเอาความฉลาดเป็นกรดของภรรยามาด้วยเต็มๆ... “ผมรู้ว่าคุณเป็นคนน่ารัก แต่ที่กำลังทวงค่าบริการจากสามีเหย็งๆ แบบเนี่ย มัน... มันน่ารักน่าชังเป็นบ้าเลยนะคะ”
การเข้าอกเข้าใจ การใส่ใจ แคร์ความรู้สึกกัน ของมนุษย์ เป็นสิ่งดี โดยเฉพาะเรื่องความรักก็จะได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขเพราะความรักเป็นสิ่งสวยงาม แต่ถ้าเป็นความรักแบบสามีภรรยาละก้อ..ขอบายไม่สามารถออกความเห็นเลยจริงๆ เพราะมีแต่ทฤษฎีเต็มสมองไปหมด..ฮึ ฮึ ไม่สามารถล้วงความลับเรื่องอย่างว่า..จากเพื่อนคนไหนๆ..เห็นมะ ว่า ทุกคนก็มีความลับอย่างน้อย หนึ่งเรื่องละ..จริงมั้ยคะผู้เขียน เรื่องนี้น่ารักดีค่ะกระจุ๋มกระจิ๋ม เบา สบายๆ ขอบพระคุณผู้เขียนนะค้า^kon chon^
ตอบลบยินดีที่ชื่นชอบ ขอให้ได้รับรอยยิ้มแก้มปริเป็นรางวัล... ตลอดไป... จ้า...
ลบอือ..เป็นบทความที่ให้สติและกำลังใจของชีวิตคู่ได้ดีทีเดียว แต่หักมุมเรื่องเงินใส่กระปุกน่ะมันตลกหน้าม่านเลยนะคุณ
ตอบลบสำหรับคนสองคน มักมีอะไรลึกๆ ลับๆ แบบทะเล้น ๆ เสมอ... จะได้ไม่เครียดไงจ๊ะ
ลบ
ตอบลบทั้งคู่อยากมีลูกด้วยกันแต่ก็ยังไม่มีแม้เวลาจะผ่านมาหลายปี แน่นอนเพื่อนฝูงต้องกระเช้า
ผู้เป็นสามีอย่างแน่นอน แม้เพื่อนฝูงจะพูดเล่นๆก็ตาม แต่สำหรับ ดล แล้วเขาเป็นคนที่อ่อนไหวอยู่
แล้ว ย่อมรู้สึกเดือดดาลต่อเพื่อนๆที่แซว แต่ก็มี หวาน เข้าใจ สามีของเธอดี คอยให้กำลังใจดลตลอดเวลา สิ่งนี้เองทำให้ดลรัก ภรรยาของเขาขึ้นทุกวัน...มีมุกหวานชื่นขบขัน สนุกสนานตลอด
น่ารักดีครับ
ตกลงว่า... คุณ... ชมหวาน... หรือชมฉ้าน... เง้ยส์...
ลบมันมีเร่ืองเล่า ท่ีเก่ียวกะปุกออมสิน น่ีแหละ.. สามีเป็นคนชอบเท่ียวอีหนู กลับบ้านดึกด่ืน ภรรยาว่าอย่างไร ก็ไม่เคยทำให้สามีเปล่ียนนิสัยได้
ตอบลบวันหน่ึงภรรยา คิดออกได้ ว่าต่อแต่นี้ไป สามีจะมีภารกิจกับหล่อน ต้องจ่ายเงิน หยอดกระปุกออมสิน ให้เท่ากับท่ีสามีไปเท่ียวมาในแต่ละครั้ง ถ้าไม่มีก็นอนนอกห้อง สามีก็รับเง่ือนไข ปฏิบัติได้สักพัก เงินก็หมด ต้องนอนนอกห้อง ผ่านไปหลายคืน ภรรยาเองก็หงุดหงิด ไอ้ครั้นจะเรียกให้เข้ามา ก็จะเขียนด้วยมือลบด้วยเท้า อดใจรอแล้วรอเล่า จนตนเองทนไม่ไหว จึงออกไปเรียกสามีให้เข้ามา สามีบอกไม่มีเงิน ภรรยาบอกไม่เปนรัยวันนี้ฉันเลี้ยงเธอเอง อิอิ เล่ามาซะยืดยาว เพียงแต่อมยิ้มไปกับการให้กำลังใจของภรรยา...กำลังใจอยากได้บ้างจังเนอะ.....
ฮ่าๆๆ... ไปเล่าที่สตีมโพสต์ซะซีคู้ณ...
ลบเด๋วก็มีคนมาคนบริจาคกำลังใจให้เพียบแระ... อิอิ