ข้อเสนอบ้าๆ ของฉัน

เช้าตรู่ของวันหยุด เสียงมือถือสั่นพรึ่ดๆ เป็นสันญาณว่ามีข้อความเข้า... เปิดดูจึงรู้ว่าส่งมาจากเพื่อนรักคนหนึ่ง... “ตื่นยัง? ขอหลังไมค์หน่อย เร็วๆ เด้อ” แหมๆ มันน่าให้หลังมือแทนจังเลย... รบกวนคนกำลังฝันหวาน นิ
“ทำอะไรอยู่ เธอ?” ทันทีที่เปิดหน้าเว็บสำเร็จ คำถามแรกก็เล่นเอาสะดุ้ง...
“เปล่าซะหน่อย” ตอบได้แค่นี้แหละเพื่อนเอ๋ย... แกจารู้ไปทะมาย... มันเรื่องส่วนตัวของฉ้าน...
“จริงอ่ะ โกหกบาปนะ” ดูมันดิ... นี่ถ้าอยู่ต่อหน้า คงได้ซัดเผี๊ยะๆ ให้หายแค้น... หนอย...
“มีอะไรก็รีบว่ามาซี เด๋วปิดนะ” ฉันแกล้งขู่ แบบที่เคยทำกะมันแล้วจริงๆ
“อยากรีดน้ำหนักด่วนอ่ะ 30 โล” มันพุ่งเป้าแบบไม่ให้ตั้งตัว
“จะบ้าเหรอ?” ฉันสวนกลับทันที “อยากตายหรือเปล่า? แบบนั้นแกทำพินัยกรรมได้เลย” ฉันขู่ฟ่อๆ แถมย้ำหัวเข็ม... รู้จักฉันน้อยไปแระ... ฮ่าๆๆ
“เฮ่ย เราพูดจริงนะแก คราวนี้ทำจริงว่ะ ช่วยหน่อยเหอะ จะให้ไหว้ก็ยอม” มันอ่อยซะใจอ่อนยวบ
“ทะมัยเพิ่งมาคิดได้ตอนเน้ แกหนักกี่โลล่ะ?” 

“เรา 93 อาร์ม 106” เธอแจ้งน้ำหนักตัวเองพร้อมเพื่อนเขยซึ่งเคยเรียนร่วมห้องมาด้วยกันสมัย ม.ปลาย 

“อร๊ากส์ เดือนก่อนเพิ่งจะ 84 มิช่าย นี่พวกแกไปอัดอะไรมานักหนา เนี่ย?” ฉันหลับตาเห็นภาพพุงกะทิของเพื่อนอย่างคร่าวๆ... โห...

“เออ... ก็มันอร่อยไปหมดทุกอย่าง ทุกมื้อและทุกวันเลยนี่หว่า... ตอนนี้อยากร้องไห้เป็นที่สุด” 

“ทำไมเพื่อน นั่นแกเจ็บหน้าอกหรือเปล่า?” ฉันเป็นห่วงทั้งคู่ขึ้นมาจริงๆ
“เปล่าๆ แต่ปวดเข่ามากว่ะ เดินขึ้นบันไดเกือบไม่รอด ขาก็สีกันซะจนแสบไปหมด”
“อืมห์... แกก็นอนซะห้องข้างล่างซี ทำไมต้องปีนไปนอนชั้นบนให้เมื่อยตุ้มด้วยเล่า”
“ช่วยบอกอาร์มให้ทีสิ รายนั้นหนักกว่าเราอีกนะ”
“อาร์มมันกลัวจะมีใครแอบดูมวยปล้ำมั้ง” ฉันไม่ใช่แค่แซวเล่น... ตอนนั้นขำกลิ้งเลยแหละ...
“ฮ่าๆๆ... รู้ใจกันดีจริงจริ๊งงงง...” เพื่อนยั่วกลับ
“นี่แกไม่คิดจะปฏิเสธอะไรบ้างเลยนะ...อิอิ” แกล้งแหย่เล่น หวังให้เพื่อนผ่อนคลายความกังวล...
“เอาเป็นว่า ช่วยบอกวิธีรีดน้ำหนักที่ได้ผลดีเป็นการด่วนมาก็แล้วกัน เร็วๆ นะ จะรีบลงมือทำเลย”   บทจะใจร้อน มันไม่ให้เวลาฉันเตรียมตัวเตรียมใจอะไรสักนิด
“เอางี้นะ ต่อไปนี้ แกต้องเลือกซื้อแต่อาหารที่ไม่อร่อยมากิน เข้าใจมั้ย?”  ฉันยื่นข้อเสนอแรก
“เฮ้ย...บ้าไปแล้ว ทำงั้นก็โง่น่ะสิ” เพื่อนรมณ์บูดขึ้นมาทันที... 

"อย่าเพิ่งโกรธเซ้... พวกแกจะได้เลิกสนุกกับการกินของอร่อยอย่างที่เคยๆ ไง" ฉันรีบชี้แจง

"สู้อดไปเลยไม่ดีกว่ารึ?" แน้... ดูมันดิ แถไปนู่น...

"ถามจริง พวกแกอยากมีชีวิตคู่ที่ยืนยาวไปจนแก่เฒ่าด้วยกันหรือเปล่า?" ฉันหยอด เพื่อนอึ้งไป...

ที่จริงแล้ว... ฉันอยากเห็นเพื่อทั้งสองครองรักกันไปจนถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพ็ชร 

แต่จะให้เค้าเปลี่ยนพฤติกรรมนักบริโภคภายในเวลารวดเร็วนั้น

มันต้องมีกุศโลบาย มีแรงจูงใจ ที่มีน้ำหนักมากพอ

ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายนัก สำหรับฉัน

เพราะพวกเขา... เป็นครู!!

ฉันบอกให้เพื่อนใช้เวลาว่างส่วนใหญ่ของช่วงปิดเทอมนี้

ตะลุยดูรายการ  "Biggest loser"

ให้ดูจนตาแฉะไปทั้งสองข้างของสองคนเลย

จากนั้น ค่อยมาคุยกะฉัน ว่าจะเอายังไงกันต่อไป.

ถ้าเป็นคุณบ้างล่ะ... จะคิดว่านี่คือ

"ข้อเสนอบ้าๆ ของฉัน"  ด้วยหรือเปล่า?

ตอบหน่อยจิ๊... คนดี