ความเอ๋ยความลับ... ตอนคำอธิษฐานลึกลับ

เช้านี้ อากาศสดชื่น ฉันตื่นเช้าเป็นพิเศษ... คนข้างๆ ยังหลับอุตุราวกับเด็กๆ ที่จริงฉันไม่มีโปรแกรมจะออกจากบ้านไปไหนดอก แค่รู้สึกตัวตื่นแล้วก็ไม่อยากอ้อยอิ่งให้เวลาผ่านไปอย่างไร้ประโยชน์เปล่าๆ สู้ลุกไปขยับกายสบายชีวีเสียยังจะดีกว่า... อาห์... ตีห้าครึ่ง ข้างนอกยังไม่สว่างเลย... เปิดโทรทัศน์เป็นเพื่อน แล้วหยิบไม้พลองมาวาดท่าต่างๆ เพื่อยืดเหยียดกล้ามเนื้ออย่างเคย... สบายตัวจัง สบายใจอีกต่างหาก... ด้วยอารมณ์ปลอดโปร่งเช่นนี้... ฉันหยิบสมุดบันทึกเล่มเก่ามาอ่าน... มีเรื่องราวดีๆ ที่เคยเขียนไว้...

นานมาแล้ว มีหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับศาสนาและวรรณกรรม ได้ร่วมมือกันจัดประกวดผลงานเพื่อกระตุ้นให้ผู้คนมีสำนึกที่ดีงามในฐานะพุทธศาสนิกชน โดยกำหนดรางวัลไว้ค่อนข้างสูง มีผลงานส่งเข้าร่วมประกวดจากทั่วสารทิศจำนวนมาก แต่ปรากฏว่าผลงานที่ได้รางวัลชนะเลิศนั้น ปราศจากข้อมูลผู้เป็นเจ้าของ น่าเสียดายยิ่งนัก... คณะกรรมการพยายามอย่างยิ่งที่จะควานหาตัวผู้เขียน แต่ก็ไร้วี่แวว... ผลงานดังกล่าวได้รับการเผยแพร่สู่สาธารณชน... ซึ่งฉันโชคดีที่ได้อ่านเจอเข้าด้วยความบังเอิญ “คำอธิษฐาน 10 ประการ” มีสาระสอนใจพอสังเขปดังนี้ :-

ข้อ ๑. ขออย่าให้ฉันเป็นคนใฝ่ดีอย่างเลื่อนลอย... นั่งคอยนอนคอยโชควาสนา โดยไม่ลงมือทำความดีหรือไม่เพียรพยายามสร้างความเจริญก้าวหน้าให้ตัวเอง... หากจะได้ดีอะไร ก็ขอให้ได้มาเพราะทำความดีอย่างสมเหตุสมผลเถิด

ข้อ ๒. ขออย่าให้ฉันเป็นคนลืมตน เที่ยวได้ดูหมิ่นใครๆ ซึ่งอาจด้อยกว่าในแง่มุมต่างๆ ขอให้ฉันมีความเห็นอกเห็นใจ ให้เกียรติผู้อื่น ตามความเหมาะสม อย่าได้แสดงท่าทีข่มขู่เยาะเย้ยใคร ขอให้มีความอ่อนโยน นุ่มนวล สุภาพเรียบร้อยเถิด

ข้อ ๓. ขออย่าให้ฉันเหยียบย่ำซ้ำเติมผู้คน ไม่ว่าใครจะพลาดพลั้งเรื่องใดๆ ทั้งชีวิตส่วนตัวหรือการงาน  หากเขามีทุกข์เดือดร้อนยามใด ขอให้ฉันจงมีเมตตา กรุณา หาทางช่วยผ่อนหนักผ่อนเบาให้แก่เขา เท่าที่จะสามารถทำได้

ข้อ ๔. ขออย่าให้ฉันรู้สึกริษยาหรือกังวลใจในความเจริญของผู้อื่น เมื่อได้รู้เห็นว่ามีคนที่มีความรู้ความสามารถทัดเทียมกัน หรือเหนือกว่า หรือผลงานโดดเด่นน่าชื่นชมยกย่องยิ่งกว่า ขอให้ฉันพลอยยินดีกับบุคคลเหล่านั้นด้วยความจริงใจ และให้การสนับสนุนส่งเสริมคนดีๆ เหล่านั้นด้วยเถิด...

ข้อ ๕. ขอให้ฉันเป็นผู้มีน้ำใจเข้มแข็งอดทน อย่าจู้จี้ขี้บ่นเมื่อต้องรับมือกับความยากลำบากใดๆ อย่าอ้อนวอนขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์มาช่วย อย่าอ่อนแอแสวงหาที่พึ่งเพราะไม่รู้จักพึ่งพาตนเอง... ขออย่าให้ฉันใช้อภิสิทธิ์เหนือคนอื่น... ให้ยินดีที่จะอดทนรอคิวตามลำดับก่อนหลังอย่างมีสติ...

ข้อ ๖. ขออย่าให้ฉันคิดเห็นแก่ตัว คิดเอาแต่ได้ เช่น เถลไถล ไม่ทำงานให้เต็มกำลังความรู้ความสามารถ รีบเลิกงานก่อนเวลา เป็นต้น ขอให้ฉันจงมีความขยันหมั่นเพียร มุ่งมั่นและภาคภูมิใจในผลงาน ไม่คิดเอาเปรียบผู้ใด... เมื่อใดที่เผลอหยิบข้าวของจากที่ทำงานไปใช้ส่วนตัว ขอให้ฉันระลึกอยู่เสมอว่าเป็นหนี้อยู่และพยายามใช้หนี้คืนด้วยการซื้อใช้หรือทำงานให้มากกว่าหน้าที่ เพื่อชดเชยทุกครั้ง... ที่สำคัญ ขอให้ฉันจงอย่าเอาเปรียบชาติบ้านเมือง เช่น การชำระภาษีตามกฎหมาย เป็นต้น

ข้อ ๗. ขอให้ฉันใฝ่สงบ มีความเป็นอยู่อย่างง่ายๆ ไม่ต้องเดือดร้อนในเรื่องการแข่งดีกับใครๆ อย่าได้คิดมักใหญ่ใฝ่สูง บ้าอำนาจ ยศศักดิ์ ฯลฯ เพราะมันคือกิเลสที่รังแต่จะเผาให้เร่าร้อน แก่งแย่ง ชิงดีชิงเด่นกันอยู่ตลอด จนไม่อาจสัมผัสได้ถึงความสงบสุข... ขอให้ฉันมีความเข้าใจซาบซึ้งในพระพุทธภาษิตที่ว่า “ผู้ชนะย่อมก่อเวร ผู้แพ้ย่อมอยู่เป็นทุกข์ ละความชนะความแพ้เสียได้ ย่อมอยู่เป็นสุข” โดยที่เมื่อใฝ่สงบแล้ว ต้องอยู่อย่างไม่เกียจคร้าน สามารถสร้างความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรมได้อย่างเหมาะควร

ข้อ ๘. ขอให้ฉันปรารถนาดีต่อตนเองและผู้อื่นอย่างมั่นคง มีเมตตา กรุณา ช่วยเหลือผู้อื่นให้พ้นทุกข์ ไม่รู้สึกว่ามีใครเป็นศัตรูคู่อาฆาต ใครไม่ดี ใครทำชั่ว ทำผิดขอให้เขาคิดได้เอง กลับตัวเป็นคนดีได้ในที่สุด หากยังทำผิดทำชั่วอีกต่อไปก็เป็นเรื่องที่ยากจะช่วยได้ ซึ่งจะต้องรับผลแห่งกรรมในที่สุด โดยที่ฉันหรือใครๆ ไม่ต้องคิดแช่งชักให้เขาพินาศ...

ข้อ ๙. ขอให้ฉันใจเย็น ไม่โกรธใครง่ายๆ หากแม้นมีความโกรธขึ้นมาเมื่อใด ก็ขอให้มีสติรู้ตัวโดยเร็วว่ากำลังโกรธ จะได้ระงับยับยั้งใจตัวเองให้บรรเทาลง... หรือหากโกรธจนหักห้ามใจไม่ได้ ก็ขออย่าให้ถึงกับคิดประทุษร้ายผู้อื่น หรือคิดอยากให้เขาถึงความพินาศเลย... ขอให้ฉันอภัยทานได้ในเวลาอันรวดเร็ว มีจิตใจปลอดโปร่ง ปราศจากการพยาบาทจองเวร อย่าผูกใจเจ็บหรือเก็บความรู้สึกไม่พอใจนั้นมาขังอยู่ในจิตใจ ให้เป็นพิษภัยแก่ตัวเองเลย...

ข้อ. ๑๐ ขอให้ฉันมีความรู้ความเข้าใจในคำสอนของพระพุทธศาสนา ยึดเหนี่ยวจิตใจนำสู่การปฏิบัติได้อย่างต่อเนื่อง ให้มีระดับจิตใจที่สูงขึ้น มีปัญญาเข้าใจปัญหาแห่งชีวิต สามารถปล่อยวาง จิตใจเบิกบาน เบาสบาย เจริญในทางธรรม และยังประโยชน์แก่สังคมและประเทศชาติ... สาธุ

ฉันคิดว่าผู้เขียนที่ไม่ประสงค์จะเปิดเผยตัวตนท่านนี้ มิได้ยินดียินร้ายกับรางวัลใดๆ ท่านเพียงแต่ต้องการถ่ายทอดความคิดของท่าน ให้เป็นที่รับรู้และเข้าใจในเจตนาอันบริสุทธิ์... สาระสำคัญจาก “คำอธิษฐาน 10 ประการ" นั้นเล่า ดูเหมือนว่าท่านเขียนไว้เป็นแนวทางเตือนใจหรือสั่งสอนตัวเอง...  ซึ่งหากใครอื่นได้ลองนำไปใช้ทบทวนตัวเองอยู่เสมอๆ ก็จักไม่เป็นผู้ทะนงตน สำคัญผิดว่าตัวเองนั้นดีพร้อม สมบูรณ์ไปหมดทุกประการแล้ว... ซึ่งนั่นเป็นความหลงผิดอย่างยิ่ง... ฉันเองได้แง่คิดมากมายจากเรื่องนี้ และหมั่นถามตัวเองอยู่บ่อยๆ ตัวเราเป็นเช่นใด ควรต้องปรับปรุงอะไร อย่างไรบ้าง...

ผู้คนทั้งหลาย... เป็นไปได้หรือที่จะไม่มีความลับในใจเอาเสียเลย...

ฉัน... ได้ล่วงรู้ความลับของคนอื่นๆ มาแล้วไม่น้อย...

ยังเหลือก็เฉพาะ... ความลับ... ของคุณ!!

คิวต่อไป