เป็นบทกลอนสั้นๆ ที่มีความหมาย...
ฉันจำไม่ได้ว่าเป็นบทประพันธ์ของ ล้นเกล้า ร. 6 หรือเปล่า?
เข้าใจเอาเองว่า คงแต่งขึ้นเพื่อปลูกสร้างจิตสำนึกของผู้คนชาวไทยทั้งแผ่นดิน
ให้เกิดความปราณี โอบอ้อมอารีย์ต่อผู้อื่น...เป็นแน่แท้...
วูบหนึ่ง... ทำให้ฉันคิดถึงเรื่องราวหนหลัง อย่างแจ่มชัดขึ้นมา...
นั่นเป็นช่วงเวลาที่เกิดขึ้น เมื่อครั้งยังเรียนสายวิชาชีพ... "พยาบาล"
กับเพลง... "มาร์ชพยาบาล"
ลองฟังดูกันเองเถิดหนาอาจพอนึกออกได้ว่า ฉัน
ถูกหล่อหลอมมาอย่างไร... บ้าง
"มาร์ชพยาบาล"
คำร้อง โดย...
คำร้อง โดย...
ท่านผู้หญิงละเอียด พิบูลย์สงคราม
อันความกรุณาปราณี
จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ
จากฟากฟ้าสุลาลัยสู่แดนดิน
ข้อความนี้องค์พระธีรราชเจ้า
พระโปรดเกล้าประทานให้ใจถวิล
ใช้คุณค่ากรุณาไว้อาจิณ
ดั่งวารินจากฟ้าสู่สากล
อันความกรุณาปราณี
จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ
จากฟากฟ้าสุลาลัยสู่แดนดิน
ข้อความนี้องค์พระธีรราชเจ้า
พระโปรดเกล้าประทานให้ใจถวิล
ใช้คุณค่ากรุณาไว้อาจิณ
ดั่งวารินจากฟ้าสู่สากล
(สร้อย) อันพวกเราเหล่านักเรียนพยาบาล ปณิธานอนุกูลเพิ่มพูนผล เรียนวิชากรุณาช่วยปวงชน ผู้เจ็บไข้ได้พ้นทรมาน แม้โรคร้ายจะแพร่พิษถึงปลิดชีพ จะยึดหลักดวงประทีปคือสงสาร แม้เหนื่อยยากตรากตรำใจสำราญ อุทิศงานเพื่อคนไข้ทั้งใจกาย...
ฝากเพลงมาร์ชพยาบาลนี้...ไว้ให้เพื่อนๆ ได้อ่านกัน ได้รับฟังด้วยหนา...
อาจพอช่วยให้ได้รับรู้ และเข้าใจ ถึงความเป็นพยาบาล...
เนื้อหาของเพลงทำให้รู้ถึงจิตใจอันดีงามของผู้เป็นพยาบาลได้อย่างแท้จริง... รึเปล่า?
เด๋วนี้ เปลี่ยนเป็นวิทยาลัยพยาบาล บรมราชชนนี...แล้ว
ฉันเป็น นักเรียนพยาบาล รุ่นที่ 26 จ้ะ
เรียนจบจากวิทยาลัยพยาบาลแห่งหนึ่ง
เด๋วนี้ เปลี่ยนเป็นวิทยาลัยพยาบาล บรมราชชนนี...แล้ว
ไม่ได้จบจากมหาวิทยาลัย... ดอกหนา
รุ่นฉันเป็นหญิงล้วน 225 คน แน่ะ
พวกเราตั้งใจเรียน และฝึกกันอย่างหนัก... ทุกวัน
กลัวๆ อยู่หล่ะ แต่ต้องกล้าๆ ไว้...เสมอ
ฝึกทั้งวินัยและความเป็นกุลสตรี... ด้วย
เรียนตั้ง 4 ปี กว่าจะจบ ทำให้ฉัน... ไม่มีเวลาจะคบหาใคร
พอจบปุ๊บ แหงะ! เลือกไม่ถูก... พ่อกะแม่ต้องช่วยๆ ดูให้
แล้วก็มีครอบครัว หวานชื่นซะ...
มีเจ้าตัวเล็กด้วย... ตอนนี้โตเป็นสาวแล้ว
ฉันไม่ค่อยมีโอกาสไปพบปะเพื่อนๆ นัก
เพราะชีวิตคู่... ย้ายบ้านไปเรื่อยๆ
งานที่ทำก็ไม่ค่อยจะเกี่ยวกับผู้ป่วยเลย
งานของฉัน คือ ทำอย่างไร...
ให้คนอื่นยิ้มและหัวเราะอย่างสดชื่น
พร้อมที่จะรับมือกับงานบริการตลอดเวลา
แม้ในยามที่ตัวเอง... ต้องร้องให้
นี่แหละ... ฉัน!
ไม่ใช่นางฟ้า... ซะหน่อย
เป็นอาชีพที่เสียสละมากๆ.คนที่ช่วยเหลือผู้อื่นน่ะแหละคือนางฟ้าค่ะ
ตอบลบอืมห์... ขอบคุง ที่มองในมิติสวยงาม... แต่งานบริการมีหรือจะเป็นที่พึงพอใจไปซะหมด... บ่อยครั้งที่ถูกมองว่าเป็นนางมาร-ร้ายที่สุด... อิอิ
ลบ