วันเสาร์ที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

ถึงคิวหนู

ที่หน้าห้องตรวจเด็กของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง...
พยาบาลเรียกชื่อคนไข้ซึ่งเป็นเด็กอายุต่ำกว่า 14 ปี เข้าพบแพทย์ทีละคนๆ พร้อมผู้ปกครอง...
เรียกจากชื่อ-นามสกุลเด็กตามคิวก่อนหลังไปเรื่อยๆ... จากเช้าๆ จนใกล้จะเที่ยง...
ยังเหลือแฟ้มประวัติของคนไข้รอตรวจอีกแค่แฟ้มเดียว ที่เรียกเท่าไหร่ๆ ก็ยังไม่มีคนไข้ลุกออกมา...
พยาบาลชักเริ่มออกอาการพึงพอใจต่ำกว่าเกณฑ์ทำงานอย่างมีความสุข...
เธอเพิ่มความดังของเครื่องขยายเสียงขึ้นอีกนิด แล้วขานชื่อซ้ำ...
"เด็กหญิงเด๊าะ ขอเชิญพบแพทย์ที่ห้องตรวจหมายเลย 1 ตอนนี้ค่ะ"...
เงียบ... ทุกสิ่งอย่างรอบๆ ตัว และทุกๆ คน ต่างเงียบงัน...

"เด็กหญิงเด๊าะ ขอเชิญพบแพทย์ที่ห้องตรวจหมายเลย 1 ตอนนี้ค่ะ"...
เธอประกาศซ้ำเหมือนเดิมอีกครั้ง... อารมณ์ของเธอในขณะนั้น... รอยยิ้มแย้มดูเหมือนจะเหือดหายไปเกือบสิ้นแล้วด้วย เพราะทั้งหมอ พยายาล และทีมงานวิชาชีพอื่นๆ ต่างก็ท้องร้องหิวข้าวเที่ยงไปตามๆ กันแล้วหนา... 
จนในที่สุด มีคุณป้าคนหนึ่งจูงมือเด็กแม้วออกมาจากซอกข้างๆ ทางไปห้องน้ำ ตรงรี่มาที่คุณพยาบาล... พร้อมกับเอ่ยปากถามอย่างเกรงใจว่า...

"คุณหมอจ๋า... ลูกสันยังบ่ได้ตรวจจั้กเทือ... สิไปกิ๋นข้าวก่อนได้ก่?"
พยาบาลทำหน้างงๆ ให้สงสัยเป็นที่ยิ่ง เพราะช่วงบ่ายไม่เปิดให้บริการตรวจรักษาเด็กกันแล้วหนา... ฉะนั้นจึ่งถามป้าไปว่า... "ลูกป้าชื่ออะไรจ๊ะ?"
คำตอบที่ได้จากคุณป้า... ง่ะ... ตามรูปเนี๊ยะ... ฟังกันเอาเอง... นะจ๊ะ นะจ๊ะ

บรรยายเสียงไม่ถูกอ่ะ มันออก เล๊าะ... เด๊าะ... ยังงัย?
ที่จริงแล้วป้าเค้ากระดกลิ้นจากเพดานบนลงล่างอย่างรวดเร็วจนพยาบาลมองตามแทบไม่ทัน
แล้วมันจะเกิดเสียงบางอย่างขึ้น... ห้วนๆ สั้นๆ ชัดเจน แต่สะกดลำบากจัง... แล้ว

ลองทำดูดิ... มันผิดไปจากเสียงที่พยาบาลเรียกว่า "เด๊าะ" เป็นคนละคนจริงๆ...

เอาหล่ะ ฝึกทำกันไป... ทำเรื่อยๆ จนกว่าจะได้เสียงที่ถูกต้อง...

แล้วป้าแกถึงจะจูงมือเด็กเข้าพบแพทย์ในห้องตรวจ... อิอิ





2 ความคิดเห็น:

เมื่ออ่านจบแล้ว เมนต์หน่อยดีมั้ย? อะไรก็ได้ที่อยากให้ฉันได้รับรู้... จากคุณ!