ฝนจากฟ้าเดียวกัน

เมื่อวานนี้ 12 พ.ค. 2555 
ฉันอยู่ในห้องพักตามลำพัง
ข้างนอกมีสายฝนโปรยปราย... กระหน่ำหนักเป็นพักๆ ตลอดทั้งวัน

ลมพัดสะบัดกิ่งไม้ไหวลู่ตามแรงลม...
บ่อยครั้งที่สายฟ้าแล่บแปลบปลาบ ตามมาด้วยเสียงฟาดเปรี๊ยะเปรี้ยง...
อากาศก็หนาวเย็นลง จนถึง 16 ํ จนต้องหยิบเสื้อโค้ชมาใส่...
เฮ้อ... บรรยากาศหนาวๆ เหงาๆ เช่นนี้
ใครจะไม่คิดถึงบ้านบ้างว้าาาาา...
ในที่สุด ก็ต้องเปิดเพลงฟัง... ให้มันโดนใจ... เพลงนี้เลย...

เนื้อเพลง: เล่าสู่กันฟัง... เบิร์ด ธงไชย แมคอินไตย์

ฉันยังจำเสมอที่เธอเคยบอกกับฉัน คิดแล้วยังตื้นตันเกินอธิบาย

นึกถึงคำๆนั้นทุกวันที่ห่างกันไป เหมือนมันเป็นโยงใยที่ส่งถึงกัน

ไม่ว่าเราจะโชคดี หรือบางทีที่ร้องไห้ ต่างคนสนใจจะฟัง

เพราะว่าในชีวิตเรื่องจริงมันต่างจากฝัน ฝันไม่เคยมีวันที่เจ็บช้ำใจ

มีผู้คนอยู่รอบกาย เหมือนไม่มีไม่เห็นใคร แต่ใจๆฉันยังมีเธอ

คืนที่ไร้แสงไฟ วันที่ใจมัวหม่น ขอเพียงใครสักคนห่วงใยกัน

วันที่เสียน้ำตา วันที่ฟ้าเปลี่ยนผัน เธอก็ยังมีฉันอยู่ทั้งคน

ฝนที่ตกทางโน้น หนาวถึงคนทางนี้ ยังอยากได้ยินทุกเรื่องราว

ยังนอนดึกอยู่ใช่ไหม เธอผอมไปหรือเปล่า อย่าลืมเล่าสู่กันฟัง

คืนที่ไร้แสงไฟ วันที่ใจมัวหม่น ขอเพียงใครสักคนห่วงใยกัน

วันที่เสียน้ำตา วันที่ฟ้าเปลี่ยนผัน เธอก็ยังมีฉันอยู่ทั้งคน

เพราะฝนที่ตกอยู่ทางโน้น หนาวถึงคนทางนี้ ยังอยากได้ยินทุกเรื่องราว

เธอลำบากอะไรไหม เธอสู้ไหวหรือเปล่า อย่าลืมเล่าสู่กันฟัง

เพราะฝนที่ตกอยู่ทางโน้น หนาวถึงคนทางนี้ ยังอยากได้ยินทุกเรื่องราว

เธอลำบากอะไรไหม เธอสู้ไหวหรือเปล่า อย่าลืมเล่าสู่กันฟัง

เธอยังขาดอะไรไหม เธอสู้ไหวหรือเปล่า

อย่าลืมเล่าสู่กันฟัง เธอยังมีฉันอยู่ทั้งคน

..................

 

อืมห์... ฝนตกบ่อยๆ สภาพอากาศก็แปรปรวนยิ่งนัก

หากแต่... อาจจะน้อยกว่าใจคน...​บางคน... ไม่สิ หลายคน... ช่ะ