เป็นเงี้ยะ... กันรึเปล่า?

ต่ะกี้... เจ้าตัวเล็ก... มันตัดพ้อต่อว่าฉัน

มันเหน็บว่า... วันๆ ฉันเอาแต่นั่งหน้าจอโน้ตบุ๊ค

กินก่ะไม่กิน...
นอนก่ะไม่นอน...
อารายนักหนา... แหล่วกัน นิ...

ที่ตรงนี้... ก่อนนั้น... ฉันเคยหม่นหมองจนร้องไห้

นั่งกอดเข่าเจ่าจุก อยู่ลำพังอย่างเดียวดาย

แรกๆ นั้น รอบตัวมันเหน็บหนาว ต้นไม้โกร๋น ชวนให้เหงาจับใจ

อีกทั้งเมื่อยามที่พายุทอร์นาโดโหมกระหน่ำ...

ฝนสาดอย่างไม่ลืมหูลืมตา สายฟ้าฟาดและส่งเสียงคำรามกึกก้อง

ตลอดจนในยามที่เจ็บป่วย ทั้งกายและใจ...

ฉันผ่านช่วงเวลาเหงาๆ เศร้าๆ หวาดกลัว และการรอคอยมาพอควรแระ

เมื่อฉันพาตัวเองเข้าไปสัมผัสโลกใบใหม่ ใน g+

เหมือนมีเพื่อนคอยหยอกล้อ... แกล้งให้หยุดร้องไห้ได้

มีเพื่อนคอยห่วงใยเวลาไม่ฉะบาย
 ไปให้ม๋อตรวจ May, 8 2012 

มีเพื่อนเห็นเป็นเหยื่ออันโอชะ... ชิ

เหมือนอยู่โลกที่อบอุ่น... ปลอดภัย...

หลายเดือนผ่านไป... ก้อได้เพื่อนๆ ที่แสนดีจาก g+ นี่แหละ

คอยทักทาย ปลอบโยน และให้กำลังใจเสมอมา

ทุกวันนี้ ฉันไม่มีน้ำตา... ไม่เสียใจ... ไม่คิดว่าพ่ายแพ้... แล้ว

ขอบคุณนะ เพื่อนที่ไม่รู้จัก...

ขอบคุณทุกคนที่มีไมตรีต่อฉันซะมากมาย

ฉันจะจดจำความรู้สึกดีๆ ไว้ในหัวใจ... มิรู้ลืม... สัญญา!

เห็นคนเล่น facebook ให้ฉุกคิด

มันจะติดอะไรกันหนักหนา

ว่างไม่ได้ต้องเปิดดูว่าใครมา

เม้นต์อะไรบ้างหว่าในหน้าเรา

เพื่อนคนนี้ เพื่อนคนโน้น เพื่อนคนนั้น

วันทั้งวันเม้นต์กันได้ไม่มีเหงา

ถึงอยู่ไกลแค่ไหนไม่บรรเทา

เพราะโลกเรามันไร้ซึ่งพรมแดน

ตอนกลางวันเม้นต์กันเพราะมันว่าง

เวลางานก็ช่างคิดวางแผน

อยากจะแซวอยากจะด่าหรือหาแฟน

สมองแล่นแต่เรื่องงานช่างมันไป

พวกนอนดึกชอบมาคึกตอนเราหลับ

กี่ฉบับเราเม้นต์กันก็อ่านไหว

แต่พอเป็นเรื่องงานพลันอ่อนใจ

ทำไมไม่เหมือน facebook สนุกจัง

ตอนตื่นเช้าเราตื่นเต้นต้องรีบอ่าน

ไปทำงานพอเจ้านายเดินคล้อยหลัง

เปิด iphone ทันใดใจพะวัง

เพื่อนตอบเราหรือยังที่เม้นต์ไป

ไอ้ farmville นี่อีกอย่างมันช่างเล่น

มันจะเป็นบ้ากันไปถึงไหน

เลี้ยงไอนี่ปลูกไอนั่นมันสะใจ

เลี่ยงจริงๆ ทำได้ไหมใคร่ถามดู

ทีลูกเต้าปล่อยวางช่างมันเถิด

อยู่ตามมีตามเกิดนะหนูๆ

พ่อกับแม่ไม่ว่างต้องนั่งดู

ที่เลี้ยงอยู่ใน farmville ต้องระวัง

ดูรูปถ่ายแต่ล่ะคนช่างหล่อสวย 

ไอที่ถ่ายเเล้วเฮงซวยอย่าได้หวั­ง 

ว่าจะโพสต์เอาไ้ว้ให้คนชัง 

สวยกันจริงหล่อกันจังอย่างดารา 

เห็นรูปถ่ายในอดีต แล้วคิดถึง 

เพื่อนๆ ซึ่งจากกันนานหนักหนา 

จึงร่ายกลอนเล่นกันมันอุรา 

ไว้เจอหน้า... จะหอมแก้มสักสองที