จูบมัดจำ

เชื่อหรือไม่ว่า "จูบ" นั้นมีพลังอำนาจเหนือเหตุและผลตามกระบวนการทางวิทยาศาสตร์... ไม่ว่าจูบนั้น จะมีความเกี่ยวข้องกับเรื่องเซ็กส์หรือไม่ก็ตาม... อ่ะ ไม่เชื่อหรา?

ภาพตัวอย่างนี้ คงพอทำให้คุณๆ รู้สึกดีได้บ้าง... แม้ว่าจะไม่มีใครสักคนกำลังฝากรอยจูบเหมือนในภาพเลยก็ตาม... อาจมีบางคนถึงกับเพ้อ อยากได้รับโอกาสประทับรอยจูบบ้าง สักครั้งนึง... อิอิ

การจูบ เป็นพฤติกรรมที่เหมือนว่าจะลอกเลียนแบบมาจากสัตว์ที่กำลังป้อนอาหารให้ลูกเล็กๆ อย่างสุดรักสุดถนอมปนเอ็นดู... และวิวัฒนาการมาเรื่อยๆ ตามความพึงพอใจของทั้งสองฝ่าย... ในที่นี้ อาจมีใครหลายคนเข้าใจคลาดเคลื่อนไปว่าการจูบเป็นเรื่องของคนหนุ่มสาวเท่านั้น... ซึ่ง มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นซะหน่อย... จริงๆ นะ...
 

มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับจูบที่น่าประทับใจอยู่เรื่องหนึ่ง... 'โนอาห์' เด็กชายออทิสติกคนหนึ่ง เขาเป็นบุตรของบาทหลวงผู้มีจิตใจอารีย์ เขาเข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้ วันหนึ่งพ่อจึงพาเขาไปเข้าค่ายเด็กพิเศษ ทำให้เขาได้รู้จักเพื่อนๆ กลุ่มที่คล้ายคลึงกัน ที่สำคัญคือได้รู้จัก 'เซานา' เด็กหญิงวัยใกล้เคียงที่คุยสนุกและเล่นด้วยกันอย่างถูกคอจนเวลาผ่านไปอย่างไม่รู้ตัว...

"ถึงเวลาต้องกลับบ้านแล้วลูก" เสียงของพ่อขัดจังหวะอันแสนสุขของทั้งคู่... เด็กน้อยจับมือพ่ออย่างเศร้าสลดและเดินตรงไปที่รถด้วยท่าทางซึมเซา... แต่แล้ว โนอาห์ก็หยุดกึก

"พ่อฮะ ผมมีอะไรบางอย่างต้องทำ" พูดเสร็จเขาก็วิ่งปร๋อกลับไปที่ค่าย... ไปยังที่ๆ เซานายืนอยู่กับพ่อและแม่ของเธอ... เขาเดินไปกระซิบบางอย่างข้างๆ หูเซานา... เธอรับฟังแล้วยิ้มๆ... จากนั้นเขาจูบเธอเบาๆ... มันเป็นจูบแรกของเขา...

"ทำไมลูกจูบเธอล่ะ" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามบุตรชายระหว่างทางกลับบ้าน ในใจรู้สึกมีความสุขและภูมิใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

"เพราะผมไม่อยากลืมเธอและไม่อยากให้เธอลืมผมฮะ" เด็กชายตอบด้วยสีหน้าจริงจังและรอยยิ้ม

"โนอาห์... พ่อรู้แล้ว รู้แล้วว่าทำไมคนเราถึงจูบกัน... ก็เพื่อให้จดจำคนๆ นั้นตลอดไป" บาทหลวงได้ข้อสรุปจากการเรียนรู้ชีวิตจริงของลูกชายตัวน้อยๆ...

<< อย่าลืมนะ... จรุ๊ฟส์ๆ... >>