ช่วงนี้อากาศแปรปรวนเสียนัก เมื่อคืนตอนที่ฉันเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เข้าห้องนอนเปิดแอร์ยังไม่ทันจะรู้สึกว่าเย็นผิวกาย ไฟดับพรึ่บ!... ไอ้หยา! แต่ไหนแต่ไรไม่เคยเกเร ไหงวันที่อยู่คนเดว เกิดมาทดสอบความมั่นของฉันซะงั้น...
เงียบเสียงลงไปพักนึง แม้กระทั่งจิ้งหรีดหน้าบ้าน... ฉันรู้สึกอึดอัดหายใจไม่สะดวก จึงเปิดประตูห้องมุขหน้าบ้านออกไปยืนรับลมที่ระเบียง ยอดมะม่วงสั่นไหวระริกราวกับจะช่วยพัดให้คลายร้อน... บ้านข้างๆ ทะยอยกันเปิดประตูออกมายืนนอกบ้านกันแทบทั้งนั้น มีแสงเทียนวับๆ แวมๆ ทั้งบนระเบียงชั้นสองและตามถนนในซอย... บ้านตรงข้ามถอยรถเครื่องพุ่งออกไปหาแหล่งข่าวที่ป้อมยามหน้าหมู่บ้าน... หมู่บ้านจัดสรรที่รั้วถัดไปนั่นก็มืดทะมึนเหมือนกัน...
ฉันไม่จุดเทียน เพราะไม่ชอบควันและกลิ่น แค่อาศัยแสงจากหน้าจอ iPad ช่วยให้มองเห็นลางๆ และเดินไปตามทางได้ไม่ชนนู่นชนนี่ แล้วยืนชมบรรยากาศรอบๆตัวในยามสลัวอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน... มีพัดเล็กๆ ในมือไว้โบกเวลาลมสงบ เพียงแค่นี้ ก็ช่วยให้การรอคอยดำเนินไปอย่างสงบ... คงต้องให้เวลาช่างทำการสำรวจหาสาเหตุ ลงมือแก้ไขซ่อมแซม และตรวจสอบอีกครั้งเพื่อความมั่นใจในความปลอดภัย... ซึ่งบอกไม่ได้ว่าจะนานแค่ไหน?
ยามนั้น สายตาก็จับจ้องการเคลื่อนไหวภายนอก หูก็ได้ยินเสียงพูดคุยจอแจ ด้วยความที่มองหน้ากันไม่ชัด แต่ละคนจึงส่งเสียงดังกว่าปกติโดยอัตโนมัติ... ยามนั้น ในใจของฉันฉุกขึ้นมาว่า ที่นี่วุ่นวายแท้หนอ... แปลกดี ทำไมบางคนทนนิ่งเฉยอยู่กับภาวะนี้ได้ ไม่แสดงออกซึ่งความเดือดร้อนกายใจ แต่บางคนกลับทนไม่ได้ ซะงั้น... แล้วคนสมัยก่อนที่ยังไม่มีไฟฟ้าใช้ เค้าอยู่กันมาได้อย่างไร?
ราวๆ ครึ่งชั่วโมง รถเครื่องบึ่งกลับมาด้วยความเร็วสูง เสียงกระจายข่าวดังลั่นว่าไฟฟ้าจะดับอีกนาน เพราะหม้อแปลงขนาดใหญ่ระเบิด ช่างไฟยังมาไม่ถึงและไม่รู้จะซ่อมเสร็จหรือเปล่าในคืนนี้... ยังไม่ทันขาดคำ หลอดไฟบางหลอดก็สว่างนวลขึ้น พร้อมเสียงเฮ จากหลายๆ บ้าน... อ้าว...
อรุณสวัสดิ์จ้า ทุกคน... จรุ๊ฟส์ๆ...
วันนี้ อย่าลืมติดตามข่าว การสอบสวนหาสาเหตุไฟฟ้าดับที่ภาคใต้กันนะจ๊ะ นะ
ไม่ใช้รู้เพื่อโจษจันหรือลงโทษผู้กระทำผิดให้รุนแรงลุกลาม
แต่รู้เพื่อหาทางป้องกันมิให้เกิดเหตุขึ้นซ้ำๆ
สาธุ... สาธุ
เม้นท์หลายครั้งไม่ผ่าน..ความคิดเลยสะดุด..หล่นหายหมด
ตอบลบถูกใจธรรมะสอนใจมากมายเช่น..หน้านอก.บอกความงาม..หน้าใน.บอกความดี แต่ทำไมคนยังชอบหน้านอกมากกว่าหน้าใน.สงสัยต่อไป.?
ไม่ชิน..นอนคนเดียว = ชิน..นอนสองคน
ไม่ชิน..นอนสองคน = ชิน..นอนคนเดียว
เง้อ.ทำไงดี..ต้องปรับตัว..เดี๋ยวก็ชินทั้งสองแบบ เพราะมีโอกาสเกิดขึ้นได้บ่อยๆ อิอิ แซวเล่น ขำๆนะจ๊ะ ผู้เขียน
ที่จริง... สมการชีวิต อาจไม่ใช่แค่เท่าที่เคยรู้จักในวิชาคณิตศาสตร์หรอกนะจ๊ะ นะ... อิอิ
ลบ