หนูหลี: มันยากตรงไหน?... ความรัก

ที่จริงแล้ว... ฉันไม่ใช่ผู้ชำนาญการในเรื่องของหัวใจหรือความรัก กะใครเค้าหรอก...

เพียงแค่เคยผ่านชีวิตที่หวานชื่นและขื่นขมมาบ้างแล้ว... ก็เท่านั้น...
ซึ่งเป็นปกติวิสัยของปุถุชนคนเดินดินธรรมดาๆ ...

แต่... ในเมื่ออยากจะเป็นนักเขียน...
ก็ชอบที่จะเขียนเรื่องราวที่ผู้คนอยากอ่าน...

หนุกหนานดี... ฮ่าๆๆๆ...

อืมห์... ใครไม่เชื่อบ้างว่า "ที่ใดมีรัก... ที่นั่นมีทุกข์"
ฉันคนหนึ่งหล่ะ ที่ไม่เชื่อ... ไปซะหมด!!!

เอ๋?... ยังงัย... เรียกว่า... เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ดีกว่า...
เพราะรัยน่ะหรือ?

ดูดิ... เวลาที่ความรักเพรียกหา... ผู้คนต่างก็แช่มชื่น ยิ้มเบิกบานกันทั้งนั้น...
รึไม่จริง?... นี่ก็แสดงว่า... "ที่ใดมีรัก... ที่นั่นย่อมมีสุข"... ชัวร์ !!!

รักไม่เข้าใครออกใคร... รักเกิดขึ้นที่ไหน?... เวลาใดก็ได้... จริ๊ง...
รักเกิดกับผู้คนสูงต่ำ ดำขาว สวยหล่อ ขี้เหร่ รวยจน ชายหญิง ฉิงยาย เง้อ... เห็นมะ?... พวกเค้า รักกัน รักกัน ได้ทั้งนั้นเลย... อิอิ

ความรักก็เป็นแรงบันดาลใจ ให้คู่รักหลายๆ คู่ สร้างสรรค์สิ่งที่สวยงามและเป็นประโยชน์ต่อโลกมนุษย์ได้ เริ่มจาก สร้างคน... ตัวเล็กๆ... ฮ่าๆๆๆ... พวกเค้ายอมเหน็ดเหนื่อย เสียสละเวลาส่วนตัว ทุ่มเทแรงกายแรงใจ ยอมอดตาหลับขับตานอนทุกคืนวัน และแม้ว่าต้องลำบากสักเพียงใดก็ทนได้ทุกอย่าง... เพื่อ "ลูก" ซึ่งก็จะได้รับความสุขอันยิ่งใหญ่... เป็นการทดแทน... แต่... บางครั้ง รักก็เป็นเสมือนดาบสองคม ที่สามารถให้ทั้งความสุขที่สุดและทุกข์ที่สุดได้พร้อมๆ กัน... บางคนเปรียบความรัก เสมือนเปลวเทียนที่ให้ทั้งแสงสว่างและทำให้แสบร้อนแสนสาหัสได้เช่นกัน...

ในทางกลับกัน... ความรัก... ก็มีพลังทำลายล้างได้อย่างน่าพรั่นพรึง...
ไม่น่าเชื่อ... ว่าคนที่เคยรักกันอย่างดูดดื่ม... จะหมดรักแบบติดลบสุดๆ...
เค้า... ถึงกับทนเห็นปีกฝ่ายมีลมหายใจอยู่ต่อไปไม่ไหว...
โอย ย ย ย... น่ากลัวชะมัด... ไม่พูดถึงจะดีกว่า... เด๋ว นอนมะหลับ...

อืมห์... ช่างเหอะ... ไม่ว่าความรัก จะขึ้นต้น และ ลงท้ายอย่างไร... ในแต่ละแบบฉบับของคู่รักแต่ละคู่...
ฉันว่า... ข้อสำคัญ คือ คนที่มีรัก มีคนรัก จักต้องรู้วิธีคิด เพื่อใช้ความรักให้เป็น
และบริหารความรักอย่างชาญฉลาด... อย่ายอมให้ความรู้สึกหวงแหน เป็นเจ้าเข้าเจ้าของในคนที่เรารัก มามีอิทธิพลหรือครอบงำของความรักที่บริสุทธิ์... จนจิตใจมืดบอด อันจะนำมาซึ่งทุกข์มหันต์ ที่หาทางแก้ไขได้ยากยิ่ง... ดังเช่นคนโบราณว่าไว้... 'มีคู่ผิด คิดจนตัวตาย'... ประมาณนั้น
จะว่าไปแล้ว... มันก็ไม่มีอะไรยากเกินไปที่จะรักให้เป็น...

แม้ว่า... มันจะไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เหมือนปอกกล้วยเข้าปาก... เง้อ... งง มะ?
เอาเป็นว่า... ถ้าหากปรารถนาจะประคับประคองรักและคนรัก ให้อยู่กะเราไปนานๆ น่าจะ...
ทำในสิ่งที่... คนรักเค้าไม่คับข้องใจเมื่อยู่ใกล้ๆ เรา... เอ๋... อะไรบ้าง...?

๑. ไม่คาดหวังซะสูงลิบ... ใช่คนเราฝันได้ หวังได้... แต่... ขอแค่พยายามทำให้ดีที่สุด ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ก็ยอมรับมันร่วมกัน ค่อยๆ ปรับปรุงแก้ไขปัจจุบันและอนาคตไปด้วยกัน คงจะอบอุ่นทุกย่างก้าวเลย... เนอะๆ

๒. มีเงื่อนไขเท่าที่จำเป็น... รักกันแล้ว... ใช่ว่าจะให้ได้ทุกอย่างเสมอไป... เชื้อเหอะ ใครๆก็ต้องรักตัวเองด้วย รักนวลสงวนตัว รักชื่อเสียง และมีความเป็นส่วนตัว... คนรักเองก็ใช่ว่าจะไม่หวังผลตอบแทนไปซะทั้งหมด มีที่ไหนกัน... ดังนั้น บางคนอาจข้องใจประจำว่า ‘ทำไมเขาไม่รักฉันให้มากกว่านี้? ทำไมไม่ซื่อสัตย์กับฉัน?... ทำไมๆๆๆ... นั่นก็เพราะมัวเพ่งอยู่กับ ‘รักที่ต้องการ' มากกว่า ‘รักที่มีแต่ให้' กลับไปทบทวนดูซะ เงื่อนไขแห่งรักของคุณ มันคืออะไรกันแน่...

๓. ใจเย็นๆ อดทนและประคับประคอง... หากรักเปรียบดั่งนาวาที่เผชิญมรสุมอยู่กลางทะเล จำเป็นอย่างยิ่ง ที่จะต้องสู้ฟันฝ่าไปด้วยกันอย่างเข้มแข็ง อดทน เคียงข้างกันในยามยาก... จนกว่าคลื่นลมที่โถมถาอย่างบ้าคลั่งจะยุติลง หรือไม่ก็อัปปางวอดวายไปด้วยกัน...

๔. ให้อภัย... ชีวิต ไม่ว่าจะเดินหน้า ย่ำอยู่กับที่ หรือถอยหลัง ล้วนทำผิดพลาดกันได้ทุกคนแหละ... ก็ถ้าหากคนรักทำผิดพลาด... จะเป็นไรไปเล๊า... จะมัวตำหนิติเตียนให้เสียใจเสียความรู้สึกไปถึงไหน?... ถ้าหากเราเป็นฝ่ายทำผิดซะเองบ้าง... เราก็ต้องการคำปลอบโยน มือลูบหลัง โอบบ่า หรือโน้มหัวไปพิงไหล่ ปล่อยให้ร้องให้กับอกสักพัก... ประมาณนั้น... ซึ่งคงจะเป็นการให้อภัยที่แสนโรแมนติกทีเดียว ว่ามั้ย?
และ ๕. การปรับตัว... คือ หัวใจสำคัญของการใช้ชีวิตร่วมกัน ไม่ว่าตอนเป็นแฟน หรือตอนเป็นฝั่งเป็นฝา... ถ้าคิดว่านั่นเธอนี่ฉัน อยู่ร่ำไป... ที่นี่อาจไม่มีเรา... และที่สำคัญ พึงเปิดใจให้กว้าง... เกื้อกูลไปถึงญาติสนิทมิตรสหายด้วย... อย่าหมายว่าจะครองรักกันกระหนุงกระหนิงตามลำพัง... นะจ๊ะ นะ