วันศุกร์ที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

อะโหชีวิต...

"กล้วยแขก" รู้สึกซึมเศร้า เหงาและน้อยใจ ในชีวิตอาภัพของตัวเองซะเหลือเกิน... ตั้งแต่จำความได้ ก็โดนล้อมาตลอด... ว่าเป็นลูกต่างด้าวบ้าง ลูกกำพร้าพ่อแม่บ้าง
“ไม่รู้จริงๆว่า พ่อแม่เป็นใคร? อยู่ที่ไหน? ทิ้งไว้ลำพังได้อย่างไร?... ฮือๆ...
ตั้งแต่เกิดมาเป็นตัวเป็นตน ก็มีแต่ผู้คนเรียกขานว่า "กล้วยแขก" ซะแล้ว

ลุงข้างบ้านบอกว่าพ่อแม่กล้วยแขกเป็นแขกชาวอินโดนีเซีย... น้าอีกคน บอกว่าเป็นแขกมาเลย์ อยู่แปะๆ กับไทยตอนล่างนู้น... แต่ป้าอ้วนๆ บอกว่าน่าจะเป็นแขกอินเดียซะมากกว่า... อ้าว... เอาเถอะ ถึงข้อมูลของแต่ละคนจะไม่ตรงกัน... ก็พอจะสรุปได้ว่า “กล้วยแขก เป็นแขกชัวร์! เพราะชื่อ“กล้วยแขก” ก็บอกอยู่โทนโท่... นิ

กล้วยแขก แอบคิดเสมอว่าตัวเองเป็นไทย ใจไม่เคยอยากเป็นแขกเล้ย... ชีวิต“กล้วยแขก” ช่างแสนอาภัพยิ่งนัก วันๆ วนเวียนอยู่ซ้ำๆ ซากๆ เป็นวัฏจักรน่าเบื่อหน่าย เกิดมาไร้ญาติขาดมิตรก็หนักหนาแล้ว ซ้ำร้ายยังต้องมาถูกเชือดเฉือนประจำ ชีวิตที่เคยเป็นหนึ่งเดียวต้องโดนคมมีดกรีดฝานตามแนวยาว... อร๊ากส์!!! แต่ละวันจะต้องคลุกแป้งมอมแมม ก่อนกระโจนลงในน้ำมันที่ร้อนระอุ... ชุดเก่งก็มีอยู่กะเค้าแค่ชุดเดียวเท่านั้น... เป็นชุดไวท์ออนไวท์ ที่ดูยังไง้-ยังไงก็ขาวว่อก... แถมผสมขุยมะพร้าวขูด กะเม็ดงาขาว งาดำ เข้าไปอีก... แล เขรอะ ช่ะ

เมื่อก่อนกล้วยแขกมักจะถูกซัดน้ำปูนใสด้วย ก็คล้ายๆ กับที่คุณสาวๆ เค้าพรมน้ำหอมกันนั่นแหละ... เพื่อความดึงดูดใจมั้ง... แต่กล้วยแขกทำเพื่อความ“กรอบต่ะหาก... เวลากัดแต่ละคำ กรอบกร้วมๆ น่ากินอ่ะ... แต่เพื่อนๆ “กลับทักกันหนาหู ว่าน้ำปูนใสหน่ะ มันเชย... ต้องใช้ผงฝูจึงจะดูทันสมัยกว่า... นั่นหล่ะ ที่ทำให้มีราคาค่าตัวสูงขึ้นหน่อย... ฮ่าๆๆๆ...

“กล้วยแขก” มีปัญหาเรื่องที่อยู่อาศัยด้วยหล่ะ ลำบากเสียยิ่งนัก... เพื่อนๆ ล้วนมีที่อยู่ที่ดูดีมีฐานะกันทั้งนั้น  ทั้ง“กล้วยบวชชี” “กล้วยเชื่อม” เขาหรูหราระดับเครื่องแก้ว กระเบื้องเคลือบ ชามสังคโลก โน่นแน่ะ... แม้แต่เพื่อนซี้อย่าง“กล้วยปิ้ง” เขายังได้อยู่แบบโมเดิร์นสไตล์ ระดับคลาสสิค เอ๊ย พลาสติค... ในขณะที่“กล้วยแขก” ต้องอยู่กับกระดาษเปื้อนหมึก!!! รวมหัวกับพลพรรค“ข้าวเม่าทอด”อ้วนดำ เท่านั้นแหละ... แง้ๆ

อันที่จริง... กล้วยแขก” เคยฝันอยากจะโกอินเตอร์กะเค้าบ้าง!!!... ดูอย่างกล้วยทอด ญาติกันแท้ๆ แค่มีเพื่อนเป็นไอซ์ซิ่ง เป็นไอศครีม เขาก็ได้ขึ้นเหลา ขึ้นเรสตัวรองต์ ว้าว... หรือคนบ้านใกล้เรือนเคียงกัน อย่างเจ้ามันฝรั่ง พอเปลี่ยนชื่อเสียงเรียงนามเป็น French fried เท่านั้น มันก็โกอินเตอร์ไปซะแระ ดูดิ ทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ วัยรุ่น วัยร่วง ชอบมันหมดแหละ... ชิ... 

        

กล้วยแขก อยากเปลี่ยนชื่อแล้วอ่ะ... เบื่อๆๆๆๆ... เซ็งๆๆๆๆ... เว้ยเฮ้ยยยย...

ทีมันทอด เผือกทอด จำปาดะ ขนุน ทุเรียน มัยพวกเค้าไม่มีคำว่าแขกต่อท้ายบ้างล่ะ... 


อย่างงี้ มันยุติธรรมซะที่ไหน?... โว้ยยยยย !!!

2 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ถึงกับเรียกเสียงหัวเราะ..แค่ยิ้มคนเดียวได้..ก็สุขใจ.เมื่ออ่านจบ

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. เลือกรูปไม่น่ารักเหยอ?... อิอิ

      ลบ

เมื่ออ่านจบแล้ว เมนต์หน่อยดีมั้ย? อะไรก็ได้ที่อยากให้ฉันได้รับรู้... จากคุณ!