หน้ากาก... ถอดได้ไหม?

เคยได้ยิน... ผู้คนเค้าบอกต่อๆ กันว่า... "รักแท้" แค่มองตา... ก็รู้...ใจ
ฮื้อ... ฉันสงสัยจังว่า... จะรู้ได้งัย?... ก้อในเมื่อสายตานั้น... แชเชือน... นัก

ในสังคมเมือง... โดยเฉพาะเมืองหลวง... ผู้คนรู้จักกันผิวเผิน... จัง
บ่อยครั้งที่เจอกันแล้ว... เมินหน้า... หาความเป็นมิตร... ได้ยากส์
ดูๆ ไป ราวกับอยู่ร่วมกัน... โดยสวมหน้ากาก... ตลอดเวลา... ว่าไปนั่น
ต่างคน ต่างคิดตรงกันว่า... น้ำใจไมตรีของผู้คนนั้น หายาก... ราวกับงมเข็มในอ่าง... เก็บน้ำ
เอาเหอะ... แม้ว่า... จะมีรอยยิ้ม... เจื่อนๆ... ให้กัน... บ้าง
ก้อใช้ว่าจะแน่ใจได้... จริงใจซักแค่ไหน?... ช่ะ
หรืออาจแค่... "สวมหน้ากาก" จำเป็นต้องใส่หน้ากาก... กันเชียวหรือ... ทำไมล่ะ?

ก้อถ้าเราจริงใจไม่จริงโจ้... แสดงออกถึงความเป็นตัวตนของเรา... อย่างแจ่มแจ้ง ชัดเจน...ใครอื่น... จะจริงใจตอบหรือไม่... ก็แล้วแต่ซิ... เนอะ ๆ...
ไม่อยากคิดให้รกสมองแระ... เปล่าประโยชน์... ว่ามั้ย?

อืมห์... จะว่าไป... ตอนที่โรคซาร์ระบาดหนัก... มีคนป่วย... ล้มตาย...
ต่อด้วยโรคไข้หวัดนก ไข้หวัดหมู และไข้หวัดใหญ่ปีต่างๆ ระบาด... หลายครั้งหลายครา...
ผู้คนต่างตื่นตัวในการป้องกันโรคภัย... สวมหน้ากากกันเต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด...
จนกระทั่ง... สถานการณ์เริ่มดีขึ้น... จึงค่อยๆ เลิกใส่... ไปโดยปริยาย...
ส่วนใครยังใส่อยู่อีก... จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม... กลายเป็นตัวประหลาดไปซะฉิ...

ตอนนี้... เริ่มมีการระบาดของไข้หวัด 2009 กลับมาอีกแระ...
เตรียมหาหน้ากากไว้ใส่กันได้แล้วล่ะ... เพื่อนๆ เอ๋ย...

ฉัน... จริงใจ... เปล่าใส่หน้ากาก... จริงๆ เชื่อได้...

เพลง: หน้ากาก : ศิลปิน แอม เสาวลักษณ์ ลีละบุตร

อัลบั้ม: Any Amp

 

เคยไหมที่ต้องทน  กับการปั้นหน้าเอาไว้  อึดอัดแทบจะตาย ต้องคุยต้องเจรจา
ฝืนยิ้มหัวเราะกันไป ไม่ให้ใครๆ รู้ว่า... ที่จริงที่แท้น้ำตาตกใน

ไม่รู้ใครเป็นคน กำหนดกฎเกณฑ์เอาไว้ ยิ่งเข้มแข็งเท่าไหร่ ยิ่งดูไม่ธรรมดา
ทั้งๆ ที่ทุกข์ประดัง แต่กลัวจะเสียหน้า ต่างคนต่างใช้หน้ากากเข้าหากัน

รู้ไหมว่าเหนื่อยแค่ไหน รู้ไหมว่าฝืนใจ ที่ต้องทำเหมือนแข็งแรงเข้าไว้
อยากมีใครซักคน ให้ฉันได้ซบตรงไหล่ กอดคอร้องไห้... ได้โดยไม่อาย

ทั้งๆ ที่ทุกข์ประดัง แต่กลัวจะเสียหน้า ต่างคนต่างใช้หน้ากากเข้าหากัน
รู้ไหมว่าเหนื่อยแค่ไหน รู้ไหมว่าฝืนใจ ที่ต้องทำเหมือนแข็งแรงเข้าไว้

อยากมีใครซักคน ให้ฉันได้ซบตรงไหล่ กอดคอร้องไห้... ได้โดยไม่อาย
อยากมีใครซักคน ให้ฉันได้ซบตรงไหล่ กอดคอร้องไห้... ได้โดยไม่อาย

เมื่อวันที่เสียน้ำตา จะมีซักคนไหม?....
ให้กอดให้ซบ ได้โดยไม่ต้องอาย.... ร้องโดยไม่อาย...

อืมห์... ใครซักคน ให้ฉันได้ซบตรงไหล่

กอดคอร้องไห้ ได้โดยไม่อาย

ในวันที่เสียน้ำตา

คนเรา... เป็นไปไม่ได้หรอก

ที่จะมีความสุขในทุกๆ นาทีของชีวิต...

แต่... แค่อยากให้ทุกนาทีของความสุข

ถูกบันทึกไว้... 

ว่าเรา...

ยังมีกันและกัน
....
ได้หรือเปล่า?