ตั้งใจว่าพอได้กราบหลวงปู่พุ่มเสร็จก็จะกลับกันทันที จึงบอกให้แท้กซี่คอยเดี๋ยวหลังจากจ่ายค่าบริการขามาเรียบร้อยแล้ว แท้กซี่ก็ยินดีและถือโอกาสลงไปกราบพระทำบุญด้วยเช่นกัน ก่อนจะพาเราออกมาส่งยังสถานีรถไฟฟ้าใกล้ๆ แล้วปฏิเสธค่าโดยสาร... เอ๊ย ได้ไง... ก็เลยทิปใบแดงให้ไปใบหนึ่ง บอกว่าสำหรับเสี่ยงโชคและขอให้รวยๆ นะจ๊ะ นะ ชายหนุ่มผู้รวยน้ำใจ... :)
เสร็จจากทำบุญก็ไปหาเพื่อนที่สยามพารากอน กินอาหารเที่ยงกันตอนบ่ายกว่า คุยจนหนำใจที่นานๆ จะได้เจอหน้ากันสักครั้ง เดินดูและเลือกซื้อสินค้าเท่าที่จำเป็น แอร์เย็นฉ่ำผิดกับภายนอกอาคารที่ร้อนแดดแผดจ้า... ครั้นถึงตอนไปเข้าห้องน้ำ ฉันเจอโทรศัพท์มือถือวางทิ้งไว้บนกล่องกระดาษทิชชู จึงหยิบติดมืออกมาด้วย เป็นมือถือแบบมีฝาปิด มีปลอกสีน้ำเงิน ความที่ตัวเองคุ้นชินกับมือถือรุ่นเก๋า ก็เลยไม่รู้จะดูรายชื่อในเครื่องได้อย่างไร จึงบอกให้พี่ชายพาไปเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์แล้วฝากให้สาว ปชส. คนสวยช่วยดำเนินการต่อ... ได้แต่ภาวนาเอาใจช่วย ขอให้หาจนเจอและย้อนกลับไปรับของคืนได้อย่างไม่มีปัญหาอุปสรรคใดๆ นะจ๊ะ นะ คุณเจ้าของเครื่อง ขอโทษด้วยที่ไม่ได้พยายามช่วยอะไรคุณให้มากกว่านี้ เพราะฉันมันคนโลเทคอะจ้ะ อย่าว่ากันเน้อ... คราวหน้าคราวหลังก็อย่าเผลอลืมวางทิ้งไว้แบบนี้อีกนา คนอื่นที่ไม่ใช่ฉันจะคิดและทำเช่นฉันด้วยหรือเปล่าก็มิรู้วววส์...
ฉัน อาจไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่ แต่ก็อยากเป็นคนดีและดีใจที่ได้ทำอะไรดีๆ แม้ว่าจะไม่มีใครเอ่ยขอบคุณก็ตาม... และฉัน ไม่ใช่คนมั่งคั่งร่ำรวยทรัพย์สินเงินอง แต่ก็รวยน้ำใจพอตัว ไม่ต้องการเห็นใครบางคนเดือดร้อนจากการสูญเสียของมีค่าของตัวเองเฉกเช่นบางคนใกล้ๆ ตัว...(ขวับๆ ขว้างค้อนเล็กๆ ไป 2 ที)
เมื่อเดือนที่แล้วก่อนจะบินไปหาตัวเล็กไม่กี่วัน... พี่ชายบึ่ง ม.ไซค์ไปตลาดตอนค่ำๆ พอกลับเข้าบ้านวางกุลแจแล้วล้วงกระเป๋าไม่เจออะไรก็ใจหายแว้บรู้สึกตัวว่ามือถือหาย จึงรีบขับรถย้อนออกไปในทันทีแต่ก็ไร้วี่แวว... ขณะที่ฉันลุ้นอยู่บ้านก็พยายามโทรติดต่อไปยังเบอร์ของเครื่องนั้นทั้ง 2 ซิม... เบอร์แรกโทรติดแต่ไม่รับสาย อีกเบอร์หนึ่งให้ฝากข้อความ พอโทรซ้ำก็ไม่สามารถติดต่อได้ทั้งสองหมายเลข จบกัน!... จะโทษใครได้... เจ้าของเครื่องกลับมาถึงบ้านด้วยสีหน้าเครียด โยนความผิดให้ฉันผู้ซึ่งซื้อกางเกงไม่รู้จักเลือกไอ้ที่กระเป๋าลึกๆ... อ้าว! คนรวยน้ำใจกลายเป็นแพะซะงั้น อุตส่าห์จัดหากางเกงไว้ให้ใส่ออกกำลังกายตั้งหลายตัว โธ่... ไม่น่าเล้ย ฉัน
จากนี้ไป ให้นุ่งกางเกงตูดขาดรับลมเย็นๆ ตามสบายเลยเหอะ
หากใครได้ยลเป็นบุญตาก็ขอให้มีรอยยิ้มมีเสียงหัวเราะและอายุยืนโดยทั่วหน้ากัน สาธุ!
ทำไมฉันจะต้องไปสนใจด้วยเล่า... ชิ
รู้รักษาหางรอด เป็นยอดหนูหลี... เอิ๊กส์ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เมื่ออ่านจบแล้ว เมนต์หน่อยดีมั้ย? อะไรก็ได้ที่อยากให้ฉันได้รับรู้... จากคุณ!