ไม่รักก็ได้ฟระ

วันหนึ่ง... ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกอยากเปลี่ยนโลกทั้งใบ
หากแต่ในทันทีที่ลืมตา หน้าที่ต่างๆ ที่เคยทำจนคุ้นชินก็มิอาจละเลยเพิกเฉยมันได้แม้เพียงสักอย่าง... จึ่งสองเท้า สองมือ สองตา กับรอยยิ้มจางจืดของตัวเอง... ค่อยๆ ขยับขับเคลื่อนกายไปตามบัญชาของสมองส่วนกลางราวเครื่องจักรกล... ลงมือหยิบจับนู่นนี้ ทำการงานหลายอย่างให้ลุล่วงเรียบร้อยเฉกเช่นที่เรียนรู้และฝึกฝนมานานเนิ่น...

'เหนื่อยมั้ย' ถามตัวเองในใจเสมอ... สนใจคำตอบทำไมกัน ก็รู้ๆ อยู่...

'พักก่อนเหอะ' บอกอย่างงี้ทุกครายามที่มีหยาดเหงื่อชื้นอยู่ตามไรผม สงสารนะตัวเอง ใช่ว่าไม่มีใครเห็น อย่างน้อยๆ ก็มีคนหนึ่งที่เฝ้ามองฉันอยู่... ในกระจกเงานั่น!




ครั้นพอได้เวลานั่งพักจริงๆ หลังเสร็จงานในมือ พักทั้งกายและพักทั้งใจ.... ก็ได้ตระหนักรู้ว่าบางอย่างที่สูญหายไปนั้น มันควรต้องเสาะหาให้เจอเสียที...

จริงสิ ต้องหาให้เจอแล้วนำกลับมาให้ได้นะ... รอยยิ้ม!



เอ๋... งั้น... ควรเริ่มที่ตรงไหนก่อนดีล่ะ? เอาเป็นว่า...

♥ ♫ (( ไม่รักก็ได้ฟระ )) ♫ ♥



รัก แค่ความรู้สึกเคยลึกซึ้ง
รัก แค่คำคำหนึ่งซึ่งหล่นหาย
รัก แค่ฉันคนเดียวยากหรือไร
รัก จากใจทำไม่ได้ก็ไม่ง้อ

อยากบอกว่าฉันน่ะทนไหวแต่คงจะไม่ทน คนใจร้ายหนึ่งคนยิ่งทนยิ่งได้ใจ
เมื่อก่อนฉันเห็นแก่ใจเธอ เธอล่ะเคยมองไหม

หากวันนี้ต้องเห็นแก่ตัวเพื่อหัวใจ ไม่ผิดใช่ไหมที่ไม่ทน

เอามันเข้าว่า... ช่างมันอย่างเดวมานานเกินไปแระ ก็แค่ ขำๆ น่ะ ถ้าอ่านๆ ไปแล้วคิดตามซะมากมาย จะปวดหัวไม่รู้นะ... 

ยิ้มสิ ยิ้ม... มามะ ยิ้มด้วยกัน

<< Noolee >>