เรียนรู้ในโลกสี่เหลี่ยม

กำลังทำอะไร?.... เป็นคำถามยอดฮิตที่หลายคนถามฉันเสมอ รู้สึกขอบคุณจริงๆ ที่เป็นห่วงกัน...
แรกทีเดียว ก็คิดๆ อยู่ว่าจะเรียนอะไรดีน้อ ที่พอจะเป็นประโยชน์บ้าง ไม่เปลืองตังค์เปลืองเวลามากนัก .... ครั้นจะไปสมัครเรียนตามสถาบันต่างๆ ก็คงมีคนสงสัยกันเยอะทั้งเรื่องอายุและวัตถุประสงค์ในการเรียน
อย่าเลย หาข้อมูลใน Internet ดีกว่า... จากนั้นก็ได้พบอะไรดีๆ ชวนให้ติดตามซะมากมาย ต้องพยายามโฟกัสให้อยู่ในกรอบที่สนใจ  ซึ่งในที่สุด ก็พบว่าตัวเองได้ใช้เวลาว่างที่มีอยู่อย่างเหลือเฟือ ไปกับการเรียนรู้อย่างจริงจังจากเจ้าจอสี่เหลี่ยมหลายหลักสูตรทีเดียว เริ่มจากกีตาร์คลาสสิก ร้องเพลง ถ่ายภาพ วาดรูป อาหารจานโปรด... และที่ขาดไม่ได้เลยคือ ภาษาอังกฤษ บ่อยครั้งที่เพลิดเพลินซะจนลืมเวลากินเวลานอน จนเจ้าตัวเล็กเหน็บให้ พอแสบๆ คันๆ ... หากจะถามถึงความก้าวหน้าในการเรียน ฉันบอกได้เลยว่าผ่านฉลุย เพราะเครื่องมือที่ทันสมัยช่วยเชื่อมโยงอย่างปัจจุบันทันด่วนในทุกครั้งที่วิทยาจารย์ปรับปรุงหรือเพิ่มสื่อการเรียนการสอนแบ่งปันสู่สาธารณะ ฉันก็รับรู้ได้ทันทีและไม่เคยพลาดการติดตามเลย.... เจ๋งมั้ยล่ะ?

แม้ว่าวันใดวันหนึ่งฉันอาจถึงจุดอิ่มตัวต่อการเรียนรู้และฝึกฝนเหล่านี้ ด้วยสาเหตุใดๆ ก็ตาม ฉันจะไม่เสียใจและไม่เสียดายเวลาที่ผ่านไปอย่างมีความสุขช่วงนี้เลย... เพราะมันทำให้ฉันไม่ต้องจมอยู่กับความเหงาหรือความคิดถึง โดยเฉพาะกับคนที่เขาไม่ได้คิดถึงฉัน.