ดนตรีในหัวใจ

สมัยเรียน ม.ต้น มีคุณครูท่านหนึ่งเล่นกีตาร์ให้ฟังในห้องประชุม ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ฉันก็รู้สึกรักเสียงกีตาร์เป็นชีวิตจิตใจ ชื่นชอบเพลงที่มีทำนองดนตรีเสียงกีตาร์ซะมากมาย แม้ว่าจะร้องเพลงไม่ไหวเอาเลยก็เหอะ ครั้นพอเรียนระดับอุดมศึกษา ก็หาช่องทางไปเรียนกีตาร์จนได้ เริ่มจากสมัครเรียนที่โบสถ์คริสต์ ปรากฎว่าเรียนไปได้แค่ 2-3 ครั้ง ก็พับเพราะครูสอนเพลงรักคุณเข้าแล้ว ฉันก็อายน่ะซี...

จนเมื่อมีครอบครัว พาลูกสาวไปเรียนอิเล็คโทน เห็นว่าเปิดสอนกีตาร์ด้วย เข้าทางล่ะ... เริ่มใหม่อีกที คราวนี้ต้องไม่อาย ถึงจะเป็นเด็กโข่งกว่าใครก็ตามที... 555  ผลลัพธ์ไม่คืบหน้าเท่าไหร่ มันเจ็บนิ้วอ่ะ นิ้วฉันมันบอบบางจริงๆ เล็บก็เปราะ แถมงานก็เยอะจนต้องหอบไปทำต่อที่บ้านทุกวัน ไหนจะไปประชุมสัมมนาอีก โอ๊ย ๆ ๆ ... เมื่อไหร่จะเป็นเพลงกันหนอ....

ต่อมา ฉันมีอันต้องย้ายบ้านหลายครั้ง ย้ายที่ทำงานและย้ายที่เรียนกีตาร์ด้วยเช่นกัน สรุปว่า มีครูสอนฉันถึง 5 คน จากโรงเรียนดนตรี 4 แห่ง หมดไปหลายตังค์ ซึ่งฉันก็ยังไปไม่ถึงไหนซะที.... แต่ใช่ว่าจะเลิกรักได้ง่ายๆ ฉันเสาะหาทั้งแรงบันดาลใจและครูสอนทาง Internet เจอเพียบเลย สนุกดี........ ที่สำคัญ ไม่ต้องจ่ายค่าเรียนเลย แถมเรียนได้ตลอดเวลา ทุกๆ วัน เท่าที่สามารถ จุดหมายของฉันคืออยากเล่นให้ได้ในระดับดีที่สุด ในเมื่อเด็กๆ ยังเล่นได้ ฉันก็ต้องเล่นได้ซีเล่า ....เด็กทำได้ ฉันทำได้

หากจะต้องฝึกกันจน สว. ก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับฉันดอก เพราะสิ่งที่ได้รับจากการได้ทำในสิ่งที่รักนั้น มันคือความสุข.... อย่างแท้จริง.