เสน่ห์ปรายตา

หลายคน  คงคุ้นเคยคำว่าเสน่ห์ปลายจวักกันสินะ แต่ฉันจะขอใช้คำที่ต่างไป...
 "เสน่ห์ปรายตา"  มันมีที่มาที่ไปก็ตอนที่ฉันออกเรือนน่ะสิ ความที่เป็นลูกสาวคนเล็กจากครอบครัวใหญ่ ฉันมีโอกาสได้เข้าครัวกะพี่ๆ เขาซะที่ไหน ตะแรกก็เบาใจว่าเราอยู่กันตามลำพังแค่สองคนไปกินนอกบ้านกันได้ ทั้งสะดวก ประหยัดเวลา ฯลฯ เวลาผ่านไปไม่เท่าไหร่ก็เบื่อๆ อยากๆ ..... ฉันก็เซ็งตัวเองเหมือนกันที่ไม่ยอมเหยียบขี้ไก่... อย่ากระนั้นเลย หาหนังสืออ่านน่าจะดีที่สุด เล่มไหนที่มีเมนูเด็ดๆ ฉันอ่านแหลก... เคล็ดลับไม่ลับของใครต่อใคร สะกิดใจฉันหมดแหละ แต่ความมั่นใจมันยังคงติดลบอยู่....
ไม่เป็นไร  คำนี้ฟังแล้วน่าชื่นใจอยู่หรอกสำหรับคนอื่น แต่มันเหมือนการกระตุกหางเปียของฉันซึ่งเร่งให้อยากเอาชนะ คล้ายๆ กับบอกว่าต้องได้สิ อีกนิดสิ อย่ายอมแพ้สิ... ประมาณนั้น เอาวะ ลุยเลยละกัน เมนูแรกที่ฉันลงมือทำคนเดียวเงียบๆ คือ น้ำพริกกะปิและผัดวุ้นเส้น พอใกล้เสร็จยังไม่ทันได้จัดสำรับก็มีแขกมาเยือนถึงบ้านพอดี โตะจัยมาก รู้สึกเหมือนมีกลองเพลรัวอยู่ในอก.... และแล้วก็ผ่านไปด้วยดีถึงดีที่สุด แหะๆ .... แขกผู้นั้น ชมไม่ขาดปากว่าอร่อย อร้อย อร่อย ย้ำอยู่หลายครั้งว่าอร่อยอย่างไม่น่าเชื่อ... แล้วกัน นี่-แหมๆๆ อุตส่าห์กินซะเกลี้ยงทุกจาน ทุกคน ยังจะไม่เชื่ออีกเหรอพ่อคู้ณ ... ถ้าหากฉันไม่วุ่นอยู่กับการเก็บกวาดล้างถ้วยจานคงต้องขอซัดซักเผี้ยะ จริงๆ เล้ย... จากนั้น คนใกล้ตัวมักเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับแม่ของเขา ซึ่งมีฝีมือยอดเยี่ยมในการปรุงอาหารและขนมอร่อยๆ หลายอย่าง ยิ่งเล่าฉันก็ยิ่งเคลิ้ม.... เขาถามฉันว่า รู้มั้ยในโลกนี้ใครทำน้ำพริกอร่อยที่สุด ครั้นฉันส่ายหน้า คำเฉลยก็คือแม่ของเขา  ท่าทีเขาในตอนนั้น แม้จะยิ้มๆ แต่ก็เห็นแววน้ำรื้นในดวงตาทั้งคู่... คงจะรำลึกความทรงจำต่อแม่ซะมากมายเลยสิ.... นับแต่นั้นเป็นต้นมา ฉันมักทำอาหารกินเองบ่อยๆ มีบ้างเหมือนกันที่รดชาดกลืนไม่ลง ต้องเท... แต่ที่สุดแล้วฉันก็คล่องขึ้นจนกล้าปรุงเมนูใหม่ๆ ให้ลิ้มลองและแจกจ่ายไปทั่ว ฉันไม่มีเมนูเด่นหรือสูตรลับเฉพาะตัวกะใครเขาหรอก แค่อยากกินอะไรก็ลงมือลุย ปรุงรสตามใจชอบเท่านั้น ใครได้กินด้วยก็มักจะชม ทำเอาปลื้มซะ... บางรายเอาชามมาคืนแต่เอาหม้อที่บ้านมาขอเพิ่มก็มี บ้างก็ตามมาถึงบ้านเพื่อขอดูหน้าคนทำเพราะมั่นใจว่าซื้อมามากกว่าทำเอง บ้างก็มาขอซื้อยกหม้อไม่ยอมแบ่งปันใครหน้าไหนทั้งนั้น เป็นงั้นไป...


เมื่อถึงวันสำคัญๆ คนอื่นเขาไปทำบุญตักบาตรกัน หากแต่ฉันถือโอกาสนี้ปรุงอาหารอย่างตั้งใจและแจกจ่ายให้ญาติสนิทมิตรสหายตลอดจนผองเพื่อนได้อิ่มอร่อยกันอย่างมีความสุข รุ่นพี่ที่เคารพท่านนึงขอให้ฉันทำอาหารไปให้ชุดใหญ่ แต่ขอร้องว่าอย่าบอกให้ใครรู้ว่าเป็นฝีมือของฉัน ว้าว.. แบบนี้ก็มีด้วยแฮะ ลึกลับน่าติดตาม 555... ฉันไม่มีปัญหาหรอก จัดให้ได้อยู่แล้ว... เมื่อไหร่ก็ตามที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบและมีคนชื่นชอบในสิ่งที่ฉันทำ เพียงแค่นี้ฉันก็ปิติสุดๆ แล้ว ไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่านี้เลย...



สปาเก็ตตี้ซี้ซั้ว



ลาบแซลมอน