ที่ 'เมกา นั้น... ถนนหนทางช่างกว้างใหญ่ยิ่งนัก...
ดูเถิด... มีทั้งเส้นทางทอดโค้ง-ตรง พุ่งขึ้น-ลงไต่ดะไปตามเนินเขาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ช่วงหน้าหนาวอย่างนี้ ต้นไม้น้อยใหญ่ไร้ใบบัง ทำให้เห็นขอบฟ้าโค้งคว้างได้โดยรอบ
ดูเหมือนว่าถนนเกือบทุกสายมันมุ่งตรงไปจรดขอบฟ้าข้างหน้าซะเรื่อยไป...
หากแต่ฉัน...ไม่รู้เลยว่าถนนสายไหน... กลับบ้าน!!
สั้นๆ..... แต่มัน เหงาสุดๆ เลยคะ.....
ตอบลบจ้ะ... เหงาได้... แต่อย่าให้กำลังใจถอดถอยจ้ะ... สู้ๆ นะจ๊ะ นะ...
ลบเขียนสั้นแต่ความรูสึก.เหงา.มันยาวจนหาอะไรเปรียบไม่ได้..อืมม.เคยเป็นเช่นนี้เหมือนกัน.จึงเข้าใจ.แต่บรรยายอะไรไม่ได้มากกว่านี้
ตอบลบ*kon chon*
อ่ะ หัวอกแฟ่บเหมืองกังนิ... อิอิ
ลบ