เมื่อวาน... ทำเกียงบาดนิ้วตัวเองซะเลือดโชก... สนิมทั้งนั้น
โดนเอ็ดอีกตามเคย... ซุ่มซ่ามไม่มีใครเกิน... อร๊ากส์!
อยากบอกใจจะขาดว่าขอเปลี่ยนเป็นอุ้มแทนได้มั้ย?... แหะๆ
ช่วงเวลาที่เจ็บปวด... ที่จริงแล้วมันก็มิได้ยาวนานไปกว่าเวลาอื่นๆ ดอก
หากแต่เราทุกคน กลับรู้สึกตรงกันว่ามันช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้าที่สุด
แต่เชื่อเถิด อีกไม่นานก็หาย... และแล้ว ก็จักคืนสู่ภาวะเดิมๆ ของมัน... เช่นเคย
แม้ว่าเกือบทุกอย่างจะไม่มีอะไรกลับไปเหมือนเก่าได้เลยก็ตาม...
ใครบางคนดูเหงาหงอยสร้อยเศร้า... ครั้นพอได้เจอคนที่เฝ้าคอยซึ่งโผล่มาพร้อมของติดไม้ติดมือที่ถูกใจ แถมมีคำพูดเพราะๆ ว่าทั้งรักและคิดถึงอย่างที่สุด ก็พร้อมจะยิ้มแป้นแล้วโผเข้าหาอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น... อาจมีบ้างที่สองมือน้อยๆ ทุบหลังไหล่เพื่อลงทัณฑ์โทษฐานที่ปล่อยให้รอนาน... นี่แน่ะ ๆ... อิอิ
บางคน ยอมที่จะเจ็บจากการกดและกรีดนิ้วตัวเองลงไปบนสายเล็กๆ เพื่อให้เกิดเสียงขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง โดยคิดไปเองว่านั่นคือความสุขเล็กๆ ที่หาได้ไม่ยาก กว่าจะได้เสียงดนตรีเพราะๆ ที่ฟังออกว่านั่นมันคือทำนองเพลงซึ้งๆ และเป็นที่ยอมรับของหลายๆ คนที่อยู่ใกล้ตัว เล่นเอาหูชากันเป็นแถวๆ... โถ...
นี่ก็อีกรูปแบบหนึ่งของคนมีพรสวรรค์ด้านกีฬา ที่หาคนทำเหมือนได้ยากมากๆ... ฉีกแข้งฉีกขาฟาดซะเต็มเหนี่ยวโดยปราศจากอุปกรณ์ป้องกันอันตรายใดๆ เห็นแล้วเสียวไส้แทน ดูสิ พ่อเจ้าประคุณช่างไม่นึกกลัวเสียบ้างเลยว่าจะหล่นแอ่กลงมาซี่โครงเดาะ ศอกหัก คอหด หางคด พิการหรือเสียชีวิต... ท่าทางเล่นเอามันเข้าว่า คนประเภทนี้ใจใหญ่สุดๆ นับถือจริงๆ จ้า... และขอให้รอดปลอดภัยไปตลอดกาล นะจ๊ะ นะ
ส่วนนี้ เป็นเรื่องการฝึกฝนของคนที่มีใจรักและทุ่มเทการฝึกซ้อมอย่างหนักทุกวี่วัน... แน่นอนว่าแรกทีเดียวคงโอดครวญกับร่องรอยความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าไม่เบาเลย คงมีบางคนล้มเลิกความตั้งใจไปเสียก่อน แต่บางคนที่ยังยื่นหยัดซ้อมต่อเรื่อยๆ ในที่สุดก็เกิดทักษะความชำนาญเฉพาะตน... หลายคนประสบความสำเร็จสู่ขั้นมืออาชีพระดับก้องโลก สร้างรายได้ทะลุทะลวง เป็นที่น่าอิจฉา...
สำหรับคนขี้เมื่อยทั้งหลาย... รู้บ้างไหมว่า การเข้าสปานั้นมันเป็นทางออกที่ดี แต่จะให้มีประสิทธิภาพเยี่ยม มันต้องใช้ความร้อนเข้าช่วยด้วย... น้ำตาเทียนร้อนๆ หยดแหมะๆ ลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าที่นวดน้ำมันผ่อนคลายกล้ามเนื้อจนได้ที่... ก็น่าจะไปลองดูสักครั้งนะ... กล้าป่ะ?... อื๋ยยยส์!
ท้ายสุด... คือแพทย์ทางเลือก สำหรับการฟื้นฟูสมรรถภาพ... สุดแล้วแต่ใครจะบกพร่องในด้านใดของสุขภาพ... สมัยนี้ ศาสตร์การแพทย์เก่าแก่ของจีนแพร่หลายไปมากแล้วทั่วทั้งเอเชีย ยุโรป อเมริกา แม้กระทั่งในเมืองไทยของเรา... ศึกษาข้อมูลให้ดีๆ ก่อนเข้าใช้บริการ เพื่อความปลอดภัยของชีวิต...
ภาพธรรมชาติของท้องทะเลและผืนฟ้ากว้าง มันสามารถส่งผลต่อจิตใจผู้คนได้หลากหลายอารมณ์... บ้างก็เศร้าเหงาหดหู่ บ้างก็โรแมนติกชื่นมื่น บ้างก็มีชีวิตชีวาเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง ขณะที่อาจมีบางคนคิดท้อถอยจนอยากจบทุกสิ่งทุกอย่างแม้กระทั่งชีวิตและลมหายใจ... เฮ้อ...
นี่แหละหนาที่เขาว่า 'คิดทุกข์สุขคลาย-คิดสุขทุกข์หาย'... สุขทุกข์ของจิตใจเรามันเกิดจากความคิดของตนโดยแท้... แม้ว่าจะเลือกเจอแต่เฉพาะสุขมิได้ แต่เมื่อยามใดที่ทุกข์มาเยือน ใจเราก็ควรต้องยอมรับความจริงให้จงได้ และหาเหตุที่มาแห่งทุกข์นั้นๆ เพื่อจักปล่อยวางกองทุกข์โดยง่ายภายในเวลาอันสมควร... สาธุ!
คิดสุข..ทุกข์หาย ดูเหมือนว่าจะทำได้ยาก ถึงทำได้ก็เพียงสั้นๆ ความคิดก็วนมา คิดทุกข์..สุขหาย อีกแล้ว ทำได้ง่าย ทำได้บ่อยและทำได้นาน ..เฮ้อ ใครสามารถ..คิดสุข ได้ตลอด ช่วยแนะนำหน่อยเถิด
ตอบลบคนที่ไม่เคยเจ็บ.เจ็บนิดเดียวก็เหมือนเจ็บมาก คนที่เจ็บบ่อย..เจ็บมากแค่ไหน.โอ๊ย อีกแล้วหรือ..เข้าตำรา "เจ็บแล้วไม่จำ" แต่ถึงอย่างไรไม่มีใครที่อยากเจ็บ..ควรเพิ่มความระมัดระวังให้มากขึ้น..อุบัติเหต
..คงเหลือแต่แผลเป็น..ให้จดจำไปอีกนาน..แผลเล็กแต่มันแป๊บๆๆๆได้ทุกเมื่อ เมื่อสะกิดมัน..แป๊บไม่ต่างจากแผลใหญ่...ให้ตายซี่
ตอบลบรอโอกาสต่อไปอยู่นะ