ยามที่ต้องจากบ้านไปไกลโพ้นคนละฟากฟ้าเป็นเวลานานๆ... เกิดความรู้สึกที่ยากจะอธิบายให้ตัวเองหรือใครๆ เข้าใจได้ มันไม่ใช่ความเหงา ไม่เศร้า ไม่เคว้งคว้างอ้างว้างเดียวดาย(ซะที่ไหน) .... แต่มันขาดอะไรไป? และดูเหมือนว่าวัน-คืนมันช่างข้ามผ่านไปอย่างเชื่องช้าเหลือเกิน ..... ที่สำคัญ ไม่ใช่ไม่คิดถึง เพียงแค่คิดไม่ถึง เพราะมันไกลเกินไปอ่ะดิ๊
นี่เป็นครั้งที่ 3 แล้วสินะ สำหรับการมาเยือนอเมริกาของฉัน มาครั้งแรก พ.ค. 53 เพื่อร่วมฉลองงานสำเร็จการศึกษาของลูกที่ Lehigh University ณ เมือง Bethlehem Pennsylvania ครั้งที่ 2 ม.ค. 54 มาส่งลูกเข้าเรียนที่ The u of Texas ณ เมือง Arlington Texas ซึ่งตอนนั้นลูกเพิ่งผ่าตัดได้ไม่ถึงเดือน และครั้งนี้ยาวเลย 17 ม.ค. 55 ถึง 2 มิ.ย. 55 อยู่ให้เข็ดกันไปข้างนึงเลยทีเดียว
