รักหมดใจ •♥• ใจหมดรัก

คืนนี้พระจันทร์สวยมากจ้ะ... ฉันชอบจัง ชอบมองดูพระจันทร์ไม่ว่าจะข้างขึ้นหรือข้างแรม มองดูได้เป็นนานสองนานมิรู้เบื่อ ไม่รู้ทำไม ไม่รู้เพราะอะไร รู้แต่ว่าถ้าได้เห็นแล้วมันยากที่จะละสายตา... น่าเสียดายที่ฉันวาดรูปไม่เก่ง ไม่งั้นคงได้เก็บบันทึกความสวยงามเหนือคำบรรยายนั้นผนึกลงในกระดาษ แล้วเก็บไว้ชื่นชมได้ทุกเมื่อที่ต้องการ...

ปีนี้พิเศษมากที่วันมาฆบูชาตรงกับวันแห่งความรักพอดี... วันนี้ ครอบครัวใหญ่ของบ้านฉันพากันไปทานอาหารมื้อเที่ยงนอกบ้าน เป็นร้านอาหารเวียตนามรสชาติถูกปากถูกใจคุณย่า ท่านมีความสุขยิ้มแย้มหน้าชื่นตาบานพาให้ลูกๆ (โดยเฉพาะสะใภ้หน้าเจี๋ยมเจี้ยมอย่างฉัน) สบายอกสบายใจ ทุกคน...

เสร็จจากการทานอาหาร เราแยกกันเป็นสองกลุ่ม โดยกลุ่มแรกมุ่งหน้าไปวัด ร่วมทำบุญสร้างกุศลสะเดาะเคราะห์เสริมดวงชะตา... กลุ่มหลังมีแค่สองคนเลือกที่จะไปห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของกินของใช้ที่จำเป็น และไม่พลาดโอกาสแว่บดูหนังอีกแล้วครับท่าน... 'เฮอร์คิวลิส'

อันที่จริง ตอนออกจากบ้านไม่ได้วางแผนจะไปกันแค่สองคนและไม่มีโปรแกรมจะไปดูหนัง... ฉันจึงแต่งตัวง่ายๆ แค่เสื้อยืดกางเกงขาสั้น หนาวเลยทีนี้... แอบเหล่หนังรักโรแมนติคอย่าง 'ENDLESS LOVE' หรือแม้กระทั่ง 'timeline' ที่เตะตาน่าดูไม่น้อย แต่ก็นั่นแหละ... "ไม่มีใน choice" ทู้กที... ฮื่ยส์!

ง่ะ แม้จะ 'รู้สึก' ว่าถูกขัดอกขัดใจ แต่ฉันก็ 'ยอม' เสมอ... ก็นี่แหละ "ฉัน"

  ¸.••´´¯`• .¸¸.•¸¸✽ •♥•☻•♥• ✽¸¸ •.¸¸.•´´¯`••.¸

*********************

มีหลายคนทีเดียวที่เคยออกปากว่าถ้าเป็นคนอื่น คงอยู่ไม่ทน... อ้าว จริงดิ... เรื่องขี้ผงน่า ฉันคิด... อดนึกถึงเรื่องราวของอีกหลายๆ คู่ไม่ได้ ที่พากันทะยอยยุติความอดทนลงเสียดื้อๆ... ก็ได้แต่รู้สึกเสียดายวันเวลาดีๆ แทนพวกเขา... ทำไมน้อ? คนเราถึงไม่พยายามรักษาน้ำใจคนใกล้ตัวที่เคยให้ความสำคัญไว้ให้ได้นานๆ กระทั่งแก่เฒ่าถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพ็ชรอย่างที่รับพรมา... 

ทำไมคนที่เคยรักกันมากๆ ต้องมาแยกทางกันในบั้นปลายของชีวิต... ทั้งที่ควรจะอยู่เคียงข้างตลอดแม้ในยามสุข-ยามทุกข์ ยามเจ็บไข้ ไม่ว่าจะยากดีมีจน ไปตราบสิ้นลมหายใจ... หรือมิใช่!

ทำไมไม่เอ่ยคำขอโทษหากพลั้งเผลอทำสิ่งใดผิดพ้องหมองใจ... ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่หรือแม้จะไม่ผิดเลยก็ตามทีเหอะ... และก็ทำไมถึงไม่ยอมให้อภัยอย่างง่ายๆ เพื่อที่จะกลับมาครองรักกันอย่างหวานชื่นเช่นเคย... เฮ้อๆๆๆ...

ทำไม... ทำไม... ทำไม... ?!?... จะหาคำตอบได้ที่ไหนล่ะ ทีเนี้ย...

*********************

โรส ศิรินทิพย์ - ไม่หมดรัก แต่หมดแรง
คำร้อง/ทำนอง พิยะดา หาชัยภูมิ
เรียบเรียง ทฤษฎี ศรีม่วง

มันยาวนานเหลือเกิน ที่ฉันเดินเดียวดาย
ทั้งที่ในใจนี้ ฉันมีเธออยู่เพื่อเป็นจุดหมาย
ทุกครั้งที่เราพบกัน ทุกครั้งที่เธอยิ้มให้
อยากกอดเก็บเอาไว้ เพราะรู้ไม่นานเธอจะหายไป

วันที่ต้องการเธอ ไม่รู้ว่าเธออยู่ไหน
ไม่เคยหมดรัก แต่เริ่มหมดแรงที่ฉันจะรอต่อไป...

ยิ่งรักยิ่งรอก็ยิ่งอ่อนใจ ยิ่งคิดถึงก็ยิ่งร้องไห้
เมื่อไม่มีวันไหน ที่ฉันมีเธอ
หมดแล้ว หมดแรงรั้งเธอต่อไป
ทนอยู่อย่างนี้ ฉันทนเพื่อใคร
เพื่อเธอ เพื่อฉัน เพื่อเรา เพื่อรักนี้ ฉันขอบอกลา

ความสุขอยู่หนใด ใจไม่เคยพบเจอ
จนวินาทีนั้น ที่เราพบกันช่างมีความหมาย
ทุกครั้งที่เราพบกัน ทุกครั้งที่เธอยิ้มให้
อยากกอดเก็บเอาไว้ เพราะรู้ไม่นานเธอจะหายไป

วันที่ต้องการเธอ ไม่รู้ว่าเธออยู่ไหน
ไม่เคยหมดรัก แต่เริ่มหมดแรง ที่ฉันจะรอต่อไป...

ยิ่งรักยิ่งรอก็ยิ่งอ่อนใจ ยิ่งคิดถึงก็ยิ่งร้องไห้
เมื่อไม่มีวันไหน ที่ฉันมีเธอ
หมดแล้ว หมดแรงรั้งเธอต่อไป
ทนอยู่อย่างนี้ ฉันทนเพื่อใคร...
เพื่อเธอ เพื่อฉัน เพื่อเรา เพื่อรักนี้ ฉันขอบอกลา... 

   ¸.••´´¯`• .¸¸.•¸¸✽ •♥•☻•♥• ✽¸¸ •.¸¸.•´´¯`••.¸

 

  ¸.••´´¯`• .¸¸.•¸¸✽ •♥•☻•♥• ✽¸¸ •.¸¸.•´´¯`••.

 มีบ้างเหมือนกันนะที่ฉันรู้สึกเหน็ดเหนื่อยกับชีวิต... มีบ้างเหมือนกันที่ท้อแท้และอยากหยุดพัก... มีบ้างที่รู้สึกเจ็บจนแทบไม่อยากทนต่อไปแม้เสี้ยวของวินาที... แต่ไม่มีเลยสักครั้งที่ฉันจะปล่อยมือ... มันอาจจะอีกนาน... แค่ไหนก็บอกไม่ได้หรอก... ฉันไม่รู้อนาคตนี่นา... ไม่เคยคิดจะถามใคร ต่อให้เป็นหมอดูเทวดาที่ว่าแม่นเหมือนตาเห็นก็ตาม... ถ้าเขารู้จริงเห็นจริงล่ะก็ ฉันเลือกที่จะถามเลขเด็ดสามตัวตรงดีกว่า... อิอิ

ช่างเหอะน่า เรื่องราวของคนอื่นเค้าที่ได้มีโอกาสรับรู้มา (รู้หนอ รู้หนอ รู้หนอ) ยังไงเสีย ฉันหรือใครๆ ก็คงไม่สามารถไปช่วยจัดการแก้ไขให้อะไรๆ กลับมาดีได้ดังเดิมดอก... แล้วจะวิตกอกตรมกับปัญหาเช่นนั้นไปทำไมนักหนาหนอใจเอ๋ย... มันยังไม่เกิดขึ้นกับเราก็บุญแล้ว... ที่ทำได้ตอนนี้ก็เพียงแค่เตือนตัวเองให้หยุดคิดฟุ้งซ่านลงซะ... ขอแค่วันนี้ยังยิ้มได้ เรื่องอื่นที่จะตามมาค่อยว่ากันทีหลัง... พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว และทุกอย่างก็จะผ่านไปได้เรื่อยๆ 'ด้วยดี'... อาเมน

"ขอบคุณ ที่ยังไม่ทิ้งกัน"