หวัดดีจ้ะ... วันนี้อากาศสดชื่น สบายใจจัง... ว่ามะ?
หลังจากอาบน้ำแต่งตัว เข้าครัว... เสร็จ...
แล้วคุณป้า... ญาติห่างๆ ท่านหนึ่ง... ก็เดินมาหา...
เธอให้ฉันฟังเพลงๆ หนึ่ง จากมือถือ...แล้วถามว่ารู้จักเพลงนี้ไหม?
ฉันอมยิ้ม... พร้อมกับส่ายหน้า...
ตอบไปตรงๆ ว่าเพิ่งเคยได้ยินได้ฟังเพลงนี้เป็นครั้งแรก...
อืมห์... ก็ไพเราะดีนะ... ลองฟังดู...
ฉันจดข้อมูลลวกๆ... แล้วค่อยไปค้นหาเอาจากเน็ตทีหลัง...
ในที่สุดก็เจอ... ไม่มีอะไรยากเกินความพยายาม
เดินด้วยกันไหม : ศิลปิน Past tales
เคยเดินผู้เดียวมันเปล่าเปลี่ยว ฉันเองนั้นเดินคนเดียวก็นาน
เคยมีผู้คนมาผ่านๆ แค่เพียงไม่นานแล้วเขาก็ไป
แค่อยากมีใครมาเดินด้วยกัน อยากมีคนกอดฉัน เวลาหวั่นไหว
อยากให้เขามาคอยปลอบใจ เมื่อยามเราเหงา
อยากมีคนนั้นคอยเคียงข้างกัน แบ่งปันความฝันที่มีของเรา
และความทุกข์ก็คงแบ่งเบา แค่เราเดินด้วยกัน
เธอเดินผู้เดียว ดูเปล่าเปลี่ยว เห็นเธอนั้นเดินคนเดียวก็นานแล้ว
เคยมีผู้คนมาผ่านๆ แค่เพียงไม่นานแล้วเขาก็ไป
แค่อยากมีใครมาเดินด้วยกัน อยากมีคนกอดฉัน เวลาหวั่นไหว
อยากให้เขามาคอยปลอบใจ เมื่อยามเราเหงา
อยากมีคนนั้นคอยเคียงข้างกัน แบ่งปันความฝันที่มีของเรา
และความทุกข์ก็คงแบ่งเบา แค่เราเดินด้วยกัน
แค่อยากมีเธอมาเดินด้วยกัน อยากให้เธอกอดฉัน เวลาหวั่นไหว
มีเธอนั้นมาคอยปลอบใจ เมื่อยามที่เราเหงา
อยากมีเธอนั้นคอยเคียงข้างกัน แบ่งปันความฝันที่มีของเรา
และความทุกข์ก็คงแบ่งเบา แค่เราเดินด้วยกัน
และเธอนั้นจะรังเกียจไหม ถ้าเราเดินด้วยกัน..
ฉันใช่พหูสูตร ซะที่ไหนกัน
ก่อนนู้น... ก้อป้าคนนี้แหละที่เคยคุยกันเมื่อครั้งที่ฉันกำลังเป็นแม่ลูกอ่อนมีใครต่อใครคอยห่วงใยประคบประหงมไปซะหมด... ป้าบอกว่าอยู่เป็นโสดดีกว่าแต่งงานเพราะไม่ต้องมีภาระเพิ่ม ไม่ต้องมีห่วงผูกคอ ไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยกับการเลี้ยงดูอุ้มชูลูกเล็กๆ ที่ช่วยตัวเองไม่ได้... ไม่ต้องถ่างตารอเวลาสามีกลับบ้านดึกดื่นไม่รู้จักเวร่ำเวลา... ไม่ต้องคอยเตรียมอาหารให้ถูกปาก ถูกใจ... ฯลฯ สารพัดข้อดีของการครองความเป็นโสดถาวร...
ยามนั้นฉันเองได้แต่รับฟังแล้วก็ยิ้มๆ (ให้กำลังใจตัวเอง) มิบังอาจโต้แย้งความคิดเห็นส่วนตัวของป้าแกดอกหนา... ทั้งที่มันก็มีส่วนถูกอยู่มิใช่น้อย เพียงแต่ความสุขที่สัมผัสได้โดยตรงหลายๆ อย่างของการมีครอบครัวนั้น อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ไม่ง่ายนัก จึ่งเลือกที่จะฟังความเงียบๆ...
จนกระทั่งวันหนึ่ง ป้าเกิดได้ยินเพลง "ขอใครสักคน" ขับร้องโดย ลีโอพุฒ... เข้าใจว่าความไพเราะของท่วงำนองดนตรีและเนื้อหาบทเพลงคงจะซึ้งโดนใจจริงๆ จังๆ ทำให้ป้าถึงกับเอ่ยปากอยากมีใครสักคนในชีวิตกับเชาขึ้นมาบ้างและถามฉัน (อีกแล้ว)... ทำงัยจะหาแฟนดีๆ ได้ซักคน?
เอ้อ... คือว่า... คือ... ฉันอ้ำอึ้ง เอ๋ออมตุ่ย... ไปพักหนึ่ง
คิดๆๆ... จะตอบยังไงดี...
ฉันเคยหาแฟนที่ไหนกันเล่า...
จำได้ว่า เมื่อครั้งยังเรียนอยู่ จดหมายที่ได้รับจากเพื่อนชายจะกี่ฉบับก็ตาม คนที่ได้เปิดอ่านแล้วหัวเราะกันคิกคักคือพี่สาวทั้งสามคนของฉันต่ะหาก...
เออนะ... ฉันว่า 'เจ้าความรักกับคนรัก' มันออกจะคล้ายผีเสื้ออยู่หน่อยๆ...
บางคนแค่ได้เห็นภาพสวยๆ แม้ไม่เคยเห็นของจริงแต่รู้สึกชอบไปแล้ว... บางคนชอบมากถึงกับต้องเอาสวิงไปวิ่งไล่จับ... บางคนชอบบี้หนอนผีเสื้อที่มาเกาะกินยอดอ่อนของพืชผัก... บางคนชอบปลูกต้นไม้ ดอกไม้ และได้ชื่นชมผีเสื้อขยับปีกอย่างสวยงามเป็นของแถม...
ฉันเอง ไม่เคยต้องวิ่งไล่ตามผีเสื้อแสนสวยนั่นหรอก จู่ๆ มันก็มาของมันเอง ไล่ไปก็ไม่ไป... ถ้าหากฉันเห็นตอนมันมีสภาพเป็นหนอนคงขนพองสยองขวัญไม่เบา... อิอิ
สำหรับฉันแล้ว ปัญหาคือ ทำอย่างไรรักจะยั่งยืนต่ะหาก... โธ่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เมื่ออ่านจบแล้ว เมนต์หน่อยดีมั้ย? อะไรก็ได้ที่อยากให้ฉันได้รับรู้... จากคุณ!