เธอ... กำลังว้าวุ่นใจ... อย่างมากมาย... มันยากที่จะตัดสินใจเลือกเพียงหนึ่งเดียว
เพื่อนของเธอก็ลุ้นจนตัวโก่ง... ว่าเธอจะเอางัย...
ลงเอยกะคนไหนดี... เอหรือว่าจะแย่กันแน่น้อ?
คนอื่นๆ... ที่พอจะรู้เรื่องราวด้วย... อาจมีทั้งเชียร์และแช่ง... ว่าไปนู่น...
และถ้าหากชายหนุ่มสองคนที่ว่านั่น...
ต่างก็พึงใจในหญิงสาวคนหนึ่ง... คนเดียวกันนี้ด้วยล่ะ
ว้าวๆ... ยุ่งตายล่ะสิงานนี้... เง้ยยยยส์...
ใช่... ฉันเคยบอกว่าอยากเป็นนักเขียน...
แต่ใช่ว่าเขียนได้เฉพาะเรื่องที่ฉันคิดขึ้นเอง... ซะเมื่อไหร่....
มันน่าสนุกดีออกที่จะมีความคิดแง่มุมอื่นๆ ของครัยๆ มาแจมด้วย... ว่ามะ?
และที่ฉันเกริ่นมาตอนบนนั่น... มันเตะตาบ้างหรือเปล่าล่ะ?
ก็... ไม่มีรัย... ฉันแค่อยากรู้ว่าคุณๆ จะคิดกันยังงัย... บ้าง... อิอิ
และฉันได้ข้อคิดจากผู้รอบรู้ท่านหนึ่ง... จำชื่อเค้าไม่ได้ซะแล้ว... ประมาณว่า...
คนที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองฉลาด คือคนฉลาด
คนที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองโง่ คือคนโง่...
ในคนฉลาด ย่อมมีบางเรื่องราวที่ออกจะโง่ๆ
ในคนโง่ ก็ย่อมมีบางเรื่องราวที่ฉลาดเกินคาด
ฉะนั้นแล้ว... มิควรด่วนตัดสินใครจากการมองเห็นหรือยลยิน... เพียงผิวเผิน...
เรื่องเล่าเรื่องนี้... ฉันเป็นคนเขียนจ้ะ...
อย่าด่วนรีบตัดสินว่าฉันเขียนเรื่องใครหรือเรื่องของตัวเองเลย... นะ นะ
มามะ... ไปดูกันเองดีก่า... ไปดิ... เร๊ว...
"THIS MEANS WAR"
คือชื่อหนังเรื่องนี้ที่ฉันดูบนเครื่องบิน
ดูจบแล้วก็ได้แง่คิดในการพิจารณาเลือกใครสักคนเข้ามาในชีวิต
ทั้งของฝ่ายหญิงและฝ่ายชาย... เลยทีเดียว...
หนังเรื่องนี้สนุก... ตื่นเต้น... เร้าใจด้วย... ฮ่าๆๆๆ... เอิ๊กส์!
ไม่รู้ว่าเข้าโรงฉายในเมืองไทยรึยัง? ชื่อภาษาไทยว่ารัย?
รู้แต่ว่า... ถ้าใครไม่ได้ดูล่ะก้อ... น่าเสียดาย... ช่ะ
และจะยิ่งน่าเสียดายมากขึ้นอีกหลายเท่าตัวนัก
ถ้าหากคุณ... ไม่เม้นต์กะทู้ฉัน
ไม่ว่าจะก่อนหรือหลังจากได้ดูหนังที่ฉันเกริ่น...
อย่าคิดมากไปเลยน่า... นะ นะ
อย่าคิดว่าฉันเขียนถึงใครด้วยล่ะ... ไม่มี้!
รู้หน้า..ไม่รู้ใจ
ตอบลบไม่เป็นไร... ขอแค่ รู้สึกตัวอยู่ตลอดก็โอเคแระ... :)
ลบ