มิเสียแรง...

"ทุกท่านที่ปฏิบัติพระกรรมฐานด้วยความจริงใจ ตั้งใจจริง มีศีลบริสุทธิ์
ตั้งใจทรงสมาธิให้ตั้งมั่น ตั้งใจรักษาปัญญาให้แจ่มใส รู้เท่าทันความเป็นจริง
แต่ว่ายังไม่ถึง พระโสดาปัตติมรรค ก็ควรจะภูมิใจว่า เข้าอยู่ในเขตของความดี
คือ ความอยู่ในเขตของคนดี แต่ว่าเราจะดีมาก จะดีน้อยนั่นประมาทไม่ได้
ถ้ารู้ตัวว่าดีเมื่อไรก็แสดงว่าเราเลวเมื่อนั้น จงจำพระพุทธภาษิต
ที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า อัตตนา โจทยัตตานัง
จงกล่าวโทษโจทความผิดของตนไว้เสมอ คือ
ให้มีความรู้สึกว่า เรายังชั่วอยู่ เรามันชั่วตรงไหนไปนั่งดู นิวรณ์ ๕ ว่า
นิวรณ์ ๕ ประการ ยังมีอาการสิงใจ เราอยู่บ้างหรือเปล่า
ถ้า นิวรณ์ ๕ ประการส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือในเวลาใด เวลาหนึ่ง
มันเข้ามากวนใจเราได้
แสดงว่าเรายังมีช่องโหว่แห่งความชั่วในด้านฌานโลกีย์
ถ้า นิวรณ์ ๕ ไม่สามารถจะสิงใจเราได้
แสดงว่าเราดีขึ้นถึงระดับของผู้ทรงฌาน"

ที่มา : หนังสือโอวาทหลวงพ่อวัดท่าซุง เล่ม 1 โดย พระราชพรหมยาน หลวงพ่อฤาษีลิงดำ

สาธุ สาธุ สาธุ...
นี่คือ ทานธรรมที่ กัลยาณมิตร ท่านหนึี่งใน g+ โพสต์มาให้อ่าน...
โอ... โดนใจดีจริงๆ... ใช่แล้ว...
"จงกล่าวโทษโจทความผิดของตนไว้เสมอ คือให้มีความรู้สึกว่า เรายังชั่วอยู่ เรามันชั่วตรงไหน..."

ฉัน... ยังมีอะไรที่ต้องแก้ไขปรับปรุงอีกบ้าง?

ที่ผ่านมา... ฉันโชคดีมากๆ ที่เคยได้รับโอกาสดีๆ... "ธรรมจัดสรร"
ให้ไปเข้ารับการอบรมพัฒนาจิต ที่บ้านคุณแม่ ดร.สิริ กรินชัย ที่โคราช บ้านเกิด...
ไปซะ 3 รอบเลย... ได้อะไรดีๆ ติดตัวมาซะเยอะแยะ มากมาย...


หลายอย่างที่ไม่ได้นำไปปฏิบัติ... ไม่ว่าจะเป็นสวดมนต์ นั่งสมาธิ เดินจงกลม
แต่ที่ฉันทำอยู่ประจำ คือ การสำนึกตนให้รู้เท่าทันอารมณ์...
พูดให้เข้าใจง่ายๆ... คือ ฉันแค่ตามลมหายใจเย็นๆ... ไปให้ถึงไหนๆ อย่างที่มันไป...
ครั้นพอมันกลับออกมา... ฉันก็ตามมันเช่นกัน... ตามอย่างช้าๆ... ยิ่งช้าเท่าไหร่ยิ่งดี...
ตามลมหายใจติดๆ อย่างต่อเนื่อง... ทำแล้วรู้สึกว่าทั้งร่างกายและจิตใจ เบา สบาย...

หลายคนอาจคิดว่าแปลกๆ หรือไร้สาระ...
แต่ฉันขอท้า... หากใครลองทำดูจะรู้ว่าฉันเปล่าพูดเล่นซะหน่อย
อย่าเชื่อฉันเลยหนา คนดี...  ลงมือทำซะยังจะดีกว่า... นะ นะ
เริ่มที่รูกลมๆ เล็กๆ ตรงปลายจมูก...
สูดลมเย็นๆ เช้าช้าๆ ให้รู้ได้ด้วยตัวเองว่าเย็น... บอกใจตัวเองว่าเย็นหนอ
ลมนั้นไปถึงจุดไหนๆ ของทางเดินหายใจ... ก็ให้รับรู้ว่าเย็นหนอตามไปเรื่อยๆ...
ผ่านคอ หลอดลม ลุงลม กระบังลมโป่งตึงอย่างเต็มที่...
ให้ความรับรู้ตามไปถึงตำแหน่งต่างๆ นั้น... เช่นกัน
ขากลับ... ย้อนทางเดิม... ช้าๆ... ไม่ต้องรีบร้อน...
ตามลมเข้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.... ออกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ... หลายๆ ครั้ง
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน หรือทำอะไร... เอาไปใช้ได้เสมอ...

เอาเถอะ... หากใครจะคิดว่าเป็นเรื่องน่าตลก... ก็ไม่ว่ากัน

แต่บอกก่อนนะ ว่าคุณจะพลาดโอกาสในการชำระจิตของตัวเอง... ไม่ให้สะอาดหมดจด... เชื่อสิ

ที่จริงแล้ว ธรรมชาติของลม... ลมมันพัดเย็นๆ
พอเริ่มสูดให้สูดเบาๆ ยาวๆ ลึกๆ... 

สูดเข้าทางรูจมูกปุ๊บ... รู้ได้ในทันทีว่าเย็นปั๊บ... มิใช่หรือ?
หากเห็นจริงตามนี้ได้ ก็เชื่อใจได้... ปฏิบัติตามได้... และเกิดสมาธิได้...

ยิ่งทำได้นานเป็นครึ่งหรือหนึ่งชั่วโมง... จะดีที่สุดเลย...

หลายคน กำหนดคำภาวนาว่า ยุบหนอ-พองหนอ หรือ พุทธ-โธ... อะไรก็แล้วแต่จริตเถิด...

พอสติมา ปัญญาก็จะเกิด... จริง 100% จ้ะ

ลูกกราบรำลึกพระคุณของคุณแม่เสมอค่ะ... สู่สรวงสวรรค์นะคะ

ฉันถูกฝึกมาประมาณนี้... จากคุณแม่ ดร.สิริ กรินชัย และบรรดาลูกโยคีของท่าน

เมื่อวาน ได้ทราบข่าวว่า ท่านละสังขารตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว...

ในช่วงเวลานั้น... ฉันแทบสิ้นเนื้อประดาตัวจากภัยน้ำท่วม... จึงไม่รู้ไม่เห็นข่าวร้ายนี้เลย...

แต่ก็นับว่าไม่สายเกินไป... ที่ได้รับรู้ในตอนนี้...
ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง ต่อการจากไปของผู้ทรงคุณค่าของสังคม...

ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง ต่อครอบครัวและญาติมิตรของท่าน

และ ขอแสดงความเสียใจ ต่อบรรดาลูกโยคีทั้งหลาย ด้วยค่ะ...

แม่... ผู้ประเสริฐในดวงใจของทุกคน

ลูกโยคี ผ่านการฝึกเพื่อชำระจิตให้งามพร้อม

ลูกโยคีวัยเยาว์ ที่จักเติบใหญ่เป็นคนดีมีใจโอบเอื้อ เช่นกัน

ลูกโยคี ของคุณแม่... มีหลากหลายเชื้อชาติ... ศาสนา...  

ลูกทุกคน ฟังคุณแม่สอนด้วยใจที่นอบน้อม...
ตั้งแต่คำกล่าวขึ้นต้น... จนจบคำกล่าวลา...
ไม่มีใครหลับ ไม่มีใครคุย
และไม่มีใครไม่เชื่อฟัง