ไม่กวนแระ

เวลาที่ฉันอยู่บ้าน... ตามลำพัง ผู้เดียว...
ฉัน... ไม่ค่อยได้เปิดทีวีเป็นเพื่อนซะเท่าไหร่ ดอกหนา...
เปล่าๆ... ไม่ได้เบื่อหรือเซ็งอะไร... แต่เป็นเพราะว่า ฟังภาษาอังกฤษไม่ทันน่ะสิ
เปิดมันขึ้นมาทีไร ต้องใช้สายตาจับจ้องที่หน้าจอเข้าไว้ เพื่ออ่านซับซึ่งก็เป็นภาษาอังกฤษ อยู่ดี
วันๆ ไม่มีรัยต้องทำ... ดูทีวีซะตาแทบไม่ได้กระพริบ ช่ะ... เง้อ...

ครั้นถามตัวเองว่าจะดูไปทำไมนักหนา ดูให้มันได้อะไรขึ้นมา... อืมห์... จริงดิ...
ข่าวสารบ้านเมืองเค้า ฉันก็ตามทันซะเมื่อไหร่กัน
ภาษาที่พอจะรับ ซับซึมมาได้บ้าง... มันก็เป็นเพียงภาษาพูด... 
และฉันก็ไม่ค่อยมีโอกาสจะไปพูดคุยกะฝรั่งมังค่าที่ไหนนักหรอก
ฉะนั้นแล้ว  ไม่ดูบ้างก็ได้นี่นา... เนอะๆ ... ไม่ดูแระ ไม่ดูดีก่า...ไปทำอย่างอื่น...

แล้วฉันก็ค้นคว้าข้อมูลในอินเตอร์เน็ต เพื่อเก็บเกี่ยวสาระดีๆ ไว้เขียนหนังสืออย่างที่ใจรัก
มีคำอยู่คำนึง ที่ผู้คนส่วนมากรวมทั้งฉัน มักพูดกันติดปาก และฉันอยากเขียนถึงมัน บ้าง...
คำๆ นั้น ก็คือ "ไม่กวนแระ" ซึ่งจากการเสาะหาข้อมูลที่เกี่ยวข้อง พบว่า...
ความรู้สึก ข้อคิดเห็น ของผู้คนที่มีต่อคำๆ นี้... แปลกดี และให้ความรู้สึกดีๆ ด้วยหนา...
ลองอ่านดูสิ... อย่าคิดรัยมาก แค่หนุกๆ... หน่ะ

• 90% ของคนที่พูด จริงๆ เเล้ว... อยากคุยต่อ !!
• คนพูด อาจแค่รำคาญ ขี้เกียจพูดแล้วก็เลยตัดบท หรือาจน้อยใจอีกฝ่ายที่พูดไม่ถูกหูก็ได้ ต้องฟังสำเนียงเขาด้วยว่าเสียงปกติ หรือเสียงน้อยใจ...
• 100% อยากคุยด้วยแทบตาย... แต่ไม่รู้จะคุยยังไง 555555+
• 99% แค่พูดประชดไปงั้นแหละ...ที่จริงอยากคุยด้วยจะตายป... อิอิ
• พูดเพราะน้อยใจมากกว่า หรือเรียกร้องความสนใจอ่ะ
• ใจอยากคุยต่อ แต่ก้อไม่อยากรบกวน... 5555
• บางทีที่พูดอย่างงี้ออกไป... เพราะ... ไม่รู้จะคุยอะไรต่อหน่ะ...
• 99% พูดคำนี้กับคนที่รู้สึกรัก... เกิดจากอาการน้อยใจ... ครับ
• 90% พูดแล้วไปจริงๆ ส่วนที่เหลือ 10% น่ะ... ไปจริงได้ซะที่ไหน... เง้อ...  

ฉันเขียนจบแล้ว... ไม่กวนแระ

 เอ๊ะ ๆ... เด๋วดิ... ฝากเพลงซึ้งๆ ให้ฟังก่องดีหว่า หลาว... ฟังซะ ฟัง ฟัง... 

เพลง "อาจจะเป็นคนนี้" โดย... แอม เสาวลักษณ์

 

ผ่านความระทม เกือบจมน้ำตา ช้ำมานานเท่าไหร่
ถูกทำลาย หมดจนไม่เหลืออะไร มีเพียงความอ้างว้าง...

พอมีใครสักคน เดินเข้ามา... เป็นความหวังอันใหม่
ใจจึงทุ่มเทไป... อย่างเลื่อนลอย...

เผื่อจะเป็นคนนี้... ที่เรา เฝ้าคอยไขว่คว้า... ที่เรา คอยมองหา...
ที่คงไม่ทำให้เรา ช้ำใจ...

อาจจะเป็นคนนี้... ที่ใจ จะไม่โหดร้าย... เกินไป
หวังว่าใจ... เขาคงดี

พอมีใครสักคน เดินเข้ามา... เป็นความหวังอันใหม่
ใจจึงทุ่มเทไป... อย่างเลื่อนลอย...

เผื่อจะเป็นคนนี้... ที่เรา เฝ้าคอยไขว่คว้า... ที่เรา คอยมองหา...
ที่คงไม่ทำให้เรา... ช้ำใจ
อาจจะเป็นคนนี้... ที่ใจจะไม่โหดร้าย เกินไป...
หวังว่าใจ... เขาคงดี
อาจจะเป็นคนนี้... ที่ใจจะไม่โหดร้าย เกินไป...
หวังว่าใจ... เขาคงดี