ที่สุดแล้ว วันเวลากับสายน้ำ หาได้แตกต่างกันไม่...
ผ่านไปแล้ว... ก็ผ่านเลย.. มิย้อนคืนหวลมายังที่เดิมได้อีก...
หัวใจของฉัน... ควรต้องยอมรับการข้ามผ่าน... ซะบ้าง
เพื่อว่า... ความหม่นหมองเก่าๆ จะบรรเทาเบาคลายลง... ซะที
จะข่มน้ำตาให้ไหลอยู่แต่ข้างใน...
ถึงแม้ว่าความฝันของฉันจะยังคงเป็นไปไม่ได้...
หากแต่ชีวิต... ก็ยังต้องอยู่ต่อไป
อยู่ให้ไหว... ให้ได้...
ไม่เป็นไรดอก... พรุ่งนี้ต้องไม่เป็นไร... อยู่แล้ว
ฉันจะต้องหยัดยืน และแบ่งปันรอยยิ้ม... กับทุกคนได้อีก
สงวนไว้ก็แต่เพียง... จุมพิต...
เพื่อ... เค้าคนเดียว... เท่านั้นหนา...
ไม่ยอมหมดหวัง ... โดย เจนนิเฟอร์ คิ้ม
อัลบั้ม: เพลงประกอบละคร เมืองมายา The Series
ก็เคยฝันใฝ่... และเคยมั่นใจในวันนี้
ว่าคงต้องดี... ต้องเป็นได้ดังที่ตั้งใจ
แต่คนทั้งคน... ที่เป็นความหวังของหัวใจ
กลับมาทิ้งกันไป... ต้องสูญสิ้นไปหมดทุกอย่าง
ปวดใจเหลือเกิน แต่คงต้องทนข่มความทรมาน
ฉันจะต้องก้าวผ่าน... ตราบฉันยังคงหายใจ
แม้ว่าจะต้องเสียความรักไป
แม้ว่าจะไม่เหลือใครสักคน
มันจะเจ็บจะช้ำกี่หน... แต่คนคนนี้ไม่ท้อใจ
แม้ว่าในวันนี้มีน้ำตา
จะข่มมันให้ไหลอยู่ข้างใน
ความฝันนั้นจบไป... แต่ยังเหลือตัวฉัน
ก็คงสักวัน... ที่ลมฝนมันจะผ่านพ้น
จะยอมสู้ทน... เพื่อรอพบวันที่สดใส
อาจมีสักคน... สักคนที่ทำให้กันด้วยหัวใจ
ถึงนานสักเท่าไร... แต่ฉันก็ยังเฝ้ารอ
แม้ว่าจะต้องเสียความรักไป
แม้ว่าจะไม่เหลือใครสักคน
มันจะเจ็บจะช้ำกี่หน... แต่คนคนนี้ไม่ท้อใจ
แม้ว่าในวันนี้มีน้ำตา
จะข่มมันให้ไหลอยู่ข้างใน
ความฝันนั้นจบไป... แต่ยังเหลือตัวฉัน
แม้ว่าจะต้องเสียความรักไป
แม้ว่าจะไม่เหลือใครสักคน
มันจะเจ็บจะช้ำกี่หน... แต่คนคนนี้ไม่ท้อใจ
แม้ว่าในวันนี้มีน้ำตา
จะข่มมันให้ไหลอยู่ข้างใน
ความฝันนั้นจบไป... แต่ยังเหลือตัวฉัน
อดทนไว้และบอกใจ... จะไม่ยอมหมดหวัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เมื่ออ่านจบแล้ว เมนต์หน่อยดีมั้ย? อะไรก็ได้ที่อยากให้ฉันได้รับรู้... จากคุณ!