ความเจ็บปวดที่งดงาม

เป็นเพราะฉันเคยมีประสบการณ์เรื่องความรัก...
มันถูกนำมาเรียงร้อยเป็นเรื่องเล่า... หลายตอน...
มีบางส่วนที่ออกจะสูญเสีย เจ็บปวด และบาดความรู้สึกผู้อ่านยิ่งนัก...
แต่รู้ไหมนั่น... ว่าฉันบรรยายความรู้สึกออกมาเป็นตัวอักษร
ได้ไม่เท่ากับที่หัวใจของฉันมันทุกข์ทน ทนทุกข์อยู่จริงๆ ดอกหนา
ใช่... ฉันต้องการเวลา... เพื่อสมานแผลใจตัวเอง...
ไม่รู้เหมือนกันว่ามันต้องนานแค่ไหน... นานอีกสักเท่าไหร่...


บางที... ฉันก็ไม่แน่ใจว่าควรเลือกลืมอะไร หรือเลือกจำอะไร...
มันมีทั้งสุขและเศร้าปะปน... ละคนคละ...
ทุกครั้งที่ได้เห็นภาพในลักษณะคล้ายๆ กัน
ก็อดไม่ได้ที่จะคิดเปรียบเทียบอดีตของตัวเองอยู่ร่ำไป...


เพื่อนฝูงหลายคน มักเป็นห่วงว่าฉันจะไม่มีทางพ้นทุกข์ได้ง่ายๆ
หากยังเผลอสติ คอยรำลึกถึงแต่อดีตอันรานร้าว 
และปิดกั้นตัวเองอย่างแน่นหนา... สำหรับความรัก... ครั้งใหม่...


โอ๊ะ โอวววว... เพื่อนเอ๋่ย... เพื่อนรัก
ฉันคนนี้... ยังมีเวลาของชีวิตเหลืออยู่อีกสักเท่าไหร่กันเชียว
จักต้อง "เปิดใจ" ไปอีกทำไม... เพื่ออะไร
มันหาคุ้มกันไม่... จะบอกให้
ฉันทำเช่นนั้นไม่ได้ดอกหนา... ไม่ว่าจะทำเพื่อใคร... ก็ตามทีเถอะ


ฉันไม่พร้อมจะสูญเสียอะไรในชีวิตอีกแล้ว


และไม่อยากรับรู้ด้วยว่าใครที่ไหนจะมาเสียน้ำตา... เมื่อไม่มีฉัน...

ทุกข์... มันมาเองได้... ก็ต้องไปเองได้สิ
ทำไมจะต้องไปลากคนอื่นให้มาทนทุกข์กะฉันด้วยเล่าเออ...

 

เจ็บปวดที่งดงาม

ศิลปิน : ป้าง นครินทร์

อัลบั้ม : ป้าง (New Single)

คำร้อง/ทำนอง/เรียบเรียง นครินทร์ กิ่งศักดิ์

จบกันไปนานแล้วเวลาของเรา

แต่จากวันนั้น หัวใจฉันยังไม่เคยว่างเปล่า

ยังคงมีเธอในใจ ถึงแม้ตัวไกลจากกัน

ไม่เคยมีวันไหนที่ฉันลืมได้

บ่อยๆที่คิดถึงเธอเหลือเกิน ยังคงร้องหา... 

มันยังเจ็บปวดในใจยังรักเธอมากอย่างเคย

ถึงแม้เจ็บช้ำสักเท่าไหร่ ยังรู้สึกดี

ที่หัวใจ... ไม่ลืมภาพเธอ

ชีวิตยังเหลือความสวยงามให้ฉันจดจำได้เสมอ

ยังคงมีเธอในหัวใจ... อยู่เหมือนเดิม

รักเธออยู่เหมือนเดิม

ถึงนานแค่ไหน ก็ไม่ยอมให้เธอไปจากใจดวงนี้

เป็นความเจ็บปวดที่งดงาม...

จะเก็บเธอเอาไว้ในใจจนตาย

เป็นสิ่งดีๆ ของชีวิตคนที่เคยแพ้พ่าย

ยังพออบอุ่นในใจ ยังได้เจอเธอในฝัน

ถึงแม้เจ็บช้ำสักเท่าไหร่ ยังรู้สึกดี

ที่หัวใจ... ไม่ลืมภาพเธอ

ชีวิตยังเหลือความสวยงามให้ฉันจดจำได้เสมอ

ยังคงมีเธอในหัวใจ... อยู่เหมือนเดิม

รักเธออยู่เหมือนเดิม

ถึงนานแค่ไหน ก็ไม่ยอมให้เธอไปจากใจดวงนี้

เป็นความเจ็บปวดที่งดงาม...

มีเธอในหัวใจ... อยู่เหมือนเดิม

รักเธออยู่เหมือนเดิม

ถึงนานแค่ไหน ก็ไม่ยอมให้เธอไปจากใจดวงนี้

เป็นความเจ็บปวดที่งดงาม...
จะงดงาม... อยู่ในใจ... ตลอดไป

วันนึงชีวิตก็แห้งไป

ในยามเช้า... ฉันชอบตื่นเช้าๆ ก่อนพระอาทิตย์
ออกไปเดินสูดอากาศสดชื่นนอกบ้าน... เอ้อ... สบาย...สบ๊าย-สบาย...

ต่ะก่อน ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวง ทำงานราชการ
 ต้องรีบตื่นรีบอาบน้ำ รีบๆๆๆ... ไปหมดซะทุกอย่าง

รีบจนไม่มีเวลากินข้าวมื้อเช้า... เลยซักวัน
และฉัน... ไม่เคยได้ชมชื่นใจกับบรรยากาศเช้าๆ... เช่นนี้ 

ตอนนี้... ทุกอย่างไม่มีอะไรต้องเร่งรีบเลย...
ฉันได้นอนหลับไปเพียงแค่คืนละ สามถึงสี่ ชั่วโมงเท่านั้น
ดูเหมือนว่า...​มันเพียงพอที่จะลุกขึ้นมารับวันใหม่... ต่อไปแระ

เฮ้ๆ... ที่สนามหญ้ามีน้ำค้างด้วยแหละ...
มันเป็นภาพที่สวยจัง... สวยตรึงตาตรึงใจเลยเว้ยเฮ้ย...

อืมห์... น้ำค้าง... น้ำค้าง...
ฉันสูดลมหายใจเข้ายาวๆ ลึกๆ... หลับตาลงเบาๆ ...
นึกจินตนาการไปถึงประสบการณ์ทั้งหลายที่เกี่ยวข้อง...
สะดุดลง... ที่เพลง... เพลงหนึ่ง...

น้ำค้างตอนเช้า

อัลบั้ม: คนเดียวในหัวใจ

ศิลปิน : ใหม่ เจริญปุระ

อยู่คนเดียวนอนมองดูฟ้าด้วยความสงสัย

ว่าทำไมคนเราถึงต้องมีความเหงา

ชีวิตก็อยากอยู่แล้ว ไม่เคยเป็นของเรา

ทุกครั้งยังมีเรื่องราวที่มันซับซ้อนให้ทำมากมาย

แต่ละวันวงจรชีวิตก็ดูซ้ำซ้ำ ก้อต้องทำทำทำและต้องทำต่อไป

บางครั้งเหมือนฉันไม่รู้ ฉันจะทำเพื่อใคร

เหมือนฉันไม่มีจุดหมายที่ใจเฝ้าคอย..

อยากรู้เหมือนกันว่าฉันมันเหงาอะไรมากมาย

อยากรู้ทำไมฉันจึงเหมือนดังคนเลื่อนลอย

กับภาระที่ฉันต้องรับมา เวลาที่มีก้อน้อย

แต่ใจยังคอยจะเหงาทุกทีที่เผลอ

เมื่อความจริงรอคอยความฝันทุกวันเช่นนี้

แต่ไม่มีใครเลยที่จะมาให้เจอ

เป็นเหมือนน้ำค้างตอนเช้า

ที่ยังนอนละเมอ แล้วแสงตะวันก็เผาให้แห้งไป

อยากรู้เหมือนกันว่าฉันมันเหงาอะไรมากมาย

อยากรู้ทำไมฉันจึงเหมือนดังคนเลื่อนลอย

กับภาระที่ฉันต้องรับมา เวลาที่มีก้อน้อย

แต่ใจยังคอยจะเหงาทุกทีที่เผลอ

เมื่อความจริงรอคอยความฝันทุกวันเช่นนี้

แต่ไม่มีใครเลยที่จะมาให้เจอ

เป็นเหมือนน้ำค้างตอนเช้า

ที่ยังนอนละเมอ แล้วแสงตะวันก็เผาให้แห้งไป

นี่เหรอชีวิตของฉัน ที่ยังคงละเมอ

และแล้ว... วันนึง ชีวิตก็แห้งไป

เง้อ... ยังไม่อยากที่จะให้ชีวิตต้องแห้งไปเลยวุ้ยยยส์

คิดถึงทุกเช้าค่ำ

หากว่าคุณเป็นผู้หนึ่งที่ได้ติดตามผลงานการเขียนเรื่องเล่าของฉันมาโดยตลอด...
หรือแม้แต่... เคยได้อ่านเพียงบางเรื่องบางตอนก็ตามทีเหอะ
อาจพอรับรู้ได้ว่า ฉันเป็นผู้หญิงที่มีครอบครัวแล้ว...
มีลูกสาวหนึ่งคน ที่โตเป็นสาว... สวยเหมือนแม่ซะด้วย... หวงๆ...

ที่สำคัญ... ฉันมีคนที่ฉันรัก... และความรักของฉันมั่นคงเสมอ... สำหรับเค้า

ฉันรู้... รู้ดีว่าเค้าไม่มีวันได้อ่านบันทึกนี้ อย่างแน่นอน...

แต่ฉันก็อยากจะบันทึกความจริงเอาไว้
ความจริงจากส่วนลึกของหัวใจ... ของฉัน... ถึงเค้า...
Darling, I love you.
Darling, I miss you so much.
Darling, I never never forget you yet.
And...you know?... not a day goes by that I don't think of you.

 

มีแต่คิดถึง - เบิร์ด ธงไชย

 

รุ่งอรุณ... ก็คิดถึง... คิดถึง... เสมอ...

รุ่งอรุณแล้วไซร้ใจยังห่วง

จะหลับล่วงลืมตื่นหรือเปล่าหนา

คงงัวเงียเพลียกายระคายตา

ยามนิทราใครเล่าคอยเอาใจ

สว่างแล้วแก้วตาผวาตื่น

จงสดชื่นยิ้มรับกับวันใหม่

จงเบิกบานผ่านทุกข์... จงสุขใจ

จงปลอดภัย สุขสันต์... เนิ่นนานเนาว์

สนธยา... ก็คิดถึง... คิดถึง... มิวาย...

เสร็จจากงานตรงกลับบ้านทุกวันไหม

กินอะไร กะใคร ไหนรึเปล่า

อาหารดีมีคุณค่าอย่ามัวเมา

 แค่อิ่มพอทำเนา... โปรดเข้าใจ

ฉันคนนี้ ยังรักเป็นนักหนา

จะเนิ่นนานผ่านเวลาสักเพียงไหน

จะจงรัก ภักดี... ตลอดไป

ที่สุดของหัวใจ... คือเธอคนเดียว

เง้อ... เผลอสติอีกแล้ว ฉัน... แหงะ...

สุขทุกข์ อยู่ที่ใจ มิใช่หรือ   เพราะใจถือ จึงเป็นทุกข์ ไม่สุขใส 

ใจไม่ถือ จึงเป็นสุข ไม่ทุกข์ใจ  เราอยากได้ ความสุข หรือทุกข์นา

พระศาสนโสภณ (แจ่ม จตฺตสลฺโล)

ถ้าเราได้ทุกอย่างดั่งที่คิด      สิ้นชีวิต จะเอาของกองที่ไหน 

จะได้บ้างเสียบ้างช่างปะไร    เราตั้งใจ ทำงาน เท่านั้นพอ...


สาธุ...​ สาธุ... สาธุ

เดียวดาย

ในช่วงชีวิตที่ผ่านมา...

อย่างน้อย... ฉันก้อ... ได้รัก... อย่างเต็มหัวใจ

และเชื่อว่า... ฉันก้อ... ถูกรัก... ด้วยเช่นกัน

ฉัน... ได้พยายามอย่างที่สุดแล้ว...

ที่จะเรียนรู้ชีวิตในแง่มุมต่างๆ...

ด้วยการถอดรหัสบทเรียนอันหลากหลายของชีวิตคู่อื่นๆ

ทั้งที่ประสบความสำเร็จ และ/หรือ ล้มเหลวในการครองคู่

ฉัน... เรียนรู้ และ ทำความเข้าใจกับมันไปเรื่อยๆ

เก็บเกี่ยวทั้งศาสตร์และศิลป์ในการบริหารความรัก

ฉัน... พยายามอย่างเต็มที่แล้วหนา... คนดี

ที่จะรักษา "ความรักของเรา" ให้อยู่กับเราไปนานๆ...

ก่อนที่จะ... ปล่อยมือเธอ... ให้หลุดลอยไป

เดียวดาย - โดย พัณนิดา เศวตาสัย

เดียวดายอาดูรสิ้นสูญแล้วทุกๆ สิ่ง เธอมาทอดทิ้งจากไปจนไกลสุดไกล

จำใจจำทนหม่นหมองเพ้อร้องร่ำไห้ โอ้... ยอดดวงใจแสนเศร้าโศกตรม

จำใจจำฝืนกล้ำกลืนชอกช้ำเหลือเอ่ย เธอทำเมินเฉยห่างเหินทำเมินไม่มอง

ยามใดใจเหงาเฝ้าดูนวลแสงจันทร์ส่อง ใจ... คอยร่ำร้องเรียกหาแต่เธอ

ทอดทิ้ง... ทอดทิ้ง... ฉันไปแสนไกล สุดอาลัยในรักหักหาย

ปวดร้าว... ปวดร้าว... เหลือใจหมองไหม้ หมดเยื่อใยไม่หวนคืนมา...

คอย...คอยหา ตั้งตาคอยเธอคืนกลับ  เธอไปลาลับจากฉันคืนวันผ่านไป

คอยเธอหวนกลับมาเคียงชิดใกล้  ไยเป็นไฉนคอยเก้อ... เดียวดาย

ทอดทิ้ง... ทอดทิ้ง... ฉันไปแสนไกล สุดอาลัยในรักหักหาย

ปวดร้าว... ปวดร้าว... เหลือใจหมองไหม้ หมดเยื่อใยไม่หวนคืนมา...

คอย...คอยหา ตั้งตาคอยเธอคืนกลับ  เธอไปลาลับจากฉันคืนวันผ่านไป

คอยเธอหวนกลับมาเคียงชิดใกล้  ไยเป็นไฉนคอยเก้อ... เดียวดาย

ไยเป็นไฉนคอยเก้อ... .... ... เดียว... ดาย

ใช่แล้ว... นี่แหละ... ฉัน
ยอมที่จะอยู่อย่างเดียวดายในบ่อน้ำตา
ดีกว่าให้คนอื่นต้องมาร้องไห้... เพราะฉัน

ไม่กวนแระ

เวลาที่ฉันอยู่บ้าน... ตามลำพัง ผู้เดียว...
ฉัน... ไม่ค่อยได้เปิดทีวีเป็นเพื่อนซะเท่าไหร่ ดอกหนา...
เปล่าๆ... ไม่ได้เบื่อหรือเซ็งอะไร... แต่เป็นเพราะว่า ฟังภาษาอังกฤษไม่ทันน่ะสิ
เปิดมันขึ้นมาทีไร ต้องใช้สายตาจับจ้องที่หน้าจอเข้าไว้ เพื่ออ่านซับซึ่งก็เป็นภาษาอังกฤษ อยู่ดี
วันๆ ไม่มีรัยต้องทำ... ดูทีวีซะตาแทบไม่ได้กระพริบ ช่ะ... เง้อ...

ครั้นถามตัวเองว่าจะดูไปทำไมนักหนา ดูให้มันได้อะไรขึ้นมา... อืมห์... จริงดิ...
ข่าวสารบ้านเมืองเค้า ฉันก็ตามทันซะเมื่อไหร่กัน
ภาษาที่พอจะรับ ซับซึมมาได้บ้าง... มันก็เป็นเพียงภาษาพูด... 
และฉันก็ไม่ค่อยมีโอกาสจะไปพูดคุยกะฝรั่งมังค่าที่ไหนนักหรอก
ฉะนั้นแล้ว  ไม่ดูบ้างก็ได้นี่นา... เนอะๆ ... ไม่ดูแระ ไม่ดูดีก่า...ไปทำอย่างอื่น...

แล้วฉันก็ค้นคว้าข้อมูลในอินเตอร์เน็ต เพื่อเก็บเกี่ยวสาระดีๆ ไว้เขียนหนังสืออย่างที่ใจรัก
มีคำอยู่คำนึง ที่ผู้คนส่วนมากรวมทั้งฉัน มักพูดกันติดปาก และฉันอยากเขียนถึงมัน บ้าง...
คำๆ นั้น ก็คือ "ไม่กวนแระ" ซึ่งจากการเสาะหาข้อมูลที่เกี่ยวข้อง พบว่า...
ความรู้สึก ข้อคิดเห็น ของผู้คนที่มีต่อคำๆ นี้... แปลกดี และให้ความรู้สึกดีๆ ด้วยหนา...
ลองอ่านดูสิ... อย่าคิดรัยมาก แค่หนุกๆ... หน่ะ

• 90% ของคนที่พูด จริงๆ เเล้ว... อยากคุยต่อ !!
• คนพูด อาจแค่รำคาญ ขี้เกียจพูดแล้วก็เลยตัดบท หรือาจน้อยใจอีกฝ่ายที่พูดไม่ถูกหูก็ได้ ต้องฟังสำเนียงเขาด้วยว่าเสียงปกติ หรือเสียงน้อยใจ...
• 100% อยากคุยด้วยแทบตาย... แต่ไม่รู้จะคุยยังไง 555555+
• 99% แค่พูดประชดไปงั้นแหละ...ที่จริงอยากคุยด้วยจะตายป... อิอิ
• พูดเพราะน้อยใจมากกว่า หรือเรียกร้องความสนใจอ่ะ
• ใจอยากคุยต่อ แต่ก้อไม่อยากรบกวน... 5555
• บางทีที่พูดอย่างงี้ออกไป... เพราะ... ไม่รู้จะคุยอะไรต่อหน่ะ...
• 99% พูดคำนี้กับคนที่รู้สึกรัก... เกิดจากอาการน้อยใจ... ครับ
• 90% พูดแล้วไปจริงๆ ส่วนที่เหลือ 10% น่ะ... ไปจริงได้ซะที่ไหน... เง้อ...  

ฉันเขียนจบแล้ว... ไม่กวนแระ

 เอ๊ะ ๆ... เด๋วดิ... ฝากเพลงซึ้งๆ ให้ฟังก่องดีหว่า หลาว... ฟังซะ ฟัง ฟัง... 

เพลง "อาจจะเป็นคนนี้" โดย... แอม เสาวลักษณ์

 

ผ่านความระทม เกือบจมน้ำตา ช้ำมานานเท่าไหร่
ถูกทำลาย หมดจนไม่เหลืออะไร มีเพียงความอ้างว้าง...

พอมีใครสักคน เดินเข้ามา... เป็นความหวังอันใหม่
ใจจึงทุ่มเทไป... อย่างเลื่อนลอย...

เผื่อจะเป็นคนนี้... ที่เรา เฝ้าคอยไขว่คว้า... ที่เรา คอยมองหา...
ที่คงไม่ทำให้เรา ช้ำใจ...

อาจจะเป็นคนนี้... ที่ใจ จะไม่โหดร้าย... เกินไป
หวังว่าใจ... เขาคงดี

พอมีใครสักคน เดินเข้ามา... เป็นความหวังอันใหม่
ใจจึงทุ่มเทไป... อย่างเลื่อนลอย...

เผื่อจะเป็นคนนี้... ที่เรา เฝ้าคอยไขว่คว้า... ที่เรา คอยมองหา...
ที่คงไม่ทำให้เรา... ช้ำใจ
อาจจะเป็นคนนี้... ที่ใจจะไม่โหดร้าย เกินไป...
หวังว่าใจ... เขาคงดี
อาจจะเป็นคนนี้... ที่ใจจะไม่โหดร้าย เกินไป...
หวังว่าใจ... เขาคงดี

คือเธอใช่ไหม?

วันหนึ่ง เมื่อไม่นานมานี้เอง...
ฉันได้แนะนำเพื่อนที่น่ารักสองคนให้รู้จักกัน
ด้วยเห็นว่าทั้งคู่เป็นคนดี... จิตใจดี มีเมตตา 
พูดคุยด้วยอย่างมีน้ำใจไมตรี... มิเห็นถึงข้อบกพร่องใดๆ... 
สรุปว่าต่างก็มีบุคลิกภาพดีทั้งภายนอกและภายใน... 
(ในสายตาของฉัน... ผู้อาวุโส... จริง-จริ๊ง)
ฉันรู้สึกปิติยินดีอย่างยิ่ง... ที่เค้าได้ทักทายกันฉันท์มิตร
และจะยินดีอย่างที่สุด... ถ้าพวกเค้าจริงใจต่อกัน... ตลอดไป

ฉัน... รักพวกคุณ... จำไว้นะ

การเดินทางของหัวใจ  :  ปราโมทย์ ปาทาน

อัลบั้ม - เพลงประกอบภาพยนตร์ รักสุดท้ายของนายไฮโซ

การเดินทางเพื่อเจอใครสักคน... ที่เป็นตัวจริงของใจ 

รู้หรือเปล่าว่านานเท่าไร... ต้องเสียน้ำตามากมาย 

เพื่อได้เจอใครสักคน... 

คำว่ารักไม่เคยจะให้ใคร... เก็บมันมานานแสนนาน 

จนวันหนึ่งได้มาพบเธอ... เพียงครั้งเดียวที่ได้เจอ 

ก็เกิดหวั่นไหวมากมาย... 

คือเธอใช่ไหม?... ที่รอคอยมาแสนนาน 

คือเธอใช่ไหม?... ที่จะเติมเต็มหัวใจ 

เหมือนเราเคยเจอกันเมื่อชาติก่อน... เธอมีอะไรที่คุ้นใจ 

ใช่ไหมใช่เธอหรือเปล่า?... ที่เกิดมาเป็นคู่กัน 

เธอรู้ไหม ตั้งแต่เราได้พบกัน... ไม่มีวันใดเหงาใจ 

เพราะมีเธอให้คิดถึงกัน... ถึงแม้เราเพิ่งเจอกัน 

แต่กลับเข้ากันได้ดี... 

คือเธอใช่ไหม?... ที่รอคอยมาแสนนาน 

คือเธอใช่ไหม?... ที่จะเติมเต็มหัวใจ 

เหมือนเราเคยเจอกันเมื่อชาติก่อน เธอมีอะไรที่คุ้นใจ 

ใช่ไหมใช่เธอหรือเปล่า ที่เกิดมาเป็นคู่กัน 

คือเธอใช่ไหม ที่รอคอยมาแสนนาน 

คือเธอใช่ไหม ที่จะเติมเต็มหัวใจ 

เหมือนเราเคยเจอกันเมื่อชาติก่อน... เธอมีอะไรที่คุ้นใจ 

ใช่ไหมใช่เธอหรือเปล่า?... ที่เกิดมาเป็นคู่กัน

ฉัน... รักพวกคุณ... จำไว้นะ

ฉัน... จะรักพวกคุณ... ตลอดไป!

รักฉันนานๆ นะ

เมื่อช่วงหน้าหนาวของปีที่แล้ว... 

ฉันมีโอกาสไปร่วมงานพิธีมงคลสมรสของเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่ง

ที่หอประชุมสโมสรทหารอากาศ

เจ้าสาวเป็นแพทย์หญิงผู้อ่อนหวานที่มีรอยยิ้มแก้มบุ๋ม น่ารักอ่ะ

เจ้าบ่าวเป็นนายทหารหนุ่มรูปงาม ตาคม คิ้วเข้ม หุ่นสะโอดสะองซะ... 

เค้าปฏิบัติหน้าที่เกี่ยวกับการถ่ายภาพทางอากาศ... ว้าว...

ทั้งสองต่างก็เป็นผู้คงแก่เรียน และตั้งใจทำงาน

ต่างก็เป็นคนดีที่หนึ่งของครอบครัว 

และเป็นที่รักของบรรดาเพื่อนสนิทมิตรสหาย

แต่... ลืมเปิดประตูหัวใจตัวเอง... มั้ง...

ต่างฝ่ายต่างก็รอ... รอคนที่ใช่มาเรื่อยๆ...

จนกระทั่งอายุใกล้ล่วงเลยวัยที่เหมาะสมต่อการเจริญพันธุ์

โดยที่... ต่างก็คิดว่านั่นไม่เป็นปัญหา... สักนิด

หากแต่... ความรู้สึกเหงาๆ มันเกาะกุมหัวใจ... อยู่มิวาย

ฝ่ายหญิงเป็นหลานสาวคนโปรดของคุณย่าผู้สูงวัย

ถ้าไม่ติดเวร เป็นต้องปรี่ไปหาคุณย่า อ้อนได้ราวกับเด็กเล็กๆ 

ฝ่ายชายเป็นพี่คนโต ซึ่งน้องๆ ออกเรือนกันไปหมดแล้ว

รายนี้ก็เช่นกัน หากไม่ต้องบินวนถ่ายภาพเบื้องสูง

เค้าก็มักกลับบ้าน... ไปขลุกอยู่กับคุณแม่เสมอๆ

นอนหนุนตัก ให้คุณแม่ลูบหัวเล่นเย็นใจ... เค้าว่างั้น...

และแล้ววันหนึ่ง เหมือนพระเจ้าจะเมตตา

ประทานเนื้อคู่ที่เหมาะสมมาให้แก่พวกเค้าทั้งคู่

ให้บังเอิญได้มาพบเจอกันที่หน้าโรงหนัง

วันนั้น ต่างฝ่ายต่างก็ถูกเพื่อนๆ คะยั้นคะยอชวนไปดูหนังรักโรม้านซ์

เรื่อง... "รถไฟฟ้ามาหานะเธอ"

ขณะยืนรอที่หน้าโรงหนัง ก็ได้พบสบตากันอย่างมิคาดฝัน... 

อ๊ะ... หน้าตาท่าทางคล้ายกันมาก... ต่างแค่โทนสีผิวพรรณเท่านั้น

อึ๊ - อือ - อืมห์... อู้วววส์

เป็นอะไรไปแล้วก็ไม่รู้... มันประหม่า หน้าแดงร้อนวูบวาบ

ใจสั่นๆ ทำอะไรไม่ถูก ไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อนเลยหนา

วันนั้น ... ดูหนังกันจนจบเรื่อง... แต่ก็หาได้รู้เรื่องไม่...

นั่นคือคำสารภาพของสองคนในงานมงคล... อิอิ

 จากนั้น  นักดนตรีสาวสวย ก็ออกมาขับกล่อมเพลงๆ หนึ่ง

ไพเราะอย่างที่สุด... ลองฟังดูสิ

รักฉันนานนาน  :  ศิลปิน ลานนา คัมมินส์
 

รักฉันนานๆ อย่าพลันเหินห่าง 

อย่าจืดจาง อย่างเมินหมาง จะได้ไหม

ฝากดวงใจคนๆ นึง ที่รักเธอเต็มดวงใจ 

ให้เก็บไว้ อย่าทำร้าย... ได้ไหมเธอ

รักฉันนานๆ บอกกันซักหน่อย 

อย่าปล่อยฉัน ให้เลื่อนลอย ให้คอยเพ้อ 

เก็บไปตรองดูดีๆ ฉันยังคอยฟังคำเธอ 

รอคำนั้นอยู่เสมอ... ตลอดไป

ขอ... ขอเธอเท่านี้ เท่านี้จะพอให้กันได้ไหม

ไม่ต้องจำวันเกิดฉัน ไม่ต้องคอยมีดอกไม้

จะเที่ยวเพลิน จะคบใคร... ไม่ว่าเลย

รักฉันนานๆ บอกกันซักคำ 

บอกกันแล้วอย่าคืนคำ อย่าทำเฉย

หากว่าใจเราตรงกัน อย่าแกล้งให้ทรมานเลย 

โปรดจงเผย คำว่ารัก... ให้ชื่นใจ

ขอ... ขอเธอเท่านี้ เท่านี้จะพอให้กันได้ไหม

ไม่ต้องจำวันเกิดฉัน ไม่ต้องคอยมีดอกไม้

จะเที่ยวเพลิน จะคบใคร... ไม่ว่าเลย

รักฉันนานๆ บอกกันซักคำ 

บอกกันแล้วอย่าคืนคำ อย่าทำเฉย

หากว่าใจเราตรงกัน อย่าแกล้งให้ทรมานเลย 

โปรดจงเผย คำว่ารัก... ให้ชื่นใจ

โปรดจงเผย ว่าจะรัก... ให้นาน ๆ

หลังเลิกงาน... แขกเหรื่อต่างทะยอยออกจากหอประชุมอย่างช้าๆ

เพราะผู้คนมาร่วมเป็นสักขีพยานกันอย่างล้นหลาม...

ฉันขับรถกลับบ้านด้วยรอยยิ้มในหัวใจ

พลอยมีความสุขไปกับพวกเค้าด้วย...

อดนึกไปถึงวันคืนเก่าๆ ของตัวเองมิได้

จริงสิ... วันวิวาห์ของฉัน... เหมือนยังอุ่นๆ อยู่เลยหนา

และเพลงๆ หนึ่ง ... "เรา"... เคยร้องคู่กัน

"รักฉันนานๆ"

มิเสียแรง...

"ทุกท่านที่ปฏิบัติพระกรรมฐานด้วยความจริงใจ ตั้งใจจริง มีศีลบริสุทธิ์
ตั้งใจทรงสมาธิให้ตั้งมั่น ตั้งใจรักษาปัญญาให้แจ่มใส รู้เท่าทันความเป็นจริง
แต่ว่ายังไม่ถึง พระโสดาปัตติมรรค ก็ควรจะภูมิใจว่า เข้าอยู่ในเขตของความดี
คือ ความอยู่ในเขตของคนดี แต่ว่าเราจะดีมาก จะดีน้อยนั่นประมาทไม่ได้
ถ้ารู้ตัวว่าดีเมื่อไรก็แสดงว่าเราเลวเมื่อนั้น จงจำพระพุทธภาษิต
ที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า อัตตนา โจทยัตตานัง
จงกล่าวโทษโจทความผิดของตนไว้เสมอ คือ
ให้มีความรู้สึกว่า เรายังชั่วอยู่ เรามันชั่วตรงไหนไปนั่งดู นิวรณ์ ๕ ว่า
นิวรณ์ ๕ ประการ ยังมีอาการสิงใจ เราอยู่บ้างหรือเปล่า
ถ้า นิวรณ์ ๕ ประการส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือในเวลาใด เวลาหนึ่ง
มันเข้ามากวนใจเราได้
แสดงว่าเรายังมีช่องโหว่แห่งความชั่วในด้านฌานโลกีย์
ถ้า นิวรณ์ ๕ ไม่สามารถจะสิงใจเราได้
แสดงว่าเราดีขึ้นถึงระดับของผู้ทรงฌาน"

ที่มา : หนังสือโอวาทหลวงพ่อวัดท่าซุง เล่ม 1 โดย พระราชพรหมยาน หลวงพ่อฤาษีลิงดำ

สาธุ สาธุ สาธุ...
นี่คือ ทานธรรมที่ กัลยาณมิตร ท่านหนึี่งใน g+ โพสต์มาให้อ่าน...
โอ... โดนใจดีจริงๆ... ใช่แล้ว...
"จงกล่าวโทษโจทความผิดของตนไว้เสมอ คือให้มีความรู้สึกว่า เรายังชั่วอยู่ เรามันชั่วตรงไหน..."

ฉัน... ยังมีอะไรที่ต้องแก้ไขปรับปรุงอีกบ้าง?

ที่ผ่านมา... ฉันโชคดีมากๆ ที่เคยได้รับโอกาสดีๆ... "ธรรมจัดสรร"
ให้ไปเข้ารับการอบรมพัฒนาจิต ที่บ้านคุณแม่ ดร.สิริ กรินชัย ที่โคราช บ้านเกิด...
ไปซะ 3 รอบเลย... ได้อะไรดีๆ ติดตัวมาซะเยอะแยะ มากมาย...


หลายอย่างที่ไม่ได้นำไปปฏิบัติ... ไม่ว่าจะเป็นสวดมนต์ นั่งสมาธิ เดินจงกลม
แต่ที่ฉันทำอยู่ประจำ คือ การสำนึกตนให้รู้เท่าทันอารมณ์...
พูดให้เข้าใจง่ายๆ... คือ ฉันแค่ตามลมหายใจเย็นๆ... ไปให้ถึงไหนๆ อย่างที่มันไป...
ครั้นพอมันกลับออกมา... ฉันก็ตามมันเช่นกัน... ตามอย่างช้าๆ... ยิ่งช้าเท่าไหร่ยิ่งดี...
ตามลมหายใจติดๆ อย่างต่อเนื่อง... ทำแล้วรู้สึกว่าทั้งร่างกายและจิตใจ เบา สบาย...

หลายคนอาจคิดว่าแปลกๆ หรือไร้สาระ...
แต่ฉันขอท้า... หากใครลองทำดูจะรู้ว่าฉันเปล่าพูดเล่นซะหน่อย
อย่าเชื่อฉันเลยหนา คนดี...  ลงมือทำซะยังจะดีกว่า... นะ นะ
เริ่มที่รูกลมๆ เล็กๆ ตรงปลายจมูก...
สูดลมเย็นๆ เช้าช้าๆ ให้รู้ได้ด้วยตัวเองว่าเย็น... บอกใจตัวเองว่าเย็นหนอ
ลมนั้นไปถึงจุดไหนๆ ของทางเดินหายใจ... ก็ให้รับรู้ว่าเย็นหนอตามไปเรื่อยๆ...
ผ่านคอ หลอดลม ลุงลม กระบังลมโป่งตึงอย่างเต็มที่...
ให้ความรับรู้ตามไปถึงตำแหน่งต่างๆ นั้น... เช่นกัน
ขากลับ... ย้อนทางเดิม... ช้าๆ... ไม่ต้องรีบร้อน...
ตามลมเข้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.... ออกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ... หลายๆ ครั้ง
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน หรือทำอะไร... เอาไปใช้ได้เสมอ...

เอาเถอะ... หากใครจะคิดว่าเป็นเรื่องน่าตลก... ก็ไม่ว่ากัน

แต่บอกก่อนนะ ว่าคุณจะพลาดโอกาสในการชำระจิตของตัวเอง... ไม่ให้สะอาดหมดจด... เชื่อสิ

ที่จริงแล้ว ธรรมชาติของลม... ลมมันพัดเย็นๆ
พอเริ่มสูดให้สูดเบาๆ ยาวๆ ลึกๆ... 

สูดเข้าทางรูจมูกปุ๊บ... รู้ได้ในทันทีว่าเย็นปั๊บ... มิใช่หรือ?
หากเห็นจริงตามนี้ได้ ก็เชื่อใจได้... ปฏิบัติตามได้... และเกิดสมาธิได้...

ยิ่งทำได้นานเป็นครึ่งหรือหนึ่งชั่วโมง... จะดีที่สุดเลย...

หลายคน กำหนดคำภาวนาว่า ยุบหนอ-พองหนอ หรือ พุทธ-โธ... อะไรก็แล้วแต่จริตเถิด...

พอสติมา ปัญญาก็จะเกิด... จริง 100% จ้ะ

ลูกกราบรำลึกพระคุณของคุณแม่เสมอค่ะ... สู่สรวงสวรรค์นะคะ

ฉันถูกฝึกมาประมาณนี้... จากคุณแม่ ดร.สิริ กรินชัย และบรรดาลูกโยคีของท่าน

เมื่อวาน ได้ทราบข่าวว่า ท่านละสังขารตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว...

ในช่วงเวลานั้น... ฉันแทบสิ้นเนื้อประดาตัวจากภัยน้ำท่วม... จึงไม่รู้ไม่เห็นข่าวร้ายนี้เลย...

แต่ก็นับว่าไม่สายเกินไป... ที่ได้รับรู้ในตอนนี้...
ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง ต่อการจากไปของผู้ทรงคุณค่าของสังคม...

ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง ต่อครอบครัวและญาติมิตรของท่าน

และ ขอแสดงความเสียใจ ต่อบรรดาลูกโยคีทั้งหลาย ด้วยค่ะ...

แม่... ผู้ประเสริฐในดวงใจของทุกคน

ลูกโยคี ผ่านการฝึกเพื่อชำระจิตให้งามพร้อม

ลูกโยคีวัยเยาว์ ที่จักเติบใหญ่เป็นคนดีมีใจโอบเอื้อ เช่นกัน

ลูกโยคี ของคุณแม่... มีหลากหลายเชื้อชาติ... ศาสนา...  

ลูกทุกคน ฟังคุณแม่สอนด้วยใจที่นอบน้อม...
ตั้งแต่คำกล่าวขึ้นต้น... จนจบคำกล่าวลา...
ไม่มีใครหลับ ไม่มีใครคุย
และไม่มีใครไม่เชื่อฟัง

  

เหงาแต่ไม่ง่าย

หลายคน... อาจกำลังรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยว...

บางคน รู้สึกมาตลอดว่าตัวเองช่างอ้างว้างซะเหลือเกิน... 

มีแค่กีตาร์คู่กาย...

 

จนมีบางครั้ง... ที่ต้องมองกระจก สำรวจตัวเองให้แน่ใจ... 

ว่าไม่ได้มีหน้าตาแบบน่าเกลียดน่ากลัว... 

ดูเงาในน้ำก็ได้วะ... ขี้เหร่ตรงไหน? 

เวลา... ก้อผ่านเลยไปเรื่อยๆ...
วันแล้ว... วันเล่า...

มีบ่อยครั้งอยู่เหมือนกัน

ที่ใจอยากจะออกไปโลดแล่น 

เพื่อเติมพลังให้มีชีวิตชีวา...

แต่... แต่...
นั่นสิ... แต่รัยว้า...

เพลง : เหงาแต่ไม่ง่าย

ร่วมร้องโดย ป๊อปปี้ วง 3.2.1

ไม่ได้แอ๊บ แค่คนมันโสด 

ไม่ต้องกด Vote ตื๊อกันอยู่ได้ 

ก็เหงาไปตาม Step ไม่มี Concept 

ว่าต้องใจง่าย

Just spend my time for moonlight 

Enjoy in this night 

เธอน่ะ ยังไม่สนิท อย่ามาสะกิด ง่ายๆ... เอ้ยยยส์

ไม่ใช่นางฟ้า ไม่ได้เลิศเลอ 

แค่ไม่ชอบเผลอ ให้ใคร 

ไม่ได้ต้องการ ชอบคิดนานๆ 

ก่อนฉันจะหวาน ให้ใคร 

มาทำเป็นจริง มาpay กันจัง 

Excuse me, What’s your desire

เหงา แต่ว่าฉันก็ไม่ง่าย 

อย่าๆ มาคิดว่า ของตาย 

อย่ามาเหมาว่าง่ายๆ 

เหงา แต่ว่าฉันน่ะ ก็เลือก 

ไม่อยากจะคบไปเรื่อยเปื่อย 

อยากจะ Love แล้วไม่เหนื่อย

เหงา แต่ว่าฉันก็ไม่ง่าย 

อย่าๆ มาคิดว่า ให้วุ่นวาย 

อย่ามาเหมาว่าง่ายๆ 

เหงา แต่ว่าฉันน่ะ ก็เลือก 

ถ้ามาเจ้าชู้ ละ ขอบาย 

ถึงจะเหงา แต่ไม่ง่าย

ธรรมดา ก็แค่ Party Girl 

แค่เฮฮา ไม่ได้ชอบแลกเบอร์ 

Just wanna fun on dance floor 

Get back to your door

1 2 3 ก็แค่ Just lonely 

ใจเย็นๆ Cause I ain’t easy

ไม่ใช่นางฟ้า ไม่ได้เลิศเลอ 

แค่ไม่ชอบเผลอ ให้ใคร 

ไม่ได้ต้องการ ชอบคิดนานๆ 

ก่อนฉันจะหวาน ให้ใคร 

มาทำเป็นจริง มา Pay กันจัง 

Excuse me, What’s your desire

เหงา แต่ว่าฉันก็ไม่ง่าย 

อย่าๆ มาคิดว่า ของตาย 

อย่ามาเหมาว่าง่ายๆ 

เหงา แต่ว่าฉันน่ะ ก็เลือก 

ไม่อยากจะคบไปเรื่อยเปื่อย 

อยากจะ Love แล้วไม่เหนื่อย

เหงา แต่ว่าฉันก็ไม่ง่าย 

อย่าๆ มาคิดว่า ให้วุ่นวาย 

อย่ามาเหมาว่าง่ายๆ 

เหงา แต่ว่าฉันน่ะ ก็เลือก 

ถ้ามาเจ้าชู้ ละ ขอบาย 

ถึงจะเหงา แต่ไม่ง่าย

อยากมีแค่ใครสักคน เข้าใจ 

Don’t treat me just overnight 

อยากเจอแค่ใครสักคน ดีๆ 

No time to be a tragedy

เหงา แต่ว่าฉันก็ไม่ง่าย 

อย่าๆ มาคิดว่า ของตาย 

อย่ามาเหมาว่าง่ายๆ 

เหงา แต่ว่าฉันน่ะ ก็เลือก 

ไม่อยากจะคบไปเรื่อยเปื่อย 

อยากจะ Love แล้วไม่เหนื่อย

เหงา แต่ว่าฉันก็ไม่ง่าย 

อย่าๆ มาคิดว่า ให้วุ่นวาย 

อย่ามาเหมาว่าง่ายๆ 

เหงา แต่ว่าฉันน่ะ ก็เลือก 

ถ้ามาเจ้าชู้ ละ ขอบาย 

ถึงจะเหงา แต่ไม่ง่าย

อ๊ะ.. อย่าคิดมากน๊าาาา... ฉันเขียนให้น้องสาวน่ะ 

รวมถึงหญิงสาวที่ยังโสดๆ อีกมากมาย... อิอิ

เป็นเงี้ยะ... กันรึเปล่า?

ต่ะกี้... เจ้าตัวเล็ก... มันตัดพ้อต่อว่าฉัน

มันเหน็บว่า... วันๆ ฉันเอาแต่นั่งหน้าจอโน้ตบุ๊ค

กินก่ะไม่กิน...
นอนก่ะไม่นอน...
อารายนักหนา... แหล่วกัน นิ...

ที่ตรงนี้... ก่อนนั้น... ฉันเคยหม่นหมองจนร้องไห้

นั่งกอดเข่าเจ่าจุก อยู่ลำพังอย่างเดียวดาย

แรกๆ นั้น รอบตัวมันเหน็บหนาว ต้นไม้โกร๋น ชวนให้เหงาจับใจ

อีกทั้งเมื่อยามที่พายุทอร์นาโดโหมกระหน่ำ...

ฝนสาดอย่างไม่ลืมหูลืมตา สายฟ้าฟาดและส่งเสียงคำรามกึกก้อง

ตลอดจนในยามที่เจ็บป่วย ทั้งกายและใจ...

ฉันผ่านช่วงเวลาเหงาๆ เศร้าๆ หวาดกลัว และการรอคอยมาพอควรแระ

เมื่อฉันพาตัวเองเข้าไปสัมผัสโลกใบใหม่ ใน g+

เหมือนมีเพื่อนคอยหยอกล้อ... แกล้งให้หยุดร้องไห้ได้

มีเพื่อนคอยห่วงใยเวลาไม่ฉะบาย
 ไปให้ม๋อตรวจ May, 8 2012 

มีเพื่อนเห็นเป็นเหยื่ออันโอชะ... ชิ

เหมือนอยู่โลกที่อบอุ่น... ปลอดภัย...

หลายเดือนผ่านไป... ก้อได้เพื่อนๆ ที่แสนดีจาก g+ นี่แหละ

คอยทักทาย ปลอบโยน และให้กำลังใจเสมอมา

ทุกวันนี้ ฉันไม่มีน้ำตา... ไม่เสียใจ... ไม่คิดว่าพ่ายแพ้... แล้ว

ขอบคุณนะ เพื่อนที่ไม่รู้จัก...

ขอบคุณทุกคนที่มีไมตรีต่อฉันซะมากมาย

ฉันจะจดจำความรู้สึกดีๆ ไว้ในหัวใจ... มิรู้ลืม... สัญญา!

เห็นคนเล่น facebook ให้ฉุกคิด

มันจะติดอะไรกันหนักหนา

ว่างไม่ได้ต้องเปิดดูว่าใครมา

เม้นต์อะไรบ้างหว่าในหน้าเรา

เพื่อนคนนี้ เพื่อนคนโน้น เพื่อนคนนั้น

วันทั้งวันเม้นต์กันได้ไม่มีเหงา

ถึงอยู่ไกลแค่ไหนไม่บรรเทา

เพราะโลกเรามันไร้ซึ่งพรมแดน

ตอนกลางวันเม้นต์กันเพราะมันว่าง

เวลางานก็ช่างคิดวางแผน

อยากจะแซวอยากจะด่าหรือหาแฟน

สมองแล่นแต่เรื่องงานช่างมันไป

พวกนอนดึกชอบมาคึกตอนเราหลับ

กี่ฉบับเราเม้นต์กันก็อ่านไหว

แต่พอเป็นเรื่องงานพลันอ่อนใจ

ทำไมไม่เหมือน facebook สนุกจัง

ตอนตื่นเช้าเราตื่นเต้นต้องรีบอ่าน

ไปทำงานพอเจ้านายเดินคล้อยหลัง

เปิด iphone ทันใดใจพะวัง

เพื่อนตอบเราหรือยังที่เม้นต์ไป

ไอ้ farmville นี่อีกอย่างมันช่างเล่น

มันจะเป็นบ้ากันไปถึงไหน

เลี้ยงไอนี่ปลูกไอนั่นมันสะใจ

เลี่ยงจริงๆ ทำได้ไหมใคร่ถามดู

ทีลูกเต้าปล่อยวางช่างมันเถิด

อยู่ตามมีตามเกิดนะหนูๆ

พ่อกับแม่ไม่ว่างต้องนั่งดู

ที่เลี้ยงอยู่ใน farmville ต้องระวัง

ดูรูปถ่ายแต่ล่ะคนช่างหล่อสวย 

ไอที่ถ่ายเเล้วเฮงซวยอย่าได้หวั­ง 

ว่าจะโพสต์เอาไ้ว้ให้คนชัง 

สวยกันจริงหล่อกันจังอย่างดารา 

เห็นรูปถ่ายในอดีต แล้วคิดถึง 

เพื่อนๆ ซึ่งจากกันนานหนักหนา 

จึงร่ายกลอนเล่นกันมันอุรา 

ไว้เจอหน้า... จะหอมแก้มสักสองที