ออกจะสงสัยต่ะหงิด ๆ... กับเหตุผลในการสละโสดที่อุตส่าห์ถนอมมายาวนาน... เพียงเพื่อจะได้เป็นเพื่อนกัน... เท่านั้นจริงๆ หรือ... เง้ยส์ ๆ ... แล่วกัน... คนเราก้อ น้อ...
ตายหล่ะ... นี่ถ้าฉันคิดเหมือนเค้าและทำอย่างที่เค้ากำลังจะทำ... ฉันจะแต่งไหวรึ เนี่ยะ...
แค่เพื่อนใน g+ ของฉาน... กว่าสองพันคนแน่ะ... ตรึม ช่ะ... ฮ่าๆๆ เอิ๊กๆ...
พูดถึงเรื่องแต่งงาน เมื่อวานเขียนเรื่องเมียน้อย.... ไปแล้ว
และเกริ่นค้างไว้ว่าวันนี้จะต่อด้วยเรื่องเมียมาก...
เริ่มเลยดีหว่า... ม่ะ...
แจง คือ เมียคนแรก... เขารักที่สุด พาออกงานตลอด อยากได้อะไรเขาหาให้ เอาใจทุกอย่าง...
กาน คือ เมียคนรอง... เขารักมาก เขาทำทุกอย่างเพื่อเธอได้ หมั่นไปหาบ่อยๆ มิได้ขาด...
ติ๊ดตี่ คือ เมียคนถัดไป... เขาทั้งรักและเอ็นดู คอยเอาใจใส่เสมอๆ แวะไปหาบ้างเป็นครั้งคราว...
ส่วน มดตะนอย เป็นเมียคนสุดท้าย... เขาได้มาได้ไง... ไม่อยากเหลียวแลซักนิด...
วันหนึ่ง... จะด้วยบุญนำกรรมหนุนหรืออะไรก็แล่วแต๊... เต้ โดนข้อหาร้ายแรง ถึงขนาดต้องโทษประหาร... ก่อนวันสุดท้ายของชีวิตจะมาถึง เต้กราบกราน วิงวอน ร้องขอให้ได้กลับบ้านสักครั้ง เพื่อไปร่ำลาเมียรักทั้งหลาย... เป็นที่น่าเวทนานัก... ผู้คุมจึงอนุญาต...
เมื่อกลับมาถึงบ้าน เขาปรี่ไปหาแจง เมียคนแรก เล่าเหตุการณ์ต่างๆ ให้ฟังอย่างละเอียด แล้วถามเมียว่า "ถ้าผมตาย แจงจะทำอย่างไร?"
"เราก็จบกันน่ะสิ" แจงตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา... ทำเอาเต้ปวดหนึบที่ขั้วหัวใจ ราวกับฟ้าฟาด... นึกเสียใจและเสียดาย ที่ทุ่มเทให้กับแจงไปอย่างเต็มที่สุดๆ ตลอดมา... ไม่น่าเลย...
จากนั้น... เต้ไปหากาน เมียรอง... บอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้ฟัง และถามคำถามเดิม...
"กานก็จะแต่งงานใหม่สิคะ" ฟังคำตอบของเมียคนที่สอง ดุจฟ้าผ่าเปรี้ยงซ้ำที่กระหม่อมเข้าอย่างถนัดถนี่ เต้เสียใจจนบอกไม่ถูก ไม่ควรทุ่มเทให้เมียแบบนี้เช่นกัน...
เขาเดินหงอยๆ ไปหา ติ๊ดตี่ เมียคนที่ 3 แทบหมดแรง... แต่ก็ลำดับเรื่องราวให้เธอฟัง แล้วก็ถามคำถามเดิม... หลับตาเบาๆ นิ่ง... รอฟัง...
"ติ๊ดตี่จะไปส่งพี่ที่ประตูค่ะ" คำตอบนี้... ทำให้เต้คลี่ยิ้ม... อย่างน้อยๆ เมียคนนี้ก็ยังพอมีน้ำใจให้บ้าง... มิเสียแรงรัก... ซะทีเดียว...
ก่อนกลับไปยังแดนประหาร เต้นึกขึ้นมาได้ว่าเขายังมี มดตะนอย อีกคน ที่ไม่เคยไปหาเลย... จึงแวะบ้านเธอหน่อย อย่างเสียไม่ได้... เต้เล่าเรื่องราวสั้นๆ แล้วถามว่า "ถ้าฉันตาย เธอจะทำอย่างไร?" เขาเงยหน้าขึ้น ขบกรามเบาๆ เพื่อสะกดกลั้นความรู้สึกบางอย่างของตน...
"ฉันพร้อมจะตามไปด้วยทุกหนทุกแห่งค่ะ"... เป็นคำตอบที่เหมือนฮุก ตุ๊ยเข้าลิ้นปี่อย่างหนักหน่วง... สร้างความอาดูรให้เต้อย่างมากมาย... มันสายเกินไปเสียแล้ว คนดี... ก่อนหน้านี้ เต้หาได้สนใจใยดี หรือเห็นคุณค่าของเมียน้อย เอ๊ย เมียมาก ไม่สิ เมียที่ไม่เต็มใจจะมี จะรัก... คนนี้... เลยสักนิด...
ยามนี้... มดตะนอย ไม่คิดที่จะทิ้งเขา... เธอเลือกที่จะอยู่ข้างๆ เขาตลอดเวลา... ไม่เพียงแค่พูดเท่านั้น เธอตามไปยังแดนประหารด้วย และพอเต้สิ้นใจตาย... มดตะนอยก็จบชีวิตตามไปด้วย... เศร้าแระ...
เรื่องนี้... มีท่านผู้รู้ได้วิเคราะห์เรื่องนี้ ตามหลักคำสอนของพระเจ้า... เขาว่าเอาไว้ว่า...
เมียคนแรกนั้น เปรียบได้กับร่างกายของเรา... เมื่อยังมีชีวิตอยู่ เราจะบำรุงบำเรอด้วยของดีๆ แทบทั้งนั้น แต่เมื่อเราตาย ร่างกายจะมีค่าเท่ากับเศษซากท่อนไม้ท่อนหนึ่งเท่านั้น... ส่วนเมียรอง ประดุจดังทรัพย์สมบัตินอกกาย เวลาเรามีชีวิต เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา แสวงหาเพิ่มมิได้หยุด... แต่พอเราตายปุ๊บ มันกลับกลายไปเป็นของคนอื่นไปในบัดดล (อ่ะ จร๊ากส์)... เมียคนที่ 3 เสมือนหนึ่ง บิดา มารดา คู่ครอง บุตร แลบรรดาญาติพี่น้อง... คนเหล่านี้ พอเราตาย พวกเขาจะจัดการงานศพและทำบุญไปให้เรา... แปลว่า เขาแค่ไปส่งเราเท่านั้น... มันไม่จริงตรงไหนล่ะ?... ส่วนเมียคนที่ 4 นั้นหรือ คือ บุญบาป... เมื่อเราตายไป เราไม่สามารถเอาอะไรติดตัวไปด้วยได้เลยสักชิ้นจริงๆ นอกจาก บุญกับบาปเท่านั้น... ว่าแต่ จะมีใครมองเห็นบ้างหรือเปล่า เนี่ยะ... ???
ขอขอบคุณ : oknation.net
คุณ... จะมีเมียน้อยหรือมีเมียมากหรือยังไม่มีเมียก็ตามเถิด...
ถ้าได้อ่านผลงานของฉัน มาจนถึงตรงนี้แล้ว...
จะให้ความสำคัญกับเมียคนไหนมากกว่ากัน?...
ตอบหน่อยจิ... ฉันอยากรู้... นะ นะ
น่าติดตาม นะคะ..... จะมีเรื่องเมียหลวงอีกมั้ยค่ะ
ตอบลบอูย... แยะไปแระ... เดี๋ยได้ตามมาลงมือลงไม้... กลัวๆ... ๕๕๕+
ลบอ่านแล้ว ก็ย้อนดูตัวเอง ยังหาไม่ได้สักกะคน แต่่ธรรมชาติของกิ๊กท่ี 4
ตอบลบย่อมรักอยู่แล้ว คนเฝ้าทรัพย์คนท่ี1 ก็ห่วงแต่ทรัพย์ คนท่ี2-3 เหมือนน้องคนกลาง รักเร้อ งั้นๆแหละ
ตกลงว่า... คุณเทใจให้อินู๋คนสุดท้ายว่างั้นเหอะ... ชิมิ ชิมิ... :)))
ลบอ่านแล้วซึ่งเลยค่ะยายจ๋า ^___^
ตอบลบจ้ะ... คิดว่าตัวเองน่าจะเป็นคนที่เท่าไหร๋ได้ล่ะ... หือม์?
ลบ