ฉันก็เป็นคนหนึ่ง ที่ชื่นชอบอาหารญี่ปุ่น... อยากทำเป็นซะเองเลยก็ว่าได้...
เมื่อถึงวันสำคัญๆ ของสมาชิกในครอบครัว... หากให้ฉันเป็นคนเลือก
ทุกคนเป็นต้องได้ไปกินอาหารญี่ปุ่น... ไม่มีอิดออด... ฮ่าๆๆ
ใส่วาซาบิในโชหยุ เยอะๆ... เผ็ดจี๊ดขึ้นตะหมูก... ซี้ดดดดส์ !!!
อาหารญี่ปุ่นที่ขึ้นชื่อลือชาไปทั่วอย่างหนึ่ง... คือ ข้าวปั้นหน้าต่างๆ
ที่จริง... ฉันไม่ได้ชอบกินไปซะทุกหน้าหรอก... แต่ก็กินหน้าปลาแซลม่อนได้
ขณะที่คนอื่นๆ เค้าจะไม่กินกัน ถ้าไม่ย่างให้สุกซะก่อน... เป็นงั้นไป...
มีหนุ่มน้อยหน้าตาดีคนหนึ่ง... ชื่อคุณ อิทธิมนต์ บุญญรัตน์พันธุ์ เป็นครูสอนภาษาของสถาบันแห่งหนึ่ง เค้าเป็นคนกินเก่ง... กินตามใจปากซะจนมีน้ำหนักตัวถึง 140 กิโลกรัมแน่ะ...
แต่เดิม... เค้าก็ยังไม่คิดที่จะหยุดกิน... ทั้งๆ ที่ รู้สึกเจ็บปวดทุกทีเมื่อเพื่อนๆ เรียกว่า "อ้วน"
เค้าบอกว่า... เวลาได้ยินใครๆ เรียกเช่นนั้น รู้สึกเสียใจมาก ได้แต่ปลอบใจตัวเองไปวันๆ ว่า โลกนี้มีคนผอมเยอะแล้ว... วันหนึ่ง เค้าไปกินอาหารญี่ปุ่น กินซะเยอะจนรู้สึกหายใจไม่ออก... ณ นาทีนั้น เค้าฉุกคิดว่าความตายมาอยู่ตรงหน้าแล้ว... โชคดีที่วันนั้นไม่เป็นอะไรมาก นับจากนั้นมา... เค้าตัดสินใจเปลี่ยนการใช้ชีวิต... อย่างจริงจัง!!! ...
เค้าผู้นี้แหละ ที่ปฏิวัติตัวเอง จนสามารถลดน้ำหนักจาก 140 กก. เหลือ 66 กก. ภายใน 8 เดือน... ดูสิ... เขารีดน้ำหนักได้ถึง 74 กก. โอ. แม่เจ้า เกินครึ่งทีเดียวเชียว... ทำได้ไงเนี่ย...
ฉันล่ะนับถือเค้าจริงๆ... แถมเค้ายังบอกอีกนะ ว่าจะลดให้เหลือแค่ 63 กก. เท่านั้น... ว้าว...
คราวนี้ เรามาดูกันหน่อย... ว่าเขาลดน้ำหนักได้อย่างไร... เขาบอกอะไรไว้บ้าง...
1. แรงบันดาลใจ หาให้เจอ มันสำคัญมาก ช่วยผลักดันให้อดทนไปจนถึงเป้าหมายได้
2. เปลี่ยนนิสัย โดยเฉพาะการกิน เลือกกินสิ่งที่มีประโยชน์ และใช้ชีวิตที่เปี่ยมไปด้วยพลัง...
3. ออกกำลังกาย แรกๆ ควรว่ายน้ำ 1 ชั่วโมง/วัน เพื่อเลี่ยงแรงกระแทกที่เข่า พอน้ำหนักลดไปได้บ้างแล้ว จึงหันไปใช้วิธีการวิ่งบนลู่ วันละ 2 ชั่วโมง
4. ลดอาหารพวกแป้ง เลือกทานผักให้เยอะขึ้น... กินอาหารแค่พออิ่ม อย่าตามใจปาก
5. แยกแยะความรู้สึกให้ออก ระหว่างความหิว กับ ความอยาก... ถ้าหิว ท้องจะร้อง กินแล้วก็ให้หยุดตรงที่... "แค่พออิ่ม" ซึ่งผู้คนสวนใหญ่มักกินอาหารตามความอยาก... อยากไม่มีที่สิ้นสุด อิ่มแล้วก็ยังไม่ยอมหยุด!!!
6. ภูมิใจในตัวเอง อย่าสนใจคำสบประมาทใดๆ เอาชนะใจตัวเองให้ได้... สู้ๆ
ดีใจกับคุณ อิทธิมนต์ และทุกๆ คน ที่ใส่ใจเปลี่ยนก่อนป่วย จ้าาาา...
ขอบคุณแหล่งข้อมูล :
และสำหรับใครหลายคน ที่ยังอิดออด ไม่ยอมลงมือเปลี่ยนแปลงตัวเองซะวันนี้ ตอนนี้...
โปรดจงรับรู้ไว้... ว่า... ฉันเป็นห่วง... เสมอ
ในเบื้องต้น... กลัวว่าหุ่นคุณจะไม่สวย... ไม่หล่อ...
ยิ่งปล่อยไว้นานวันนับปี นับปลายปี จะยิ่งแก้ไขยาก... เดินก็ลำบาก ยักแย่ยักยัน
หรืออาจไม่เหลือโอกาสให้ลุกขึ้นมาแก้ไขอะไรๆ อย่างเช่นคุณ อิทธิมนต์ เค้าหน่ะ
ยังไงซะ ก็หมั่นสำรวจตัวเองบ่อยๆ เฮอะ
อย่าให้หนามาก จนกลายเป็น... แหนมป้าย่น
หุ่นนางแบบ... แบบแหนมป้าย่นไง เป็นปล้อง ๆ ปลิ้นไม่เกรงใจใคร
อูยส์! ถ้าอวบเกินพิกัด... ระวัง คุณหมอจะออกใบนัดให้ไปฝากครรภ์นะ จะบอกให้
เดินสีกัน แสนแสบ... เท้าและข้อเท้าประท้วงทุกย่างก้าวเพราะแบกรับน้ำหนักเกินไป๋
ย้วยจนย้อย ไม่มีน้อยหน้า... วิ่งสู้ฟัดม่ายหวายเจงๆ...
กำลังกาย กำลังใจ ถดถอย... หงอยเหงา... เศร้าแระ
เจ็บหน้าอกเหมือนถูกอัด... ขัดยอก... ป๊อค... ช็อค!!!
ปวดร้าวแทบตาย... ยามที่กล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดไปเลี้ยง
มีชีวิตบั้นปลายต้องอยู้ใกล้ๆ หมอ ไปมาหาสู่เป็นประจำทั้งที่ไม่ใช่ญาติเขาสักหน่อย
ต้องเจ็บตัวจากการเจาะเลือดตรวจแล้วตรวจอีกุกบ่อย วัดผลการรักษาไปตลอดชีวิต
อาจต้องพึงยาฉีดในทุกๆ วัน... เพื่อความอยู่รอดของชีวิต
ยากินเป็นกอบเป็นกำ เบื่อสุดๆ อร่อยตรงไหน? แพงก็แพงไม่กินก็ไม่ได้ เศร้า!
หายใจเข้า-ออก ก็เหนื่อย ทำอะไรไม่ไหว
สุขภาพอ่อนแอ เป็นภาระให้ลูกหลาน ต้องห่วงกังวล
เชื่อฉันสักครั้ง... นะ... เปลี่ยนใจเฮอะ...
รักสุขภาพ ดูแลตัวเองให้ถูกวิธี เปลี่ยนแปลงซะ
เริ่มเลย... ตอนนี้... วันนี้... จะได้ไหม?
"แรงบันดาลใจ"
เพื่อ... "ผลลัพธ์ระยะยาว"
สำคัญที่ใจ..คุณต้องเอาชนะใจตนเองให้ได้..ผลสำเร็จจะตามมา/pmp
ตอบลบต้องบังคับมือให้สำเร็จด้วยจ้ะ... มือเรานี่แหละตัวดีนัก... มักหยิบของเข้าปากอยู่เรื่อยๆ... ทั้งๆ ที่ท้องยังไม่ร้องจ๊อกๆ บอกว่าหิวซักคำ... เง้อๆ...
ลบ