เลือกเอา... ซักอย่างนึง

เบื่อ... เซ็ง... เว้ยเฮ้ยยย...

เคยไหม?... สักครั้ง... ที่อยากตะเบ็งเสียงให้กึกก้อง...
ลั่นบ้าน... สนั่นทุ่ง... สะดุ้งท้อง... ร้องกรี๊ดๆ...
อืมห์... คงมีบ้างแหละ... เนอะ...เหลียวหลัง-แลหน้า... อูยส์... ฉัน... มะกล้าดอกหนา...
เด๋ว... เค้าหาว่าบ้า หน่ะซี... โธ่...
อ่ะ แต่หากว่า... มันเหลืออดจริงๆ ... รู้สึกแย่สุดๆ ...
เหมือนว่าอยู่อย่างซังกะตาย ไม่มีชีวิตชีวาเอาซะเล้ย...
ต้องหาวิธีการอะไรซักอย่าง เพื่อให้พ้นๆ ไปจากช่วงวิกฤติของอารมณ์... อย่างว่า... ไปค้นตำราจิตวิทยามาเล่มนึง... จำได้ว่า... เคยอ่านบทความของคุณหมอ... ชื่อ น.พ. จอห์น ซินด์เลอร์  จากโรงพยาบาลอะไรก็อย่าไปใส่ใจเค้าเลยน่า... สาระสำคัญมันอยู่ที่คำแนะนำดีๆ ที่เค้าบอกไว้ต่ะหากเล่า... อย่างงี้นะ :-

1. จงสนใจในสิ่งธรรมดาๆ ง่ายๆ ซึ่งอยู่รายรอบตัวเรา เช่น ต้นไม้ ดอกไม้ แมลง สัตว์เลี้ยง สายลมแสงแดด ฯลฯ... ธรรมชาติทั่วๆ ไป...
2. อย่าเก็บเรื่องขี้หมามาเป็นเศษอารมณ์ หางานอดิเรกทำให้เพลินๆ จะได้ลืมเรื่องเล็กๆ น้อยๆ นั่นซะ 

3. คิดหาทางปรับปรุงงานที่ทำอยู่ให้ก้าวหน้า และทำงานให้สนุก มีความสุขกะมัน...
4. ทำตนให้เข้าไหนเข้าได้ เปิดใจรับบุคคลรอบข้างและหรือคนทั่วไป อย่างมีน้ำใจไมตรี อย่าเที่ยวได้เกลียดขี้หน้าเพื่อนมนุษย์... คนไหนๆ ก็ตาม
5. ทำใจให้ร่าเริง ยิ้มแย้มแจ่มใส กิริยาวาจาต้องให้ไพเราะเสนาะโสต อย่าพูดหยาบคายหรือขู่ตะคอก อย่าทำหน้าตาบูดบึ้ง อย่าจู้จี้ขี้บ่น อย่าพูดพร่ำเพรื่อโดยเฉพาะเรื่องนินทาว่าร้าย... ฯลฯ
6. อย่าพะวงอยู่กับอดีตที่ล่วงไปแล้ว ทุกคนย่อมมีผิดพลาดบ้างเป็นธรรมดา และคนที่ไม่ผิดเลย คือคนที่ไม่ได้ทำอะไร...
7. จงเตือนตนให้เป็นคนมีความสุข ทบทวนหนทางปลดเปลื้องทุกข์น้อยใหญ่อย่างเป็นเหตุเป็นผล อย่าได้หวังน้ำบ่อหน้าอย่างลมๆ แล้งๆ ไม่ว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นจริงหรือไม่... โปรดเชื่อมั่นว่าเราทำได้... และพยายามทำให้ดีที่สุด...

 

ไงล่ะ... การทำให้ตัวเองมีชีวิตชีวา...มันก็ดูไม่มีรัยยากส์ นี่นา... ว่ามั้ย?

เอ... หรือว่า... ไม่เห็นด้วย...

ไม่อยากทำ?... 

ขี้เกียจ?

ถ้างั้น.... ก้อ... เชิญอยู่กับความรู้สึก... เซ็งเป็ด... ต่อไปเหอะ... ชิ