วันพุธที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

L O V E


คุณยายท่านหนึ่งที่ฉันรู้จัก... เราสนิทสนมกันมากพอที่ท่านจะเอ่ยปากเล่าเรื่องราวแต่หนหลังให้ฟัง ด้วยดวงตาพร่าพราย... แต่ละประโยคที่ค่อยๆ แย้ม ดูเหมือนว่ายังคงกรุ่นไปด้วยความรู้สึกประทับใจและวาบไหว ประหนึ่งว่าเหตุการณ์ต่างๆ เพิ่งผ่านพ้นไปหมาดๆ... เรื่องของเรื่อง ไม่ใช่สิ เรื่องของหัวใจ... หน่ะ


ท่านเกิดมาในตระกูลสูง ญาติผู้ใหญ่ล้วนคาดหวังว่าท่านจะได้เป็นคุณหญิงคุณนายเฉกเช่นบรรดาเครือญาติทั้งหลาย จึงถูกส่งตัวเข้าไปอยู่ในรั้วในวังเสียตั้งแต่ยังเล็กๆ... ถูกฝึกให้หมอบกราบกรานคลานเข่า จนด้านไปหมด... การบ้านการเรือน การดนตรี สารพัดที่ต้องเรียนรู้และฝึกฝน... อยากวิ่งเล่น อยากโดดน้ำในคลองใจแทบขาดก็ทำไม่ได้ ที่ฝืนใจมากกว่าอะไรทั้งหมดคือการนั่งพับเพียบร้อยมาลัย เพราะปวดเมื่อยหลังเอวเป็นที่สุด... 

พอย่างเข้าสู่วัยสาว คุณยายถูกวางตัวให้เป็นคู่หมายของนายทหารหนุ่มรูปงามนามเพราะท่านหนึ่ง ซึ่งหากฉันเอ่ยชื่อท่านออกมา คงทำให้หลายคนในที่นี้ต้องตกเก้าอี้เป็นแน้แท้... อย่าดีกว่า...


อาจเพราะวัยรุ่นมีความเป็นตัวของตัวเองสูง คุณยายจึ่งสำแดงความกล้าหาญ ลุกขึ้นประกาศก้อง... เป็นตายอย่างไรก็ไม่ยอม... ทำให้เจ้านายทุกลำดับชั้นถึงกับลูบอกผางๆ... และออกคำสั่งอย่างฉุนขาด "เอามันไปให้พ้นหน้า เดี๋ยวนี้"... ยามนั้น คุณยายดีอกดีใจเป็นหนักหนาที่หลุดจากรั้วสูงๆ นั่นมาได้... ท่านสู้อุตส่าห์พากเพียรเรียนหนังสือ ประกอบสัมมาอาชีพรับราชการ ได้มีครอบครัวที่อบอุ่น จนกระทั่งสามีด่วนจากไปด้วยอุบัติเหตุรถยนต์เมื่อ 20 ปีก่อน ปล่อยให้ยายเลี้ยงลูกชายโทนตามลำพัง...


นับจากอดีตจนถึงทุกวันนี้... นายทหารรูปงามท่านนั้น ก็หาได้ชายตาแลสาวใดไม่... และจะมีใครสักกี่คนที่ได้ล่วงรู้ความในใจของท่าน... เมื่อได้ปักใจรักสาวน้อยนางหนึ่งเข้าให้แล้ว ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานสักเพียงใด หัวใจอันแข็งแกร่งของนักรบผู้กล้าท่านนี้ ก็ยังคงรักมั่นและเฝ้าฝันถึงมิเว้นวาย... แม้ว่าเธอคนนั้นจะมีคู่ครองเคียงข้างไปนานแล้วก็ตาม... ทุกครั้งที่คิดถึง หัวใจก็ยังร่ำร้องโหยหาด้วยความปวดร้­าวทรมานอยู่ตลอดมา... ยิ่งเมื่อได้ทราบข่าวว่าเธอตกพุ่มหม้าย ก็มิกล้าพอที่จะเสนอหน้ามาให้เธอเอ่ยปฏิเสธอีกครั้ง... ชีวิตที่ยังมีลมหายใจของท่าน อยู่อย่างคนสองบุคลิกเรื่อยมา ต่อหน้าคนอื่นก็ดูเข็มแข็งเด็ดเดี่ยว ขณะที่เมื่ออยู่ตามลำพังน้ำตาลูกผู้ชายเป็นต้องซึมเอ่อทุกครั้งไป... ทำไมหนอ "กามเทพ" ถึงได้โหดร้ายกับท่านถึงเพียงนี้...


ในทุกๆ ครั้ง ที่มีโอกาสไปทำบุญตามวัดวาอารามหรือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ 
คุณยายบอกกับฉันว่า ท่านไม่กล้าอธิษฐานขอพรให้ได้พบเจอเนื้อคู่ทุกชาติไป
ด้วยท่านเกรงว่า แรงอธิษฐานของหลายคนที่บังเอิญมาพ้องกัน
จักส่งผลให้บางคนต้องยอมเจ็บปวดอย่างเดียวดาย


<<< - - - อืมห์ - - - >>>

6 ความคิดเห็น:

  1. ความรักคือสิ่งที่ดีงามที่สุด ขณะเดียวกันก็ถูกทำลายง่ายที่สุด ความรักมักทำ
    ให้ลืมหลักการ และหลงระเริงในห่วงแห่งความรัก แต่ความรักที่มีหลักการ
    เป็นสิ่งที่ช่วยให้คนเดินไปสู่ความสำเร็จในที่สุด
    ปฏิบิติต่อผู้อื่นด้วยความรัก เมื่อทุ่มเทความรักให้ผู้อื่นไป เราเองก็จะมีความ
    สุขขึ้น และเราเองจะมองสรรพสิ่งในด้านที่สว่างไสว เมื่อด้านมืดไม่อาจมาส่อง
    กระทบเราได้อีก ชีวิตของเราย่อมเปี่ยมไปด้วย ความสุขและความหวัง

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. โอ๊ะ... เจอแระ ปราชญ์แห่งรักอยู่นี่เอง... อิอิ...
      "หลักการแห่งความรัก" หรา?... อืมห์... น่าสนใจแฮะ... มันคงหลากหลายน่าดู เพราะแต่ละคน ล้วนมีความรู้สึกและความต้องการที่ไม่ค่อยเหมือนกันนัก...
      และ ทุกชีวิต... อุดมไปด้วยสุขทุกข์ คละเคล้า จ้ะ... จริงๆ นะ

      ลบ
  2. ความรัก.มีทั้งทุกข์และสุข..จริงค่ะ..เราก็เคยมีพอจะรู้. เราต้องเรียนรู้เพราะไม่ตายตัว ควรหยุด"รับความรัก"จากผู้อื่นเพราะช่วงต้นๆของชีวิตเราได้รับจาก พ่อ แม่ ครู อาจารย์และคนอื่นๆมามากมายแล้ว เมื่อเราโตเป็นผู้ใหญ่ พึ่งตนเองได้ มีวุฒิภาวะ เราจะต้องปล่อยวางและเปลี่ยนไปสู่การเป็นผู้"ให้ความรัก" รักแท้ไม่ใช่สิ่งที่เราได้รับแต่เป็นสิ่งที่เราให้ แต่มีสักกี่คนล่ะที่จะคิดได้.ทำได้.เฮ้อ
    อืมม.อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกสะกิดใจอยู่นะ ทำไมมันเฉียดๆชีวิตเราจังหนอ..เง้อ
    ขอบพระคุณค่ะ *kon chon*

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. รักที่มีแต่ให้ ยังความปลื้มปิติได้มากมาย...
      ตรงข้ามกับคนถูกรัก ซึ่งหากคิดแต่จะได้ไม่รู้จักพอก็จะยิ่งทุกข์...
      ยินดีกับความสำเร็จในการยกระดับจิตใจและคุณธรรม หลังจากได้รู้จักมัน... ความรัก
      และเชื่อว่า รักแท้ในจิตใจของคุณ นับวันจะยิ่งขาวสะอาดหมดจดเหนือคำบรรยาย

      ลบ
  3. โ้อ้ว่า..อนิจจา. ความรัก. มีทุกข์และสุข เป็นเช่นนี้แหละ ใครที่เคยพลาดหวังในรัก หรือ อกหัก ก็ดูจะเข้าใจ ถึงความผิดหวังเป็นอย่างดี. ต่างจากชายหนุ่ม ท่านนี้ซึ่ง มั่นใจในรัก แม้เวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไป. ความรักของท่าน ก็ยังคงมั่นคงดุจภูผา ช่างน่าเห็นใจจริงๆ ผมเองก็ตากฝนตากแดดมานาน เคยประสพพบรักมาก็มาก เรารักเค้า เค้ารักเรา ทำไมหนอ มันถึงไม่เจอกันเสียที หรือเป็นเพราะ ไหว้พระทีไรขอให้รวยๆๆๆสุขภาพแข็งแรง ไม่เคบขอให้มีคู่ครองเสียที เลยมานั่งกินสมหวัง อยู่คนเดียว เปลี่ยวเอกา.........

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. อืมห์... ไหว้พระคราวต่อไป อย่าลืมเปลี่ยนคำขอ นะจ๊ะ นะ
      ขอให้จน ขอให้เจ็บ และ ขอให้เจอ.... สาธุ จงสำเร็จ ๆ ๆ... ๕๕๕+

      ลบ

เมื่ออ่านจบแล้ว เมนต์หน่อยดีมั้ย? อะไรก็ได้ที่อยากให้ฉันได้รับรู้... จากคุณ!